kabarmakyay: အမွန္အတိုင္းျမင္ႏိုင္မွ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို

10/29/2009

အမွန္အတိုင္းျမင္ႏိုင္မွ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာကို

ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ေထာင္ထဲထည့္ပစ္တာ၊ သစၥာေဖာက္ေတြ ေမြးထုတ္တာ၊ ခြဲထုတ္တာ၊ ကိုယ့္အတြင္းက ကြဲၿပဲတာ၊ တေယာက္တေပါက္ ေျပာေနတာေတြဟာ နအဖအဖို႔ အက်ဳိးရွိသေလာက္ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ဝန္ခံရမွာပါ။ နအဖအဖို႔ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ မဟုတ္ ေတာင္မွ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာေတြကို လုပ္ႏိုင္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ ကိုယ့္ဖက္က အားမရွိလို႔ဆိုတာ အထူးေျပာစရာမလိုပါဘူး။
ဒီလို အင္အားခ်ိန္ခြင္လွ်ာကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏိုင္သေရြ႕ ဘာမွျဖစ္မလာႏိုင္ဘူးဆိုတာ သတိျပဳရပါမယ္။ ကိုယ့္ဖက္က သိသိသာသာႀကီး အားနည္းေနရင္ လူထုကိုလည္း လႈပ္ႏိႈးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ထိေရာက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြလည္း ဆင္ႏႊဲႏိုင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ အခုလိုအေနအထားမွာ နအဖကို အျပတ္အလဲ ထိုးႏိုင္မယ့္ တိုက္ပြဲႀကီး သူ႔အလိုလို ေပၚလာမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္လို႔မရပါဘူး။ စက္တင္ဘာသံဃာ့အေရးအခင္းဟာ မထင္တဲ့ေနရာက မထင္ဘဲ ေပၚထြက္လာတာဆိုေတာ့ နအဖေရာ အတိုက္အခံေတြပါ ျပင္ဆင္မႈမရွိ၊ အလစ္အငိုက္ ခံလိုက္ရသလို ျဖစ္သြားပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြအဖို႔ တိုက္ပြဲကို တျခားနယ္ပယ္ေတြထဲ မတိုးခ်ဲ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူးျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ အထီးက်န္ တိုက္ပြဲဝင္ရသလို ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ တန္ဘိုးမေသးတဲ့ သင္ခန္းစာပါ။

(ရဲေဘာ္ ဖိုးသံေခ်ာင္း၏ စာစုတခုမွ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ )

၁၉၉၉-ခုေလာက္က The Asian age သတင္းစာက သိပၸံ နဲ႔ နည္းပညာ အခန္းမွာ စာတိုေလး တခု ဖတ္မိခဲ့ဘူးပါတယ္။ ဆိုလိုခ်က္ကေတာ့ တကမၻာလံုးက တိုင္းျပည္ေတြ အေမရိကန္လူေနမႈ အဆင့္ အတန္း မ်ဳိး ရဖို႔ဆိုရင္ ဒီ ကမာၻျကီးဟာ ေလးဆေလာက္ ပိုျကီးဖို႔လိုတယ္ ဆိုတဲ့ အေျကာင္းပါဘဲ။
ဒီေန႔တိုင္းျပည္ေတြ အားလံုးကလဲ တိုးတက္ဖြံ႔ျဖဳိးေရး ခ်မ္းသာျကြယ္ဝေရး အတြက္ အသဲအသန္ ျပဳိင္ ဆိုင္ျကိုးစား ေနျကတာလဲ အားလံုးအသိပါဘဲ။ အထက္ပါ သတင္းအရဆိုရင္ နည္းပညာ၊ အရင္းအႏွီး၊ အျပင္ သဘာဝသယံဇာတ အတြက္ကိုလဲ အလုအယက္ ျပဳိင္ဆိုင္ေနျကရအံုးမယ္လို႔ နားလည္လို႔ ရ ပါတယ္။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္တို႔ကသာ အားနည္းခ်က္ ရွိေနရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ သယံဇာတေတြကို တျခားသူေတြက ယူငင္သံုးဖြဲဖို႔ အခြင့္အလမ္း ပိုမ်ားမ်ားရ ျကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ မွာ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ေနတာ၊ တိုင္းျပည္ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ေရး နဲ႔ ပါတ္သက္လို႔ စစ္အာဏာပိုင္ မ်ားနဲ႔ က်န္ျပည္သူလူထု စိတ္ဝမ္းကြဲျပီး ဒီမိုကေရစီ ေတာင္းဆိုမႈ တိုက္ ပြဲျဖစ္ေနတာ၊ ဒါေတြေျကာင့္ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းျပီး စုစည္းညီညြတ္တဲ့ အားျပည့္မန္ျပည့္ အမ်ဳိးသား ႏိုင္ငံ အျဖစ္မရပ္တည္ႏိုင္ေသး တာဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႔ အားနည္းခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေျကာင့္ ပဲ က်ေနာ္ တို႔ရဲ႔ သယံဇာတေတြကို ထိုက္ထိုက္ တန္တန္ေစ်းရေအာင္ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ ထုိက္ထိုက္ တန္တန္ အက်ဳိးရွိေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ ပဲျဖစ္ေနျကပါတယ္၊ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ္တို႔ တိုင္းသူ ျပည္သား မ်ား ရဲ႔ လုပ္အားေတြေတာင္မွ သူမ်ား နည္းတူ တန္ေျကးမရွိ အက်ဳိးမရွိျဖစ္ ေန ျကရပါတယ္။ ဒီအေပၚမွာ အိမ္နားနီးျခင္းမ်ား အပါအဝင္အ ျခား တိုင္းျပည္ေတြ က အက်ဳိးရွိေနျကပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ့ ျပႆနာ ကို ေျဖရွင္းဖို႔ အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖံုဖံု ျကိုးစားလာခဲ့ျကတာ ႏွစ္ ၂ဝ-ရွိလာ ပါျပီ၊ ဒါေပမဲ့ မေအာင္ျမင္ေသးပါဘူး။ အခုက်ေနာ္ တင္ျပမဲ့ ျကံဆခ်က္ ကလဲ ဒီ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ ျကိုးစားခ်က္တခု ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို ျကိုျကိုတင္တင္ ဝန္ခံပါတယ္။
အမ်ိဳးသားရင္ျကားေစ့ေရး နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးကို က်ေနာ္တို႔ ေျပာေနျကတာက အားလုံးရဲ႔ အက်ိဳးစီးပြါး အတြက္ျဖစ္တယ္၊ ေရရွည္ အေမွ်ာ္အျမင္ ေျကာင့္ျဖစ္တယ္။ ယွဥ္ျပဳိင္မႈေတြ သဲသန္ျပင္းထန္တဲ့ ဒီကေန႔ ကမာၻျကီးထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ဟာ အားမန္ျပည့္တဲ့ ယွဥ္ျပဳိင္ႏုိင္ စြမ္းျကီးတဲ့ စည္းလံုးညီညြတ္တဲ့ အမ်ဳိးသားႏုိင္ငံ ျဖစ္လာေစဖို႔ ေျပာေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ က် ေနာ္တို႔ရဲ့ သယံဇာတေတြ၊ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူလူထုရဲ႔ အက်ဳိးစီးပြါးေတြကို က်ေနာ္တို႔ ကာကြယ္ႏိုင္ မွာျဖစ္တယ္။
ဗမာတုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ က်န္တိုင္းရင္းသားေတြျကား ႏုိင္ငံေရးျခားနားမႈ ျပႆနာေတြကုိ အနာဂတ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး ရည္မွန္းခ်က္တူညီေစျခင္း ျဖင့္ ေျဖရွင္းႏုိင္မယ္လုိ႔ ေမ်ာ္ လင့္ပါတယ္။ လက္ဝဲ လက္ယာ အုပ္စု ျပႆနာ နဲ ့ စစ္အုပ္စု နဲ႔ က်န္အင္အားစုမ်ားရဲ႔ ျပႆနာ က ေတာ့ တေယာက္ ကုိ တေယာက္ အသိအမွတ္ ျပဳေရးနဲ႔ ေနရာေပးေရးနဲ႔ ေျဖရွင္းရမယ္ လုိ႔ ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္။
တတုိင္းျပည္လုံး ျပည္သူေတြအတြက္ အေကာင္းဆုံး ျဖစ္ေအာင္နဲ႔ ျပႆနာေတြ (ႏုိင္ငံေရး ျပႆနာေတြ) ေျဖရွင္းႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ကေတာ့ ဘယ္လုိအနာဂါတ္မ်ဳိး တည္ေဆာက္မလဲ ဆုိတဲ့ အေပၚ သေဘာတူၾက ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လုိျပည္ေထာင္စုမ်ဳိး ဘယ္လုိအနာဂါတ္မ်ဳိး တည္ေဆာက္ မယ္ဆုိ တာကုိ အက် အန အေက်အလည္ သေဘာတူႏုိင္ၾကရင္ အေျခအေနေတြ ေျပာင္းလဲ ဖို႔ အတြက္ စလုပ္လုိ႔ ရမယ္လို႔ ယံုျကည္ပါတယ္။
တျပည္လုံးမွာရွိ တ့ဲ ျပည္သူေတြ ၊အင္အားစုေတြ ဆုိေပမ့ဲ၊စစ္အုပ္စုန့ဲ က်န္အင္အားစုေတြန့ဲ ကြာျခားပါတယ္၊ စစ္ အုပ္စုက ႏုိင္ငံေရးအာဏာ ရယူၿပီး တုိင္းျပည္ကုိ လက္ေတြ ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ႀကီးမားတဲ့လက္နက္ကုိင္ အင္အားစု ႀကီးျဖစ္တယ္။ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ အပါအဝင္ က်န္အုပ္စု ေတြကေတာ့ လက္နက္အင္အား ၊လူ၊ေငြေၾကး ၊အစစ (ခ်ဳိ႔တဲ့) အကန့္အသတ္ ရွိတဲ့ အာဏာ လက္မဲ့ အတိုက္အခံ မ်ားျဖစ္ျကပါတယ္။ စစ္အုပ္စုဟာ တတုိင္းျပည္လုံး ၊ ျပည္သူ တရပ္ လုံး ရဲ့ အက်ဳိးစီးပြား နဲ႔ သေဘာဆႏၵေတြကုိ ဆန့္က်င္ တာ၊ မ်က္ ကြယ္ျပဳတာ၊ အသိအမွတ္ မျပဳ တာ ေၾကာင့္ က်ေနာ္ တုိ႔ အေနနဲ႔ စစ္အုပ္စု ကုိ ဆန့္က်င္ တုိက္ခုိက္ ေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔က စစ္အုပ္စုကုိ ၊ အားလုံးအတြက္ ေကာင္းမြန္တဲ့ အနာဂတ္ အတြက္ ညွိႏႈိင္း ခ်င္ တယ္။ အားလုံးအတြက္ ေနေပ်ာ္မဲ့ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးကုိ အတူတကြ သေဘာတူ ဝုိင္းလုပ္ ေစ ခ်င္တယ္။ အားလုံးအတြက္ တရားမွ်တၿပီး အာမခံခ်က္ရွိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးစနစ္မ်ဳိးမွာ ေနေစ့ ခ်င္တယ္။ ၂၁ ရာစု မွာ ဗမာျပည္ရဲ႔ အဆင့္ေနရာ ေကာင္းမြန္တုိးတတ္ ေရး အတြက္ ညီညြတ္စြာ ဝုိင္းလုပ္ေစ ခ်င္တယ္။ ဒါေပမဲ့--
စစ္အုပ္စုဟာ အဏာလက္ရွိ ျဖစ္ေနတယ္ အႀကီးမားဆုံးလက္နက္ကုိင္ အင္အားစုျဖစ္တယ္။ တုိင္းျပည္ကုိ လက္ေတြ ့အုပ္ခ်ဳပ္ေနတယ္ဆုိတဲ့ သူရဲ ့ အေနအထားေပၚမွာ မာနႀကီးစြာနဲ့ က်န္တဲ့ အင္အား စုေတြ လူပုဂၢဳိလ္ ေတြ ကုိ မေထ မွဲ႔ျမင္လုပ္ေနတယ္။ အသိအမွတ္ မျပဳဘူး ဆန့္က်င္တယ္ အနာဂတ္ျပည္ေထာင္စု အေရးကုိလဲ သူ႔အေနအထား ေကာင္းေရးနဲ႔ က်န္အင္အားစုမ်ားကုိ ေနရာ မေပးေရး ဆက္လက္ခ်ဳိးႏွိမ္ထားေရး သေဘာထားနဲ႔ ဘဲလုပ္ေနတယ္။ ဒါ့ေျကာင့္ က်ေနာ္တို႔က စစ္ အုပ္စုကို တိုက္ေနရတာ ျဖစ္တယ္။
စစ္အင္အားအေပၚမွာ မာနတက္လွတဲ့ စစ္အုပ္စုကို က်ေနာ္တို႔ စစ္ေရးဖိအား မေပးႏိုင္လို႔ မျဖစ္ဘူး၊ သူ႔ရဲ့ စစ္အင္အား မာနကို ရိုက္ခ်ိဳးႏုိင္မွသာ သူ႔ကို အမ်ဳိးသား ႏုိင္ငံေရးလမ္းေျကာင္း ေပၚ ျပန္ဆြဲ ေခၚႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။ စစ္အုပ္စုကိုစစ္ေရးဖိအားေပးႏိုင္တဲ့ ေပးေနတဲ့ ေပးခဲ့တဲ့ က်ေနာ္တို႕ေတာ္လွန္ေရး အစု အဖြဲ႕ေတြ စုဖြဲ႕မိဖို႕ လက္တြဲခ်ိတ္ဆက္ဖို႕သာ လိုပါတယ္။ အေျခအေနနဲ႕အခ်ိန္အခါကလဲ လက္တြဲ ခ်ိတ္ဆက္ဖို႕ေတာင္းဆိုေနပါတယ္)

ဒီ ျပည္ေထာင္စုတပ္ ( Federal Army) က က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ျပႆနာေတြကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းေပး မွာလည္း ဆိုတာကို ဒီလို စဥ္းစားျကည့္မိ ပါတယ္။

ပထမဆံုး ထင္သာျမင္သာရွိတဲ့ စစ္ေရးကိစၥ မွာ ဆိုရင္ တျပည္လံုးကိုျဖန္႔ခြဲခ်ထားတဲ့ သူ႔တပ္ေတြကို သူတို႔ရဲ့ စစ္ရုံးခ်ဳပ္ကေန လိုအပ္ သလို တျပည္လံုးမွာ စစ္ဆင္ကစားႏုိင္တယ္။ တျပည္လံုးမွာ ျပန္႔ျကဲတည္ရွိေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ေတာ္ လွန္ေရးတပ္ေတြက ေတာ့ ကိုယ္နယ္ေျမရဲ့ အျပင္ကို ထြက္ျပီးစစ္မကစား ႏိုင္သလို တျပည္လံုးရဲ့ စစ္ ေရး လိုအပ္ ခ်က္ အတြက္ကိုလည္း ကိုယ့္နယ္ေျမထဲကေန စစ္မကစားေပးနိုင္ျကဘူး။ တျပည္လံုး အ တြက္ ကိုယ္စားျပဳမဲ့ ျပည္ေထာင္စုတပ္ကေတာ့ တျပည္လံုးစစ္ေရးလိုအပ္ခ်က္ အတြက္ က်ေနာ္ တို႔ရဲ့ စစ္ရုံးခ်ဳပ္က လိုသလို စစ္ကစား ေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။
စစ္အာဏာရွင္ ေအာက္က ျပည္သူ႔ဘက္ကို ေျပာင္းခ်င္ ေနတဲ့ မ်ဳိးခ်စ္စစ္သည္ မ်ားအတြက္ ေျပာင္း လာစရာ ေနရာရွိလာမွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနည္းနဲ႔ သူ႔အတြင္းမွာ ျပႆနာျဖစ္ေနတဲ့ စစ္ေျပး တပ္ေျပး ကိစၥကို ပိုပို ဆိုးလာေစျပီး သူ႔ကို တဘက္လွည့္နဲ႔ စစ္ေရးဖိအား ေပးလာနိုင္မွာျဖစ္ တယ္။
ျပည္ေထာင္စုတပ္ဟာ က်ေနာ္တို႔ ျကားေတြထဲမွာရွိေနတဲ့ ျပႆနာမ်ားအတြက္ ျကားခံေပးထားမဲ့ အရာတခုျဖစ္လာ နိုင္သလို ျပႆနာ ေတြ ေျဖရွင္းဖို႔ ဆုံခ်က္တခု အျဖစ္လည္း အသံုးျကနိုင္သလို စည္လံုးညီညြတ္ေရးရ ဖို႔အတြက္ နားလည္မႈနဲ႔ ယံုျကည္မႈ တည္ေဆာက္ ေရးအတြက္ ေပါင္းကူး အျဖစ္လည္း အသံုးျက ႏိုင္ပါတယ္။

ဒီ ျပည္ေထာင္စုတပ္ကို ဘယ္လိုတည္ေဆာက္ ယူျကမလဲ။
စစ္ေရးလိုအပ္ခ်က္အတြက္ မဟာမိတ္ေတြ တပ္ေပါင္းစုေတြေတာ့ အမ်ဳိးမ်ဳိးဖြဲ႔ဘူးျကတဲ့ အေတြ႔အျကံု ရွိျကပါတယ္၊ တကယ့္ လိုအပ္ခ်က္ကို ျမင့္ျမင့္မားမား မျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ ခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီ အရင္နည္း ေတြနဲ႔ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ဘူးဆိုတာ နားလည္မိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဆည္းနိုင္ဖို႔ ဆိုရင္ အခ်ိဳးျက စစ္သားထည့္ဝင္ျကတဲ့ နည္း တံဆိပ္ေျပာင္းကပ္တဲ့ နည္း ေတြ မဟုတ္ဘဲ ျပည္ေထာင္စုတပ္ အတြက္ သီးသန္႔ သင္တန္းေခၚယူတာျဖစ္ေစ တပ္သားသစ္ေခၚယူတာ ျဖစ္ေစ လုပ္ တာကေနစျကရပါမယ္။ အဲဒီလို လုပ္ႏိုင္ဖို႔ အတြက္ ျပည္ေထာင္စုတပ္ရဲ့ ဒီဇိုင္း နဲ႔ အေျခခံသေဘာကို
ျကိုျပီးသေဘာတူ ထားျကရပါမယ္။ အဲဒီ သေဘာတူညီမႈကို တာဝန္ခံႏိုင္ျကဖို႔အတြက္ အနာဂါတ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္မႈအေပၚမွာ ျကိုျပီးသေဘာတူျကရပါမယ္။ အနာဂါတ္ ျပည္ေထာင္စု ပံုစံ ကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ဘဲ ျဖစ္ပါလိမၼယ္။ ဒါေတြကို က်ေနာ့္သေဘာကေတာ့ တခုျပီးမွ တခု လုပ္ဖို႔လဲ မဟုတ္ပါဘူး၊ အားလံုးပါေအာင္ ညိွျပီး ညီျပီးမွ လုပ္ဖို႔လဲ မဟုတ္ပါဘူး၊ ရတဲ့ေနရာက စညွိျပီး ညီ သေလာက္က စလုပ္ျကဖို႔ဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ေစတနာမွန္တယ္ လုပ္တာမွန္တယ္ဆိုရင္ က်ေနာ္တို႔ ေသးေသး ကစလဲ ျကီးလာမွာဘဲ နဲနဲကစလဲ မ်ားလာမွာဘဲ က်ေနာ္တို႔က က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အင္အားျကီး လာမွာ။ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ညီတဲ့သူေတြ မ်ားလာမွာကို မေျကာက္ဖို႔ဘဲ လိုပါတယ္။
ေနာက္တခုက က်ေနာ္တို႔ အေနနဲ႔ ့ ျပႆနာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို လက္ငင္းေျဖရွင္း ဖို႔ လိုတယ္လို ့ ယူဆပါ တယ္၊ ဘယ္ကိုဦးတည္ ျပီးေျဖရွင္းျကရမလဲ ဆိုေတာ့၊ အနာဂါတ္ ျပည္ေထာင္စု ဗမာ ႏိုင္ငံတည္ ေဆာက္ ေရးကို ဦးတည္ျပီး လုပ္ျကရပါ မယ္။ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔မွာ တိက် ရွင္းလင္းတဲ့ ေပၚလစီ ရွိရပါမယ္၊ ဘံုအေျခခံနဲ႔ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ ရွိရပါမယ္၊ ဘုံလုပ္ငန္းစဥ္ ရွိရ ပါမယ္။ ဒါက အမ်ားေျပာေနျက အတိုင္း က်ေနာ္ေျပာျကည့္တာပါ၊ တကယ္ေျပာခ်င္တာက ဘာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ျက မလဲ၊ ဘယ္လိုလုပ္ျကမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားခ်က္နဲ႔ သေဘာတူခ်က္ေတြ ရွိထား ျကဘို႔ပါဘဲ။ လက္လွမ္းမွီ တဲ့ အနီးဆံုး အေသးဆုံး ေတြကေန စလုပ္ျကရပါမယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ အနာဂါတ္ တည္ေဆာက္ေရး အတြက္ အမ်ဳိးသားရင္ျကားေစ့ေရးကို ကိုယ့္ေဘးနားမွာ ရွိတဲ့လူနဲ႔ စလုပ္ျကဖို႔ ပါဘဲ။
က်ေနာ္တို႔ရဲ့ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ရုံးကို ဖြဲ႔စည္းဖို႔က ရိုးရိုးရွင္းရွင္း နဲ ့ မရႏိုင္ေသးပါဘူး၊ ျကားခံ စစ္ ေကာ္မရွင္ လိုဟာမ်ဳိး တခု လိုအပ္ ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္ေကာ္မရွင္ကို မူလ ကတည္းက ရိွခဲ့တဲ့ လူမ်ဳိးစု ေတာ္လွန္ေရး အဖြဲ ့ေတြထဲက စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ထဲက သင့္ေတာ္တဲ့ အေရအတြက္ကိုသတ္ မွတ္ သေဘာတူ ျပီး စလုပ္ျကရပါမယ္။ အဲဒီေအာက္မွာမွ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ကို ေရြးခ်ယ္ ခန္႔ထားျကရ လိမၼယ္ထင္ပါတယ္။ စစ္တပ္ကို အရပ္သား အုပ္ခ်ဳပ္မႈက ကႊပ္ကဲ ရမယ္ ဆိုတာ အတြက္ နဲ ့ အမွန္ တကယ္ ေစာင့္ ျကည့္ အကဲျဖတ္ ႏိုင္ ေရးအတြက္ ေထာက္လွန္းေရး သတင္း ေတြကို စစ္ေကာ္မရွင္ ကို တက္ခိုင္းျပီး တပ္မွူး အဆင့္ဆင့္ အစီ ရင္ခံစာ ကို ေတာ့ စစ္ဦးခ်ဳပ္ဆီ တက္ခိုင္းရပါမယ္၊ ျပီးေတာ့ သံုးသပ္အကဲျဖတ္ျခင္း၊ စစ္ဆင္ေရးစီမံခ်က္ ေရးဆြဲ ျခင္း၊ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ေပးျခင္း၊ စတာေတြကို စစ္ ေကာ္ မ ရွင္နဲ႔ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ တို႔က အတူ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျကရပါမယ္။

ဒီေလာက္ ဆိုရင္ေတာ့ ပါဝင္ ပါတ္သက္ ျကမဲ့ စစ္ေရးသမားေတြ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အသီးသီး ကို ထိုက္သင့္တဲ့ ေလးစားမႈနဲ႔ လက္ခံႏိုင္ေလာက္တဲ့ ယံုျကည္စိတ္ခ်မႈ ေပးႏိုင္ေလာက္မယ္ ထင္ပါ တယ္။ မလံုေလာက္ေသးရင္လဲ တကယ္လိုလိုခ်င္ခ်င္နဲ႔ ညွိျကတယ္ ဆိုရင္ အလုပ္ျဖစ္ႏုိင္ေလာက္တဲ့ ဒီဇိုင္း နဲ႔ နည္းလမ္းက ရလာမွာပါ။
ေရွ႔တန္းက စစ္သားတေယာက္ရဲ့ ေသနပ္က က်ည္ဆံထြက္ေနဖို႔ ေနာက္တန္းက လူ ခုႏွစ္ ေယာက္ ေလာက္က ဝိုင္းလုပ္ေပးေနဖို႔ လိုတယ္ လို႔ျကားဖူးပါတယ္။ အခုလဲ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ျပည္ေထာင္ စု တပ္မေတာ္အတြက္ ရိကၡာ၊ ယူနီေဖါင္း၊ ေဆးဝါး၊ လက္နက္၊ သတင္း၊ စတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ ကို ဘယ္လို လုပ္ျကမလဲ ဆိုတဲ့ ျပႆနာ ရွိလာပါျပီ။ ဒီလိုအပ္ခ်က္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ျပည္သူေတြ ႏုိင္ငံေရး အဖြဲ႔ အစည္းေတြ ျကားမွာ အဆက္အစပ္ ျပဳဖို႔ ( စီမန္ခန္႔ခြဲေရး ယႏၱယား တခု ) ျဗဴရိုကေရစီ ယႏၱယား တခု လိုအပ္ လာပါတယ္။
ျဗဴရိုကေရစီ ယႏၱယား တည္ေဆာက္ေရးဟာ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ေန ျကတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ရဲ့ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား၊အဝန္းအဝိုင္း အတြင္းမွာ ရိွေနတဲ့ ျပႆနာ အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေျဖရွင္းျပီး က်ေနာ္တို႔ကို က်ေနာ္တို႔ ေနာက္တဆင့္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ အေျခအေန ေပး လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီ ျဗဴရိုကရက္ ယႏၱယား တည္ေဆာက္ေရး ကို ေအာင္ ျမင္ ေအာင္ လုပ္နိဳင္တယ္ ဆိုရင္ စစ္အာဏာရွင္ စံနစ္ရဲ့ အစိုးရ ယႏၱယား ကို ဒီမိုကေရစီ စံနစ္ရဲ့ အစိုး ရယႏၱယား နဲ႔ အစားထိုးပစ္ ႏိုင္မယ္။ ဒီေန႔ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ရဲ႔ အျကပ္အတည္း ေပၚကေန အျမတ္အစြန္း ထုတ္ယူေနခ်င္လို႔ စစ္အစိုးရကို ဖယ္ရွားလိုက္ရင္ အာဏာ ဟာကြက္ ျဖစ္သြားျပီး ေဒသတည္ျငိမ္ေရး ပ်က္သြားေတာ့ မေယာင္ ေျပာေန ျကတဲ့ သူေတြရဲ႔ စကားကိုလဲ ရိုက္ခ်ဳိးႏိုင္ျပီး သားသြား ျဖစ္မယ္။
က်ေနာ္တို႔ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား အေနျဖင့္ ျပည္သူလူထုနဲ႕ ဆက္စပ္ျပီး ဒီမိုကေရစီ စတင္က်င့္သံုး ေလ့က်င့္ဖို႔၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ခ်င္တဲ့ က်ေနာ္တို႔ေတြ ဖက္ဒရယ္ စံနစ္ စတင္ က်င့္သံုးေလ့က်င့္ဖို႔ အတြက္ေတာ့၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ နဲ႔ အဖြဲ႔အစည္း ေတြရယ္။ ျပီးေတာ့ ျပည္သူလူထု၊ ျဗဴရိုကေရစီယႏၱယားနဲ႕၊ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ကို ဘယ္လို ဆက္စပ္ တည္ေဆာက္လည္ပါတ္ျကမလဲ ဆိုတာက ေန အေျဖေတြ အမ်ားျကီးကို ေပးလိမၼယ္လို႔ ယံုျကည္ပါတယ္။
တိုင္းခ်စ္ ျပည္ခ်စ္ စိတ္ရိွျပီး တက္ျကြတဲ့ ျဗဴရို ကရက္ ေတြကို ျဗဴရို ကရက္ ေကာင္း လို ့ ေခၚပါမယ္။ သူတို ့က ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္း၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း၊ ေတြကို ထိမ္းသိမ္းျပီး ယႏၱယား ကို ပံုမွန္ လည္ပတ္ ေစရ ပါမယ္။ အေပၚ ကလာရင္ ေအာက္ခ်ေပးလိုက္၊ ေအာက္က လာရင္ အေပၚတင္ ေပးလိုက္ ဆိုတာေလာက္ ဘဲ လုပ္ခ်င္ တဲ့၊ ဘာကိုမွ မဆံုးျဖတ္တဲ့ ၊ဘာကိုမွ တက္တက္ ျကြျကြ တာ၀န္ယူမွဳမရိွ တဲ့၊ ျဗဴရုိကရက္ မ်ဳိး က်ေနာ္တို ့ ခုခ်ိန္မွာ၊ မလိုေသး ပါဘူး။ ကိုယ့္ရဲ ့ က်ြမ္းက်င္ မႈ၊ နဲ ့ အေရးပါမႈ ကို ေရွ႔ တန္းတင္ မာနတက္ ျပီးေတာ့ အေပၚက ဖိအားေပး တာ လဲ မျကိုက္ဘူး၊ ေအာက္က ဖိအားေပး တာလဲ မျကိုက္ဘူး၊ ဆိုတဲ့ ျဗဴရုိကရက္ မ်ဳိး လဲ အလုပ္ မျဖစ္ေသး ပါဘူး။ ထစ္ကနဲ ့ ရိွရင္ ပညာ ျပလိုက္မယ္ ဆိုတဲ့ ရင့္က်က္မႈ နည္းသူေတြ နဲ ့လည္း အလုပ္ မျဖစ္ႏိုင္ေသး ပါဘူး။( အဲဒီလိုစဥ္းစား လိုက္ရင္ လူေကာင္းရဖို ့ ဘယ္ေလာက္ ခက္သလဲ၊ ဆိုတာကိုက က်ေနာ္တို ့ လူမ်ဳိး ဘယ္ေလာက္ ငယ္ေသး သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ဆင္းရဲ ေသးသလဲ ဆိုတာကို ျပတာ ဘဲေပါ့ဗ်ာ။)

တခုခု ျပဳလုပ္ဖန္တီးေတာ့မယ္ ဆိုရင္ စိတ္ကူးအျမင္က အေရးျကီးပါတယ္။ စိတ္ကူးအျမင္ အား နည္းရင္ ဖန္တည္းျပဳလုပ္တဲ့ အရာကလဲ မျပီမျပင္ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ပုံတူကူးခ်တာ၊ လုပ္ေနျကမို႔ အကုန္ အလြတ္ရေနတာမ်ဳိးသာ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ စိတ္ကူးအျမင္လြဲရင္ လြဲသေလာက္ အကုန္လြဲ ေတာ့တာပါဘဲ။ ျကီးမားက်ယ္ျပန္႔ျပီး ရွုပ္ေထြးတဲ့ ကိစၥမွာေတာ့ ပိုလိုအပ္တာေပါ့။ အခုက်ေနာ္တို႔ရဲ့ တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီ တည္ေဆာက္ျကမယ္။ (အခု လက္ရွိဗမာျပည္ဟာ က်ေနာ္တို႔ အတြက္ အဆင္ မေျပလို႔ ေနေပ်ာ္ထိုင္ေပ်ာ္ မျဖစ္လို႔ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပမဲ့ ေနေပ်ာ္ထိုင္ေပ်ာ္ ျဖစ္ျပီး အားလံုးအတြက္ လံုျခဳံေအးခ်မ္းျပီး တိုးတက္ ဖြံ႔ျဖဳိးမႈကို ေပးႏုိင္မဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္ခ်င္လို႕။) ဒီမိုကရက္ တစ္ တိုင္းျပည္ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ျကမယ္။ အဲဒီလို စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ခုက်ေနာ္တို႔ရဲ့ ျပႆနာကို က်ေနာ္ကေတာ့ အနာဂါတ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး ျပႆနာ လို႔ ျကည့္ျမင္မိပါတယ္။
အဲဒီ စိတ္ကူးပံုရိပ္ေပၚကေန ျကည့္လိုက္တဲ့ အခါျကေတာ့ ခုေတြ႔ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြ အေတာ္ မ်ားမ်ားကို ေျဖရွင္းေက်ာ္လႊားဖို႔ စိတ္ကူးက တမ်ဳိးျဖစ္လာရပါတယ္။

ခုအခ်ိန္မွာ စစ္အာဏာရွင္ တိုက္ဖ်က္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး၊ လူ႔အခြင့္ေရးရရွိေရး၊ တိုင္းရင္းသား အခြင့္ေရး ရရွိေရး၊ ဆိုျပီး အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျကြးေျကာ္ေနျကပါတယ္။ အဲဒီ စိတ္ကူးအျမင္ ေတြနဲ႔ စဥ္းစားျကံဆပံု အမ်ဳိးမ်ဳိးက က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အေရးေတာ္ပံုကို အားရေျကနပ္ ေလာက္တဲ့ တိုးတက္မႈ မေပးေသးပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ ေတြကိုႏိုင္ဖို႔ အတြက္ က်ေနာ္တို႔ညီညႊတ္ျကဖို႔ လိုတယ္၊ လို ့ေျပာျကပါတယ္။ အဲဒီ ညီ ညႊတ္ေရးကို လဲ အလုပ္ျဖစ္ေလာက္ေအာင္ မရေသးပါဘူး။ က်န္တိုင္းရင္းသားမ်ား မွာလဲ သူတို ့အေရး ကိစၥ ေတြ (ျပႆနာ လို႔ က်ေနာ္မသံုးမပါဘူး) ရွိျကပါတယ္၊၊ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ မွာလဲ သူတို ့ရဲ ့ အေရး ေတြ န႔ဲ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ ေတြရွိ ျကပါတယ္၊၊ ျမန္မာေတြနဲ႔ က်န္တိုင္းရင္းေတြ တဘက္ကို တဘက္ မယံုသင္ကာ တာနဲ႔ အသာစီး ယူထားခ်င္တာေတြ လဲရွိျကပါတယ္။ ျမန္မာေတြက စစ္အစိုးရ ဖယ္ရွားေရး ဒီမိုကေရး ကို အဓိကနဲ႕ ပထမ လုပ္ခ်င္တယ္။က်န္ကိစၥေတြကို ေနာက္မွ ေျပာျကလုပ္ျက တာေပါ့ဆိုတာမ်ဳိး ထားခ်င္တယ္။ က်န္တိုင္းရင္းသား မ်ားကေတာ့ ခြဲထြက္ခြင့္ အပါအဝင္ နယ္ေျမျပႆနာ အပါအဝင္ လူမ်ဴိးစု ျပႆနာ ေတြကို အရင္ေျပာဆိုျပီး ခိုင္မာတဲ့ ဂတိစကား ရထားခ်င္တယ္။ တခ်ိန္တည္း မွာဘဲ တဘက္ကိုတဘက္ မယံုသင္ကာ လည္းရိွေနျကတယ္။ အဲဒါေျကာင့္ ဗမာတျပည္လုံး ရဲ့ ျပႆနာ ဘံုရန္သူကို ရင္ဆိုင္ေရး တိုက္ဖ်က္ေရး ျပႆနာ ေတြမွာ တကယ့္ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္မႈ ကို မရႏိုင္ျကဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေတြကို ေက်ာ္လြန္ျပီး ဗမာတျပည္လံုး မွာရိွတဲ့ ျပည္သူေတြ ျကီးမားတဲ့ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈ ရိွမွသာ က်ေနာ္တို ့ေအာင္ျမင္မႈ ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ အနာဂါတ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး ျပႆနာ လို႔ ျကည့္ျမင္ျပီး စဥ္းစားလိုက္ေတာ့ ျပႆနာ အေတာ္မ်ားမ်ားကို လက္ငင္းေျဖရွင္းဖို႔ လိုတယ္လိ႔ု ယူဆမိပါ တယ္၊ ဘယ္ကိုဦးတည္ ျပီးရွင္းရမလဲ ဆိုေတာ့၊ အနာဂါတ္ ျပည္ေထာင္စု ဗမာႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ ေရး ကို ဦးတည္ျပီး လုပ္ျကရပါမယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ပထမဆံုး ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္တယ္ ဘာလုပ္ခ်င္တယ္ ဆိုတာ ရွင္းရွင္း လင္းလင္း ျဖစ္ေနဖို႕ လိုပါတယ္။ ရိုးရိုးသားသား လဲ ျဖစ္ေနျကရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့။

ပဌမဆံုးအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က ကိုယ္ဘယ္လိုဗမာျပည္မ်ဳိးမွာ ေနခ်င္သလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားျကည့္ရ ပါမယ္။ ျပီးေတာ့ကိုယ္နဲ႔ အနီးဆံုးလူေတြနဲ႔ စျပီး ညွိျကည့္တာေပါ့။ အတိတ္က ျပႆနာေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ခ်န္ထားခဲ့ျပီး အနာဂါတ္ကို မ်ားမ်ားအာရုံစိုက္ျပီး ေျပာျက ညွိျကရမွာေပါ့။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ခုစစ္ဗိုလ္ေတြ ျကိုးစားေနသလို ကိုယ့္အတြက္အေကာင္းဆံုး ေတြနဲ႔ ကိုယ္ျကိုက္ေတြခ်ည့္ဘဲ ဆိုတဲ့ ဒီဇိုင္းကိုေတာ့ အမ်ားက ျကိုက္မွာမဟုတ္ဘူး လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး ဆုိတာပါဘဲ။ တကယ္လိုလိုခ်င္ခ်င္ နဲ႔သာ ေျပာဆိုညွိႏိႈင္းျကမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ သူျကိုက္ကိုယ္ျကိုက္ အမ်ားလက္ခံႏိုင္ျပီး အလုပ္ျဖစ္ေလာက္တဲ့ ဒီဇိုင္းကရလာမွာပါ။
အလုပ္ လုပ္ ျဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ သိပ္ေယဘူယ် ဆန္တဲ့သေဘာတူညီမႈမ်ဳိးေတြ ေလာက္နဲ႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ အလုပ္ျဖစ္ေလာက္တဲ့ သေဘာတူညီမႈ ရေအာင္ညွိျကဖို႔ဆိုရင္လဲ သိပ္အေသးစိတ္ ဂဂ်ီဂေဂ်ာင္ ျကေနလို႔လဲ မျဖစ္ပါဘူး။ ျပႆနာ ေတြ မရွိသေယာင္ ဟန္ေဆာင္ျကဖို႔ မလိုပါဘူး။ လက္ေတြ႔ အလုပ္ျဖစ္ေအာင္ ကေတာ့ ေျဖရွင္းျကရပါမယ္။ ျပႆနာေတြ အကုန္ရွင္းျပီးမွ စလုပ္မယ္ဆိုတာမ်ဳိးလဲ မျဖစ္ထိုက္ပါဘူး။ အဲဒီလိုနည္းနဲ႔ တန္းညွိျကည့္လိုက္ရင္ ဘယ္သူေတြကေတာ့ မညီခ်င္လို႔ကို မညီေနတာဘဲ၊ အလုပ္မလုပ္ခ်င္လို႔ကို အလုပ္မျဖစ္ခ်င္လို႔ကို မလုပ္ဘဲ ေနတာဘဲ ဆိုတာလဲ ေပၚလာႏိုင္ပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ျကားထဲမွာ နယ္ေျမျပႆနာေတြ ရွိပါတယ္၊ အခြင့္အေရးျပႆနာေတြ ရွိပါတယ္၊ စီးပြါးေရး ျပႆနာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေတြကို အတက္ႏိုင္ဆံုး ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ခ်ျပျကျပီး ညွိႏႈိင္းေျဖရွင္း ျကဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲ ဒါေတြ ေျပလည္လာသေလာက္ အျခင္းျခင္းျကားက ညီညႊတ္ေရးကလည္း ပိုျပီးအားေကာင္း လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ အေရးျကီးတာကေတာ့ အျခင္းျခင္းျကားထဲမွာ ကိုယ္ကအသာစီး ရယူထားခ်င္တာကို အဓိက မထားဘဲ စစ္အာဏာရွင္ စံနစ္ကို တိုက္ဖ်က္ႏိုင္ေအာင္ ညီညႊတ္ေရးရဖို႔ကို အဓိကထားျပီး လုပ္ျကမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ရကိုရ မွာပါ။ ညွိလို႔ရသေလာက္မွာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ လုပ္ငန္းတာဝန္ခြဲေဝျပီး ဆက္လုပ္ ျကတာေပါ့။ တဦးျခင္းကိုက ျကီးငယ္မေရႊး တာဝန္ကို သတ္သတ္မွတ္မွတ္ ယူျကရပါမယ္။
ေဆြးေႏြးညွိႏႈိင္းလို႔ ရလာတာေတြက က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအတြက္ အေျခခံေတြနဲ႔ လုပ္ထံုးလုပ္ နည္းေတြ အတြက္ အေျခခံေတြ ျဖစ္လာရပါမယ္။ အဲဒီကေန အနာဂါတ္ ျပည္ေထာင္စု အေျခခံဖြဲ႔စည္းအုပ္ ခ်ဳပ္ပံု အထိ ေမွ်ာ္မွန္းျပီး လုပ္ျကရပါမယ္။ ဒီလိုနည္း နဲ ့ က်ေနာ္တို ့ မွာ တိက် ရွင္းလင္းတဲ့ ဘံုအေျခခံ နဲ ့ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ အျဖစ္ ဖဲြ ့စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒ နဲ ့ အနာဂတ္ ျပည္ေထာင္စု ကိုရလာႏိုင္ပါတယ္၊၊ ဘာအတြက္ က်ေနာ္တို ့ စစ္တိုက္ျကမလဲ ဒါအတြက္ တိုက္ျကမယ္၊ ဘယ္အေပၚမွာ အေျခခံျပီး ညီညႊတ္ျကမလဲ ဒီအေပၚမွာ အေျခခံျပီး ညီညႊတ္ျကမယ္။ မွန္တယ္မွားတယ္ တိုင္းဖို ့ စံ(ေပတံ)ရလာပါမယ္။

ရ လာမည့္ ဖြဲ ့စည္းပံု ကို လိုက္နာ က်င့္သံုးမဲ့ လႊတ္ေတာ္၊ ပါလီမန္၊ အစိုးရအဖြဲ႔၊ စတာေတြ တည္ ေထာင္ ရပါမယ္။ အဲဒီ ဖြဲ ့စည္းပံု နဲ ့အစိုးရ ကို သစၥာခံျပီး၊ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ မည့္ တပ္မေတာ္တရပ္န႔ဲ ယႏၱယား ( ျဗဴရိုိကရက္ ယႏၱယား ) တရပ္ကိုလဲ တည္ေဆာက္ယူ ရပါမယ္။ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု ဖြ႔ဲစည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒ၊နဲ ့ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ ကို သစၥာခံတဲ့ ၊ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ တရပ္ဟာ၊က်ေနာ္တို႔ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး သဘာဝ ဝန္းက်င္ အေနအထား (Political Environment ) အေျပာင္းအလႊဲ အတြက္ အမ်ားျကီး အလုပ္လုပ္ လာပါလိမၼယ္။ အေရးျကီးတာက ညွိလို႔ရသေလာက္က စလုပ္။ လုပ္လို႔ရသေလာက္ေပၚ အေျခခံျပီး ထပ္ညွိ တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ျကဖို႔ပါဘဲ။
အႏၵရယ္ေတြကေတာ့ ဆင့္ကဲဆင့္ကဲ လုပ္သြားျကရမဲ့ အျပာင္းအလႊဲေတြအတြင္းမွာ ကြဲမဲ့လူေတြရဲ့ တံုးခုမဲ့ ကိစၥနဲ႔ ေပါက္မဲ့လူေတြရဲ့ ကိုယ့္ျမင္းကိုယ္စိုင္း ကိုယ္လိုရာ ဆြဲေျပးျကမဲ့ ကိစၥေတြဘဲျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္စဥ္းစားခ်က္ တခုက ဒီလိုပါ တတိယ ႏိုင္ငံေရာက္၊ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစု ေတြ အေနနဲ႔ အေရးေတာ္ပံု ကို သံေယာဇဥ္ မကုန္ျကပါဘူး။ တနည္းနည္း နဲ ့ ပါတ္သက္ခ်င္ ျကပါတယ္၊ ပတ္သက္ေျကာင္း ျပခ်င္ျကပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ တခ်ဳိ ့ဟာ အေျကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး ေျကာင့္ ဟိုလူကိုေတာ့ မေထာက္ခံ ႏိုင္ဘူး၊ ဒီအဖြဲ ့စည္းနဲ႔ေတာ့အဆင္မေျပ ဘူး၊ ဆိုတာေတြ ရိွေန ျကပါတယ္၊ ဒီဗမာေတြဟာ လံုေလာက္တဲ့ အက်ဳိး အေျကာင္းရိွ ရင္ေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ အားေပးေထာက္ခံျကမွာပါ။ ဆိုလိုခ်င္တာက ျပည္ေထာင္စုအစိုးရနဲ ့ ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္ အေနနဲ ့ ရံပံုေငြ ေကာက္လို ့ ရႏိုင္ပါတယ္။
လူသိပ္ မ်ားမ်ား ကို မဟုတ္ေပမဲ့၊ (၁၉၉၉)ေလာက္က ရံပံုေငြ မေကာက္ခံခ်င္ဘူးလို ့ သေဘာထားရွိ တဲ့ လူေတြကို ေမးျကည့္ မိထားတာ ရိွပါတယ္။ ၁၊ ၊ လိုက္ေကာက္ရမွာ ေအာက္က်တယ္။ ၂၊ ၊လူေတြက ထည့္မယ္လို ့ မထင္ဘူး။ ၃၊ ၊ နာမည္ခံေလးဘဲ ရမယ္၊ လံုေလာက္ေအာင္ ရမယ္လို ့မထင္ဘူး။ ၄၊ ၊ ေငြ ေလး နည္းနည္းပါးပါး ထည့္ျပီး ျမိဳ ့ေပၚေနတဲ့ လူေတြက ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတဲ့ သူေတြကို ဆရာ လာလုပ္ တာ၊ ေဝဖန္တာ မခံ ႏိုင္ဘူး။ ၅၊ ၊ ေငြထည့္တဲ့ သူေတြကို စါရင္း ျပန္ရွင္း ျပမေနႏိုင္ဘူး။ ၆၊ ၊ တာဝန္ခံ ျပီးေကာက္ေပး မဲ့လူမရွိဘူး - -အစရိွ တဲ့ အေျကာင္းျပခ်က္ေတြ ရပါတယ္၊ က်ေနာ့္ အေနနဲ႔ ေတာ့ အဲဒါေတြ အကုန္လံုးဟာ ေျဖရွင္းလို ့ ရတဲ့ ကိစၥေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။ နည္းစံနစ္ ျပည့္စံုမွန္ကန္ဖို ့ေတာ့ လိုမွာေပါ့ ။ အခု ေတာ့လဲ အဖြဲ႔ အစည္းတခ်ဳိ႔အေနနဲ႔ ေငြလိုက္အလွဴခံရ ေကာက္ရတဲ့ အေတြ႔အျကံုေတြ အေတာ္ရေနပါျပီ။
ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္က လူေတြအေနနဲ႔ ကြန္ျမဴနတီ စုရုံးမႈမွာ အေတာ္အားနဲ ပါေသးတယ္ နိုင္ငံတကာမွာ တရုတ္၊ ကုလား၊ တိဘက္၊ ဗီယက္နန္ စသည္ျဖင့္ (Community center) ေတြ အေတာ္ေကာင္း တာေတြ႔ရပါတယ္။ ခု ဗမာက စၿပီး လုိက္လာပါ ျပီ။ ဒီကိစၥမွာ ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြက အမ်ားျကီး ေရွ႔ေရာက္တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ community အစုအစည္း ေပၚလာေတာ့ ဦးေဆာင္မႈ ေဖၚယူလာရပါ တယ္၊ ေပၚလာရပါတယ္။ တခ်ဳိ ့ ေနရာေတြမွာ ပုံမေပၚေသးပါဘူး။ အင္နဲ ့အားနဲ ့ ေပၚလာေအာင္ စနစ္တက် ျဖစ္လာေအာင္ အားေပးၾကရပါမယ္။ အနာဂါတ္ျပည္ေထာင္စုကို ယံုျကည္တဲ့ က်ေနာ္တို႔က (Community Leader ) ေတြကို ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအစုိးရရဲ ့ ကုိယ္စားလွယ္ေတြ ၊ေကာင္ဆယ္လာေတြ၊ သံအမတ္ ေတြ ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ၾကရပါမယ္။ ေဒသခံအစုိးရေတြ၊ အဏာပုိင္ေတြက၊ တရားဝင္ အသိအမွတ္ ျပဳရင္ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရကလဲ တရားဝင္ အသိအမွတ္ျပဳ ခန္႔ထားရပါမယ္။ ေဒသခံ အာဏာပုိင္ေတြက တရားဝင္ အသိအမွတ္ မျပဳေသးရင္လဲ ကုိယ့္ဗမာလူမ်ဳိးေတြက အသိအမွတ္ျပဳ ဆက္ဆံလာဖုိ ့ အနိမ့္ဆုံးထား ႀကဳိးစား ရပါမယ္ အဲဒါနည္းလမ္းမ်ားစြာ ရွိပါလိမၼယ္။
ဒီလိုနည္းနဲ႔ ႏုိင္ငံေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး အလုပ္ေတြ အမ်ားျကီး ေပၚလာပါမယ္။ အဲဒီ ျဗဴရိုကေရစီ ယႏၱယား တည္ေဆာက္ေရးဟာ က်ေနာ္တို႔ ရဲ့ ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား၊ စစ္အာဏာရွင္စံနစ္ ဆန္႔က်င္ေရး လုပ္ေနတဲ့ အဝန္းအဝိုင္း အတြင္းမွာ ရိွေနတဲ့ ျပႆနာ အေတာ္မ်ားကို ေျဖရွင္းျပီး က်ေနာ္တို႔ ကို က်ေနာ္တို႔ ေနာက္တဆင့္ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ အေျခအေနေပးလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေတြလဲလို႔ ေရတြက္ ျကည့္မယ္ဆိုရင္ ---
- အလုပ္မ်ားတဲ့ သူေတြ မွာ မႏိုင္မနင္းေတြျဖစ္ျပီး ေထာင့္မေစ့ႏိုင္လို႔ လစ္ဟာေႏွာင့္ေႏွး မႈေတြျဖစ္ေနရတာ။
- အလုပ္မရွိတဲ့သူေတြ ေဘးထိုင္ဘိုင္က် ဘုေျပာျဖစ္ေနရတာ။
- တီထြင္ ဖန္တီး ဦးေဆာင္မႈ ေပးရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ အလုပ္ နဲ႔ ပံုမွန္လွည္ပတ္ ေနေအာင္ ထိမ္းသိမ္း ရတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲသူရဲ့ အလုပ္လို သဘာဝမတူတဲ့ အလုပ္ေတြကို လူတဦးထဲက လုပ္ေနရတာ ေတြ။
- ေတာ္လွန္ေရးနယ္ပယ္မွာ ေရွ႔ကလုပ္ေနတဲ့သူေတြကို အားမလို အားမရနဲ႔ ေစာင့္ျကည့္ေနရတာက လြဲလို႔ လုပ္စရာမရွိျဖစ္ေနတာ စတာေတြျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ျမင္မိတာ တခုကေတာ့ ဒီေန ့ အခ်ိန္ေတြမွာ ျပည္ပကို အေျကာင္း အမ်ဳိးမ်ဳိး နဲ ့ ေရာက္ေန တဲ့ ဗမာေတြ ၂သန္းခြဲ ေက်ာ္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းပါတယ္၊ သူတို႔ေတြက ဗမာျပည္ဟာ သူတို႔ျပည္လို႔ သေဘာထား ေနေသးရင္ ဗမာျပည္ အစိုးရ ကလဲ သူ တို႔ကို ကိုယ့္ျပည္သား ေတြလို႔ သေဘာထား ရပါလိမၼယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရဲ့ ျပည္သူ သားေတြ ကံအေတာ္ဆိုး ပါတယ္၊ ေရာက္ရာ ေနရာမွာလဲ မ်က္ႏွာငယ္ျက ပါတယ္။ လက္ရိွ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ စစ္အစိုးရကလဲ အခြန္ေကာက္ဖို႔နဲ႔ သူတို႔အေပၚက အျမတ္ထုတ္ ဖို႔ ေလာက္ဘဲ စိတ္ဝင္စား ပါတယ္။ သဘာဝေဘး စစ္ေဘး ဒါမွမဟုတ္ ျပႆနာ တခုခု ျဖစ္ခဲ့ရင္ တျခားတိုင္းျပည္ အစိုးရ ေတြက သူတို႔ ျပည္သူေတြဘက္က ရပ္ခံတယ္၊ ကာကြယ္ဖို႔၊ ကယ္တင္ဖို႔၊ လုပ္ျကတယ္ က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္သား ေတြမွာ ေတာ့ ခိုကိုး ရာမဲ့ ျဖစ္ျကပါတယ္၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ အစိုးရကို တိုင္ျကား အကူအညီ ေတာင္းခံဖို႔ထက္ ဒီအစိုးရ သိမသြားေအာင္ ဖံုးကြယ္ပံုးေအာင္း ေနဖို႔ ျကိုးစား ျကရပါတယ္။
က်ေနာ္တို႔ ရဲ့ ျပည္ေထာင္စု အစိုးရ က ဒီကိစၥ ေတြကို ဘယ္လို သေဘာထား ျကမလဲ။ ဒါဟာ အေရး ျကီး ပါတယ္၊ ၁-၁၊ ဘယ္ေလာက္ လူစဥ္မွီတဲ့ အစိုးရ ျဖစ္လာမလဲ၊ ၂-၂၊ ဘယ္ေလာက္ အင္အားရွိတဲ့ အစိုးရ ျဖစ္လာမလဲ၊ ၃-၃၊ ဘယ္ ေလာက္ အထိ ျပည္သူကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္တဲ့ အစိုးရ ျဖစ္လာမလဲ။ ဆိုတာ ေတြကို အဆံုးအျဖတ္ ေပးတဲ့ ကိစၥ ျဖစ္လာ ႏိုင္ ပါတယ္။
၁-၁၊ အစိုးရ တာဝန္ ဝတၱရား မ်ား ထမ္းေဆာင္ ႏိုင္စြမ္း ၊ အစိုးရ ဟု အသိမွတ္ျပဳ ဆက္ဆံ ခံရမႈ၊ တံု ့ျပန္ အေရးယူ ႏိုင္ သည့္ အတိုင္းအတာ၊- -စသည္ မ်ား ကို ဆိုလို ပါသည္။
၂-၂၊ ျပည္သူ ေထာက္ခံမႈ အတိုင္းအတာ၊ ေငြေျကးအင္အား၊ လူအင္အား၊ အဆက္အသြယ္ မ်ား၏ အမ်ဳိးအစားနဲ ့ အတိုင္းအတာ၊ စစ္အင္အား၊ - -စသည္မ်ားကို ဆိုလိုပါသည္။
၃-၃၊ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ ဗမာမ်ား ကို ဘယ္ေလာက္ ျသဇာ လႊမ္းမိုးသလဲ၊ ျပည္သူ အစိတ္အပိုင္း ဘယ္ေလာက္မ်ား မ်ားနဲ ့ နယ္ေျမဧရိယာ ဘယ္ေလာက္အထိမွာ ဆႏၵမဲ ေကာက္ယူ ႏိုင္စြမ္း ရိွသလဲ၊- - စသည္မ်ားကို ဆိုလိုပါသည္။ ဒါေတြအတြက္လဲဘဲ ျပည္ေထာင္စုတပ္က အဓိက ေမာင္းႏွင္အား ျဖစ္လာ ပါလိမၼယ္။
အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္အုပ္စုက အမ်ဳိးသားရင္ျကားေစ့ေရးကို မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး စစ္အာဏာ ခိုင္မာေရးကို အတည့္ အလင္း လုပ္လိုက္ျပီဆိုေတာ့ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အဖြဲ ့မ်ား (အပစ္ခတ္ရပ္စဲ၊ မရပ္စဲ) အားလုံးကုိ နအဖက ဖ်က္သိမ္းေရး လုပ္ပါလိမ့္မည္။ ဒီမိုကေရစီ နည္းျက လူမ်ဳိးစု အခြင့္အေရးမ်ား ေမွ်ာ္လင့္စရာ မရွိပါဘူး။ အဖ်က္သိမ္းမခံခ်င္လွ်င္ ခုခံကာကြယ္ေရးလုပ္ျကရပါမည္။ တစ္ဦးခ်င္း တစ္ဖြဲ႔ ခ်င္း ခုခံကာကြယ္ေရးလုပ္ရန္ အခက္ခဲအမ်ားႀကီး ရွိပါသည္။ စုေပါင္း၍ လုပ္လွ်င္ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ပုိရွိပါသည္။ စုေပါင္း အစီအစဥ္ အေနအျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုတပ္သည္ နည္းလမ္း တစ္ရပ္ ျဖစ္ပါ သည္။ က်ေနာ္တို႔ အေနျဖင့္ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုကို လက္ေတြ႔ျကျက လက္ခံက်င့္သံုးျကဖို႔ဘဲ လိုပါသည္။
က်ေနာ္တုိ႔က ျပည္ေထာင္စုတပ္ ေဖၚသည့္ လုပ္ငန္းျဖင့္ ဦးေဆာင္၍ ျဖစ္ေစ၊ န အ ဖ က စစ္ေရး ႏုိင္ငံေရးအရ ေခ်မွဳန္း၍ ျဖစ္ေစ၊ ကမာၻ႕အင္အားႀကီးမ်ား၏ ကမာၻ႕စံစနစ္သစ္ New world order ) တြက္လြန္ဆြဲပြဲ ေၾကာင့္ ျဖစ္ေစ၊ အေျခအေနမ်ားေျပာင္းေတာ့မည္။ ေျပာင္းေနပါသည္။ ဒါကိုက်ေနာ္တို႔ ဒီမိုက ေရစီ အင္အား စုမ်ားလဲ ေရွာင္လႊဲ၍ ရမည္ မဟုတ္ပါ။ ယခု ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္ ထဲမွာေတာ့ အေျခအေနေတြကို အား လံုးဘဲ ေတြ႔ျမင္ ထိသိ ခံစား ေနျကရျပီး ျဖစ္ပါသည္။ အေျပာင္းအလြဲေတြက ျမန္ပါသည္၊ က်ေနာ္တို႔ အမွီလုပ္ ျကရ ပါမည္။ ကိုယ္ကိုတိုင္က ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာက စလုပ္ျကဖို႔ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ အနာဂါတ္ ကို က်ေနာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္ တည္ေဆာက္ယူျကပါစို႔။

ေကာင္းမြန္ေသာအနာဂါတ္ကို ေမွ်ာ္မွန္းလွ်က္
ဗလ

ျပည္ေထာင္စုတပ္ ရွိမွ ျဖစ္မယ္ (စာေခါင္းစဥ္)

No comments:

Maung Thar Kyaw

The Statement, dated October 30^th, and with the Place mentioned as: Sane Lai Kan Thar, the name of the State Guest House: ‘from 13:00 to 13:55 Daw Aung San Su Kyi [ASSK] came to see Union Minister U Aung Kyi, as she was invited by the Government of the Republic of Myanmar’ was issued.

At the Meeting the discussion dwelled on the situation where ‘the State is providing necessary assistances [meaning Constitution Amendments, for example, I guess]; and, in order to have economic development views on the importance of freedom of trade, and free circulation of currencies were also discussed’. And also, ‘the progress of the State’s undertakings to obtain perpetual peace initiatives with ethnic armed groups and the people that should be included in the amnesty were discussed’. Meetings in the future shall convene is agreed.

Details of the entire Meeting were not disclosed, as usual. This is the fourth time such Meeting had taken place.

After the Third Meeting between the two factions the Statement mentioned that the President was considering Amnesty, to join hands in controlling the flow of the Irrawaddy River, to bring in into legal folds of the people who are undergoing armed rebellion; and peace and rule of law were discussed.

After meeting with Aung Kyi twice ASSK met the President Thein Sein in August in Naypyidor. Soon afterward, over 200 so-called political prisoners were released under Amnesty Order. So-called political prisoner because the Governing clique consistently mentioned there is no political prisoners in Myanmar though there are plenty. There is some truth in the government’s claim that there is no political prisoner because no one was arrested under political issues but rather on criminal charges - for example: currency law, or disturbing public tranquility, etc.

ASSK met with Aung Kyi nine times under the previous military government but there was no substantive result whatsoever came out.

The Government came into existence on January 31, 2011 under the caption of the Government of the Republic of Myanmar with its President elected by the Union Parliament, a former military officer General Thein Sein. Many opinionated this General is a Dove – a soft liner, and his Deputy President Thiha Thura Tin Aung Myint Oo [Shit Loane], another ex-General is a Hawk – a hard liner; all baloney; they all are one liner, i.e. for the prosperity and welfare of the Armed Forces, meaning the top and upper echelon of the Army, under the guise of democracy.

New Guise needs, of course, new format and that new format is what the new government is formatting or formatted by the military junta before the State Power was transferred and implementing it as planned. Whether former SG Than Shwe is pulling the string from behind or is he still involved in day to day affairs are all irrelevant, though his State managed private office near Oatparta Thati Pagoda in Naypyidor is hooked with Online TV honing in onto the proceedings of the Union Parliament. He knows or he is privy to know who is behaving or misbehaving in the Union Parliament but whether he is watching the TV is something yet to be known or playing his favorite games.

The Executive, Judiciary, and Legislature were formed and on March 30^th the State Power was transferred; the military junta SPDC was dissolved. The Ministry of Interior had given warnings to NLD Chairman Aung Shwe and Secretary ASSK in the last week of June to stop all its political activities as NLD is no political party according to the Party Registration Law of the Union Election Commission. The Ministry warning emphatically mentioned that NLD’s actions were intentionally motivated against the Law.

On top of that Union Election Commission had warned with a letter dated April 5^th to all 37 Registered Political Parties not to communicate with illegal political entities. Presumably, political circles as well as diplomatic community considered the warning was directed towards NDL.

Though the new government’s changing color is visible it is still noticeably unruly. The disregards of public opinions as well as international barrages remain as the hallmark of the Thein Sein’s Administration.

Disregarding its own Ministry’s Order Thein Sein allowed Minister Aung Kyi to parley with ASSK and even invited her to Naypyidor and received her exclusively where all political leaders from the Registered Political Parties are treated shabbily at the same occasion.

The Constitution was amended proposed by the Union Election Commission regarding the Membership where criminals cannot be party members or a political entity cannot register if its members are serving criminals. That phrase has now been erased for the sake of NLD. That amendment had made eased NLD to avoid the issue of abandoning its own jailed members when and if they apply for Party Registration.

The antagonistic political ogres of Burma are, on the visual body politics, in cordial relationship. One is, up to recent past, enjoyed full support of China and now trying its best to veer off to get into the western orbit. The other ogre has, from the very beginning to present, receives consistent and absolute no-matter-what support from the western camp. It has four Radio stations providing overwhelming support in high volume of propaganda just for one person, viz. Radio Free Asia and Voice of America [two US outfits], BBC [British outfit], and Democratic Voice of Burma [EU outfit] beaming into Burma where people are socket in with one line to support, day in and day out, every day. This ogre is the western group’s horse of Burma and Thein Sein Administration wants to ride along with that horse to the winning post. Is consistent propping up necessitate a leader to become an icon? Yes, it is, at least in Burma, it has been proven!

Within a couple of days NLD will decide whether to register and the outcome is quite predictable: ‘if ASSK is promised to contest in the upcoming By-election then NLD will allow to Register by ASSK regardless of party or public opinion’. Does it mean: ‘if she is not allowed to contest in the upcoming By-election’ then NLD will not be permitted to register by ASSK? Quite likely so, as all the past behaviors indicated that: ‘person is superior to policy’, and the ‘party is dispensable’.

So far, there is no knowledge that the outcome of the Aung Kyi-Su Kyi Meeting had agreed whether ASSK will be allowed to contest in the election. If that is the case the amendment of the constitution will be a major issue. At the end of the day, one faction will sure to swallow the other like python. No on

e knows, which one will come out as the python and which one is Mai Dwe Lay.

Maung Thar Kyaw

Taiwan, November 3, 2011.

Here she is, Thinzar Win, on the right.

Could you still think you are looking at Burmese girls who are posting for this photo in Rangoon? If you think the junta is to be blamed for all decadent aspects, then, your thinking may be inconclusive.

Shwedarling.com, a website for dating and mating prevails in today’s Burma. In 1988 no one could dream that Burma would be at this stage today but it has advanced so fast and so vast.

Infested with nouveau riche in the ngathalau’ economy decadences are abound; instead of tea break at usual hour at or around 4:00 PM now the nouveau riche have new past time at 3:30 PM or so – “Time to squeeze Pau’ Si” at Karaoke bars that are mushrooming through out Burma!

Junta’s policies may have pushed urbanites to that corner but it is just a plain excuse. Getting along by going along is a sin, by all means.

Here is another exhibit to think of!

Moe Hay Ko, another Model, good at Catwalk as well as other walks – bed walk [?] smooching somewhere in the quiet corner!

Salamani Kantchalar!

Burma was under absolute monarchy from 1044 AD until 1885 AD and was under different dynasties. The Monarchs yearned to possess White Elephant; i.e. to claim as the Owner of the White Elephant or Sin Phyu Shin, or, if they have more than one White Elephant, then, Sin Phyu Myarr Shin!

One White Elephant-crazy king even commanded to retrieve a dead elephant floated down the river that had resemblances of White Elephant and kept in his palace and claimed he was the Sin Phuy Shin.

White Elephant is considered to represent the power and glory of the Owner and the White Elephant would appear, according to the myth, only if the Ruler of the country has strong Power and Glory.

Burma has dictators since 1962: viz. Ne Win, Saw Maung, Than Shwe; and, all of them seem to believe that they were the royalty somehow or other. The last dynasty, Koane Baung, ended with His Majesty King Thibaw. The prophecy had it that there would be 13 Koane Baung kings to reign Burma. Thibaw was the 11th and two more kings are yet to reign. Ne Win presumed he was the 12th Koane Baung King! Saw Maung seemed to have believed that he was the reincarnation of King Kyan Sit Tharr of the Pagan Dynasty, and, Than Shwe believes he was the reincarnation of King Thar Lun.

During Thar Lun Than Shwe’s reign, a White Elephant was sited in the jungle of Rakhine State. With pomp and pageantry the White Elephant was brought to Rangoon, the then Nay Pyi Daw and kept in the highly decorated pavilion that befits only to the royalty with special elephant guards, etc., so on and so forth. All the necessary arrangements were carried out by MI and its Chief Lt. Gen. Khin Nyunt who believes he was the reincarnation of Bayint Naung of Taungngoo Dynasty, though he never got to the top most spot of the junta’s ivory tower. The propaganda mill was fanning at high speed that the current rulers of Burma have highly auspicious power and glory so much so that the White Elephant was presented by the Nats [Resplendent being worthy of veneration].

Within a few months after the White Elephant had settled in at the newly built pavilion a Bangladeshi, or, to be more exact, a Chittagonian, or better known in Burma as Khortaw Kalar showed up at the Bangladeshi Embassy in Rangoon, claiming that the elephant at the Pavilion was his elephant that was herded away by the Burmese while grazing in the jungle and requested the Bangladeshi Ambassador to reclaim the elephant from the Burmese junta on his behalf. To cut the story short the Ambassador along with the Officials from the Ministry of Foreign Affairs and MI officers went to the Pavilion with the Khortaw Kalar and demanded to prove his claim.

There, Khortaw Kalar stepped out and bellowed: Salamani Kantchalar!

At the very instant the ‘Command’ was heard the White Elephant lifted up his trunk and trumpeted a very loud noise. The ‘Command’ was given for the second time and the White Elephant responded in the same manner again. Then, Khortaw Kalar commanded in more Khortaw words: the White Elephant was under complete spell of commands – sitting, kneeling, etc. Now, the claim was proven to be true and the negotiation was but started. MI ended up paying US $ 100,000.00 from the State coffer as demanded by the Khortaw Kalar for the White Elephant that was supposed to have been presented by the Nats due to the power and glory of the rulers of Burma.

Khortaw did not stop then and there. He added there are four more such elephants in his possession and they were up for sale if the price is right. MI arranged a delegation to accompany the Khortaw to his native village in the no-man’s land between Bangladesh and Burma to inspect the so called White Elephants. There, the delegation found two more White Elephants out of the four and agreed to pay US$ 200,000 a piece.

Burmese delegation could not just take the two elephants away they bought; they need the Khortaw to release the two in the Rakhine jungle for them to herd them back to Burma later as though it was naturally sited. Thus, the usurper royalties of Burma got three White Elephants at a price of US $ 500,000.

Some one got excited regarding the Salamani Kantchalar and traced back how it came into existence! In the anal of Burma there was a time when a Shan Prince by the name of Sao Han Pha, better known as Tho Han Bwa reigned Burma. He was a tyrant by all means; conceited and insolent, and very much anti-Buddhist religion. During his rein many Monks were tortured, killed and extradited to far away places and forced them from learning Buddhist scripture. Tho Han Bwa was the Daman daye [impediment endangering the teachings of Buddha] of his time. Under Tho Han Bwa, some aspects of Buddhist incantations had changed; for example: Buddhan Tharanan Gitsarmi, Dhaman Tharanan Gitsarmi but Sanghan Tharanan was turned into Gunsarmi, and Buddhan Puzaymi, Dhaman Puzaymi, and Sangan had turned into Pu-Jail-mi, just like recent events under Daman daye Thar Lun Than Shwe.

Many Burmese fled to far away places, including Burma-Bangladesh border to fight back Tho Han Bwa and/or other tyrants. There, they deployed Khortaws to attend their elephants. Khortaws were taught to learn ‘Commands’ in Burmese but it was very difficult for the Khortaws to learn the necessary commands for the elephants. By virtue of wits a Burmese gave a ‘battle command or a battle cry’ for the elephants: “Sarr Lho. Ma Nyee Kanazoe Thee”, in rhyme with the actual command. That, Khortaw could learn with not much difficulty. As the time woes on the command Sarr Lho. Ma Nyee Kanazoe Thee had resonance into Salamani Kantchalar!

Ne Win who presumed to be the 12th Koane Baung, Saw Maung who presumed to be the reincarnation of King Kyan Sit Tharr of the Pagan Dynasty, and the cagey sly fox Khin Nyunt who believes he was the reincarnation of Bayint Naung of Taungngoo Dynasty had all but ended badly. Now we have to see how Than Shwe who believes he was the reincarnation of King Thar Lun ended? Is it to believe that those who sit on such chairs excrete such excreta?

As a matter of fact, the real Owner of the White Elephants or the Sin Phyu Myarr Shin actually was the Khortaw Kalar of Bangladesh!

By the way,
All the Usurpers,
Ne Win, Saw Maung, Than Shwe are mere “Suu Yauts”!