ႏွစ္ကူး အႀကိဳ

ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္းေျပာၾကတဲ့အခါ တရုတ္ဆိုတာကလဲ မပါမျဖစ္ပါလာရသလို အာဏာရႈးငမိုက္သား
ကမၻာ့ေအာ့ေၾကာလန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တသိုက္ကို လူမိုက္အားေပးနည္းနဲ႕ထိမ္းထားပီး ၾသဇာရွိေနေအာင္
အိေကာ္လိဖန္လုပ္ေနတာမို႕ အားလံုးရဲ႕အျမင္ကလဲ ဒီတရုတ္ကိုသိပ္ၾကည္တာမဟုတ္ဘူး။
တရုတ္အေနနဲ႕ကလည္း သူ႕စီးပြါးေရးအက်ိဳးအတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ငမိုက္သားတသိုက္ကို “ႏုိင္ငံေရးအရေထာက္ခံ မႈ” မက္လံုးအႀကိဳက္ေပးပီး ကုန္းပိတ္ေဒသဖြင့္တာကအစ ပထ၀ီႏိုင္ငံေရးစိုးမိုးမႈအဆံုး သိမ္းႀကံဳးယူရ ေပအံုး မွာကိုး။

ဘယ္လို ဘယ္ေလာက္မၾကည္ၾကဘူးဆိုေပမဲ့ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးဟာ ၀ုန္းဒိုင္းက်ဲပီး တိုးတက္လာတာနဲ႔အတူ ကမၻာ့ထိပ္ေခါင္ ဆိုသူ အေမရိကန္ႀကီးေတာင္ ေပါက္ေဖၚ ေျခသလံုးႏွိပ္ေပးရမလို ဒူးဖက္ရမလိုျဖစ္ေနပီး အာရွထိပ္သီး က်ားႀကီးဂ်ပန္လဲ ယက္ကန္ ယက္ကန္ျဖစ္လို႔ မ်က္ျဖဴဆိုက္ေနၾကတဲ့ အျဖစ္ေရာက္ေနပါဘီ။
လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္၃၀က တရုတ္ေခါင္းေဆာင္ တိန္ေရွာင္ဖိန္ Deng Xiaoping ဖြင့္ခဲတဲ့တခါးတခ်ပ္က နဂါးတပိုင္းက်ားတပိုင္းသတၱ၀ါ တေကာင္ခုန္ထြက္လာတယ္ဆိုရေပမွာေပါ့။















အဲဒီေနရာမွာစဥ္းစားစရာရွိလာတာက တခါးခ်ပ္ရဲ႕ အတြင္းဖက္ပိုင္းကိုပါ။
တရုတ္ႏိုင္ငံမွာ ၿမိ့ဳႀကီးေတြ၊ ကမ္းရိုးတန္းေဒသေတြ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀လာေပမဲ့ က်န္ေဒသအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ
လူဦးေရသန္းရာနဲ႔ခ်ီၿပီးစုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ဲအေျခ အေနမွာရွိဆဲပါ။အာရွဘဏ္က ျပဳစုတဲ့ ကိန္းဂဏန္းအရ
၀င္ေငြညီမွ်မႈ မရွိတဲ့ (Gini coefficient)ဇယားမွာ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အခ်မ္းသာဆံုး လူဦး ေရ (၁၀)%ရဲ႕၀င္ ေငြဟာ အဆင္းရဲဆံုး (၁၀)%ရဲ႕၀င္ေငြထက္ (၁၂)ဆနီးပါး ျမင့္မားကြာဟေနပါတယ္။ တရုတ္အစိုးရဟာ
လူမႈေရးစနစ္ ေပါက္ကြဲ ဖို႔ လက္တကမ္း အေျခအေနမွာ ရွိပါတယ္။
မေပါက္ကြဲႏိုင္ေစဖို႔ တခုခု လုပ္ေပးရေတာ့မယ္လို႔ တရုတ္အစိုးရက သိေနပါတယ္။ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခား အရန္ေငြ အေမရိကန္ေဒၚလာ ကုေဋေပါင္း တသိန္းခြဲနီးပါးကို လ်ာထား ခ်က္ မျပည့္မီေသးတဲ့ လူမႈေရးက႑
မွာ ျမွင့္တင္သံုးစြဲဖို႔ ရွိေပမယ့္ အင္မတန္မွ ေႏွးေကြးေနပါေသးတယ္္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ပိုင္းအတြင္းမွာ တရုတ္လုပ္ ပစၥည္းေတြဟာ ေရရွည္မခံပဲ ပ်က္သြားတတ္တာ၊ လူကို အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစၿပီး အႏၱရာယ္ ေပးႏိုင္တာေတြေၾကာင့္ တရုတ္လုပ္ ပစၥည္းေတြကို ႏိုင္ငံျခား
တိုင္းျပည္ေတြက သံုးစြဲဖို႔ ျငင္းဆန္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဒီလို ျဖစ္လာမႈအေပၚ တရုတ္ အာဏာပိုင္ေတြက အရည္အေသြး စံမီေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ဖို႔ ကုမၸဏီေတြကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ေပးပါတယ္။
တရုတ္ကုမၸဏီေတြဟာသူတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံျခားေစ်းကြက္ကို လက္လႊတ္ဆံုးရွံဳး မခံႏိုင္္ပါဘူး။အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစား ျပဳျပင္လာပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီ တရုတ္ ကုမၸဏီေတြကပဲ ျပည္တြင္းမွာ ျပန္ေရာင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔ႏိုင္ငံသား စားသံုး သူ
ေတြကို အဆိပ္အေတာက္ ျဖစ္ေစတာ ပတ္၀န္းက်င္ကို ထိခိုက္ပ်က္စီးေစတာမ်ဳိးလံုး၀ဂရုမစိုက္ပါ။
ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္ပ်က္ေနေပမဲ့ အက်ဳိးသက္ေရာက္တဲ့ ျပဳျပင္မႈေတြ ဘာမွ ရွိမေနပါဘူး။
ဆိုးက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ထိမ္းမႏိုင္သိမ္းမရ မျဖစ္မျခင္း သက္ဆိုင္ ရာ တာ၀န္ရွိသူေတြ ကလဲ သူတို႔ မွာ
တာ၀န္ရွိတယ္လို႔ မယူဆပဲ ေနတတ္ၾကပါတယ္။

“အေရွ႕အာရွရဲ႕အနာဂတ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေရးပါဆံုး ေမးခြန္းေတြ ေမးလာၿပီဆိုရင္ အဲဒီထဲက တခုကေတာ့ တရုတ္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ဟာ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေျပာင္းလဲ တိုးတက္လာေနသလား ဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရးဟာ ဒလေဟာကိုပဲ တိုးတက္လာတာနဲ႔အတူ ကမာၻ႔
အင္အားႀကီး ႏိုင္ငံအျဖစ္လည္း ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ ဒါေတြဟာ အာဏာရွင္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈ
ေအာက္ကေန ေျပာင္းလဲသြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အမွန္မွာေတာ့ တရုတ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဆိုတာ ဒီမိုကေရစီက်က် ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္လို႔ ျဖစ္ႏိုင္တဲ့ပါတီ
မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ မာ့က္ခ္စ္နဲ႔ လီနင္တို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚႏွစ္ရပ္ကို ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္
ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚအေပၚမွာ အေျခခံလို႔လည္း မရႏိုင္ပါဘူး။
ဒါဆိုရင္ ဒီလို ပံုစံမ်ဳိးဟာ ေရရွည္ခံပါ့မလား။ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈနဲ႔အတူ၊ စီးပြားေရး လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ
ရွိလာတာနဲ႔အမွ် လူေနမႈ စရိုက္သဘာ၀ေတြလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ေျပာင္းလဲသြားမွာျဖစ္လို႔ အဲဒီလို
အေျပာင္းအလဲဒဏ္ေၾကာင့္ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဟာ မတည္မၿငိမ္ ျဖစ္လာမလား။ ဒါမွမဟုတ္လည္း
ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံအျဖစ္ကို အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းလဲေပးရေတာ့မလားလို႔ ေမးစရာ ျဖစ္
ေန ပါတယ္။ ”လို႔ ေဆာင္းပါးရွင္ - Francis Fukuyama (Professor of international political economy at the Johns Hopkins School of Advanced International Studies)က For China, stability comes before democracy ဆိုတဲ့ေဆာင္းပါး( http://antidictatorship.wordpress.com/2008/01/13/for-china-stability-comes-before-democracy/ ) မွာေရးသားထားပါတယ္။








တရုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ျဖစ္ပ်က္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားဟာ အိမ္နီးခ်င္း ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚ အနည္းႏွင့္အမ်ား အက်ဳိးသက္ ေရာက္ေစႏိုင္ၿပီး ေဒသႏၱရ ႏိုင္ငံေရး (Geopolitics)ဆိုင္ရာ ဗဟုသုတအျဖစ္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ယွဥ္ေတြးၿပီး မိတ္ေဆြတေယာက္ ေဖၚ၀ါ့တ္ လုပ္လာတဲ့ ဘီဘီစီက Michael Bristow ရဲ႕အျမင္ေဆာင္းပါးကိုလဲ မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။

Chinese learn to live with reform

Thirty years ago, China's leader Deng Xiaoping launched a series of sweeping economic reforms. The BBC's Michael Bristow looks at how these momentous changes have affected ordinary people.








Deng Xiaoping is credited with launching sweeping economic reforms.


For those who value fine dining, the Yuebin Restaurant, tucked away in a Beijing back alley, might not be their first choice. With its whitewashed walls and plain furniture, it is not much to look at. The food, too, is simple Beijing home-style cooking. But the restaurant is more important than it looks. Thirty years ago, China embarked on a reform programme that has transformed the country, and continues to do so today.
The Yuebin was Beijing's first privately-run restaurant to open after the late Chinese leader Deng Xiaoping began his revolutionary reforms. Deng's policy shift, called Reform and Opening Up, fundamentally changed the way the Chinese economy functions. Under Chairman Mao Zedong, everything was owned by the state, but the reforms have allowed private firms, like the Yuebin Restaurant, to flourish. The restaurant was opened by Guo Peiji and his wife, Liu Guixian, in 1980 in their small home. They still run the restaurant today.

Guo Peiji and his wife opened Beijing's first privately run restaurant.

When they began, the couple had just a few tables and chairs and did their own cooking. They sold whatever they could buy at local markets. "On the first day we had 36 yuan ($5.20, £3.60) to buy some vegetables and duck. We made a profit of around 50 yuan," said Mr Guo, now 75.

'Capitalist roaders'

When the restaurant first opened, not everyone welcomed the move. In the Cultural Revolution, a chaotic political campaign that virtually paralysed the country from 1966-76, private businesses were not allowed. Anyone accused of being a "capitalist roader" could be thrown in prison - or face a worse fate. "Some people said the restaurant was capitalism. But after a year, many of those who said that themselves started selling things," recalled Mr Guo.
The results of China's economic reforms have been amazing. In just a few years, tens of millions of people have been able to escape poverty. According to the World Bank, the average income was just $293 in 1985. But in 2006, that figure had risen to $2,025.

Society has also loosened up. Chinese people have now more freedom to choose such things as where to live, what to wear and which career to pursue. But despite the obvious material benefits reform has brought, some people are still nostalgic about a past that often seemed more secure. The reforms have swept away many free state benefits, covering health and education, that people had come to expect - and corruption now seems to plague all sectors of society. Only slowly is the government rebuilding a social security safety net.
"Suddenly people have discovered that they have to worry a lot about their children's education and their employment," said Chinese journalist Li Xing. "They've discovered that medical bills have shot up, so they fear that they don't have enough to pay for them."

“Rising inequality”

And although reforms have brought benefits to almost everyone, not everyone has benefited equally. China's economic miracle has been partly built on the backs of migrant workers, of which the government says there are currently 210 million.
These are farmers who leave their fields to work in the cities. But the children of this migrant population do not have the right to a free education when they move. Special schools have been set up in most cities, and although they receive a little support from city governments, these schools mostly rely on the fees paid by their pupils. "It's my dream to see migrant children attend the same schools as ordinary city kids," said Zhang Gezhen, headmaster of one such school, in a shabby suburb of Beijing.

Most cities have special schools for migrant workers' children.

Providing all Chinese people with adequate benefits is going to be a key challenge over the next few years, according to World Bank President Robert Zoellick - and Chinese people will not want to wait forever to get them. "The 30 years of success have raised expectations in China," he told the BBC.
"There is goodwill and pride but, at the same time, we have a new generation coming up and they will be impatient." But working out what people want from future reforms will not be easy in a country that is still run by one party that does not have to test its popularity at the polls.
There have been enormous social and economic changes in China over the last three decades, but few political reforms - and that could be a problem. "The decision-making process is a consensual group process, but [China's leaders] are very attentive to the idea that they have to be responsive to public moods," said the World Bank president.
"They know that for all they have accomplished and all the confidence they have won, this is a serious challenge."

December 2008.

SNOW IN THE SUMMER

ဘာသာဆယ္မ်ိဳးျဖင့္ ျပန္ဆိုထုတ္ေ၀ထားသည့္

ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိက၏ SNOW IN THE SUMMER

ဆရာေတာ္၏ပံုေတာ္ကို http://www.myanmarisp.com/ မွကူးယူေဖၚျပပါသည္။

စစ္ကိုင္းေတာင္ရိုး သီတဂႈေခ်ာင္ သဲကုန္းဆရာေတာ္ အသွ်င္ဥာဏိႆ ေဟာၾကားေတာ္မူေသာ

ပရိတ္တရားေတာ္မ်ား

-

ေရႊငါးေလးတစ္ေကာင္ကို အဘိုးၾကီး ဖမ္းမိသည္။
`ဆႏၵသံုးခုကိုၿဇည့္ေပးပါမည္။သူ႕ကိုလႊတ္ပါ`ဟု ေရႊငါးကေၿပာသည္။
အဘိုးၾကီး ငါးကိုအိမ္သို႕ယူလာၿပီးေၾကာ္စားလိုက္သည္။
အေၾကာင္းမွာ အဘိုးၾကီးနားထိုင္းေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

http://hninsinet13.myanmarbloggers.org/

လူ႔အခြင့္အေရးကို အႀကီးမားဆံုး ခ်ဳိးေဖါက္ေနသည္ဟု ႏိုင္ငံတကာက ၀ိုင္း၀န္းအပစ္တင္ေနၾကသည္။
လူ႔အခြင့္အေရးကို ျပည္သူတရပ္လံုးက ေတာင္းဆိုေနၾကသည္။
လူ႔အခြင့္အေရးကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးက ေၾကာ္စားပစ္လိုက္သည္။
-ထင္ဟပ္ခံစားမႈ

အားငယ္မႈေတြဖယ္ပါေလ

Very Excellent Thoughts... applicable through our whole life

အလိုမက်တာေတြေျပပါေစ

-

လိုတာမရလို ့စိတ္ညစ္ညူးေနသူမ်ား ရတာမလိုလို ့စိတ္တိုေနသူမ်ား ဆင္ျခင္ပြားစီးဖို ့ တရားအျမည္းေလးပါခင္ဗ်ား

FW e-mail လာပံုမ်ားျဖင့္စီကံုးသရုပ္ေဖၚပါသည္။

စားစရာမရွိသူမ်ား ႏွင့္ ထားစရာမရွိသူမ်ား

The haves and have-nothings

Within the last decade, the cost of a bus trip across Rangoon, a cup of tea, or a bottle of peanut oil has risen tenfold. One sack of the lowest quality rice in Burma today sells for around US$12: half a month’s wages for a construction worker; an unimaginable amount for the children picking over rubbish heaps in search of a cabbage leaf or some discarded grains.Persistent acute increases in the cost of living across Burma have been spurred on by the rise in fuel prices of last August, which precipitated nationwide protests the following month.But while the spreading poverty has been documented and raised by international groups, the contrasting displays of extravagant riches by its small elite have attracted less attention abroad. In the country, they are increasingly hard to ignore.Small fleets of luxury four-wheel-drive vehicles and sedans now navigate Burma’s pockmarked highways and byways alongside the ubiquitous battered Japanese busses and decades-old passenger vehicles.In parts of Rangoon, up-market boutiques full of the latest electrical products and European cosmetics huddle close together against a backdrop of dimly-lit general stores and market stalls.The property pages of the Myanmar Times buzz with excited chatter about the size and cost of mansions (such as the one pictured above) that are filling empty spaces or taking over from older, less ostentatious houses in the few parts of the city with a regular supply of electricity. Much of the paper’s remaining contents consist of features on the people who occupy these columned monoliths, whereas no mention is made of those who build them or the conditions under which they live.This gap between the haves and have-nots has grown so wide in the last few years that there are now said to be only two classes in Burma: “htarsaya mashitelu” and “sarsaya mashitelu”; those who have so much stuff they have nowhere to put it, and those who don’t eat.Around the world, statisticians and social scientists have debated the extent to which relative financial inequality undermines the effective working of a country. Some have argued that whereas a wealth gap has a strongly detrimental effect in some it makes little difference in others.Burma seems very far removed from all this. The reason is that the wealth gap there is not relative at all. It is a gap between those who switch on the lights at night and those who cannot, those whose children study and those whose children work, those who get medical treatment — preferably in Bangkok — and those who stay sick; those who eat and those who do not. It is a radical division between haves and have-nothings. There are no grounds for talk of relative difference. It is important to bear in mind that this gap also exists within the army. Historian Mary Callahan has observed that whereas the difference in living conditions between higher and lower military personnel was a decade or so ago quite modest, it is now both dramatic and highly problematic. And although it has not yet caused a split within the armed forces of the sort that may threaten the junta’s hold on power, it is exacerbating tensions and undermining the ability of senior officers to manage their subordinates.Extreme poverty and extreme luxury together make a heady mix. So far, the protests against worsening economic conditions in Burma have been concentrated on the former, and have been admirably restrained, even in the face of uncompromising violence. But if the regime persists in denying legitimate complaint about its abject impoverishing of millions while at the same time blatantly enriching itself and its minions, then public displays of resentment may soon become more vociferous and less tolerant, more pointed and less generous.In that event, we will have only the regime itself to blame.

http://ratchasima.net/2008/01/25/the-haves-and-have-nothings/

မကဒတ ႏွစ္၂၀ ေျမာက္ေန႔အထိမ္းအမွတ္

-

ေက်ာင္းသားတပ္ေတာ္ရဲေဘာ္မ်ားအား ဦးညြတ္ ဂုဏ္ျပဳ ပါ၏

ကုသိုလ္ ဗ်ိဳ ့…… ......................

My Little World ဘေလာ့ဂ္မွကုသိုလ္ျပဳလွဴဒါန္းထားေသာ
မင္းကြန္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး ဦး၀ိစိတၱသာရဘိ၀ံသ ၏ ပရိတ္ၾကီး ၁၁ သုတ္

အစ-အဆံုး - (Download - 56.25 MB) မူရင္းကိုအခ်ိန္ကုန္သက္သာရန္ႏွင့္

နက္အျမန္ႏႈံး မေကာင္းသူမ်ားအတြက္အထူးျပဳလုပ္ေပးထားပါသည္။

အျမန္ေဒါင္းလုဒ္ယူရန္ 3.7 MB

ပရိတ္တရာေတာ္မ်ားကို အသံ စာသား ၂မ်ိဳးလံုးရယူလိုသူမ်ားအတြက္

*Download ယူရန္ Link မ်ားကိုညာကလစ္ျဖင့္ save target as လုပ္ပါ

နက္ျမန္ႏႈံးျမင့္သူမ်ားတိုက္ရိုက္နာၾကားရန္

(ဘာဖာခ်ိန္အနည္းငယ္ေပးရပါမည္။ အေကာင္းဆံုးနည္းမွာ ပေလးလုပ္၍ခနေခါက္ထားၿပီးတျခားလုပ္လိုရာကိုလုပ္

တေခါက္ၿပီးသြားမွ ရီပေလးျပန္လုပ္လွ်င္ ေခ်ာေမႊ ့စြာနာၾကားႏိုင္ပါသည္)

လြမ္းေမာဖြယ္ရာ

ဖြင့္ဖို ့ယူဖို ့ အခက္အခဲရွိလို ့ကူပါအံုးဆိုပီးမေမ်ာ္လင့္ပါဘဲေရာက္လာတဲ့ “အလြမ္း”
ပါတ္သက္ဖူးသူမ်ား ခံစားမႈတိုက္ဆိုင္သူမ်ားအတြက္ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္

I can not see.
I want to watch, please help.
It will be very good for the blog.

A precious historical record which reflect the standard of past burma..
Thanks to those who share this post.

Want to watch University Lecture in Rangoon University in 1957. please click this.
http://www.youtube.com/watch?v=j0epnuboiO0

(You Tube မွာ လိုက္ၾကည္ေတာ့ တင္ထားသူကမ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ http://www.youtube.com/user/myochitmyanmarျဖစ္ပါတယ္။)

--
600-666 Burrard Street,
Vancouver, BC
V6C 2X8 Canada
(604) 681-4574

ဟုိးတုန္းက ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ကို မထင္မွတ္ ဘဲ You Tube မွာ သြားေတြ ့မိတယ္။ အျဖဴအမည္း ရုပ္ရွင္မွတ္တမ္းတိုကေလးအျဖစ္နဲ ့။ ဟုိးတုန္းက ဆိုတာ ေတာ္ေတာ့္ကို ဟုိးတုန္းက။ အတိအက်ဆိုရရင္လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၅၁ႏွစ္ ျဖစ္တဲ့ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္က လြတ္လပ္ျပီးစ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ ့ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ အျဖစ္နဲ ့သြားေတြ ့တာ။ documentary ေလး က လက္ခ်ာတစ္ခု ကိုမွတ္တမ္းတင္ထားတယ္။
.
.
...
သင္တဲ့လူ က ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္။ ဒီ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ ဆိုတာ ၁၉၂၁ ခုႏွစ္ မွာ

ရန္ကုန္ျမိဳ ့မွာေမြးဖြားႀကီးျပင္းခဲ့ တဲ့ မြန္-ဗမာ စပ္လူငယ္တစ္ဦး။ လန္ဒန္ယူနီဗာစီတီ London University

ကေန သမိုင္းဆိုင္ရာ ပါရဂူဘြဲ ့ကိုရခဲ့တယ္။ ပီအိ္ပ္ခ္်ဒီ ဘြဲ ့အျပီး ကမၻာေက်ာ္ ေယး(လ္)တကၠသိုလ္ ႀကီး ရဲ ့

ဘြဲ ့လြန္တန္းေတြမွာ ႏွစ္ႏွစ္ႀကာ စာသင္ႀကားပို ့ခ်ခဲ့ေသးတယ္။ ျပီးေတာ့ မွ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အေ့ရွတိုင္း

သမိုင္း ပညာဌာန မွာ ပေရာ္ဖက္ဆာအျဖစ္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္သြားခဲ့တယ္ ဆိုပါတယ္။

ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာ ေက်ာ္သက္ ရဲ ့လက္ခ်ာ အက်ဥ္းခ်ဳပ္ကေတာ့..
ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ရ ခါစ ကျမန္မာ လယ္သမား မ်ားအေပၚမတရား ေငြ တိုးေခ်းစားေခါင္းပုံျဖတ္ခဲ့တဲ့ အိႏၵိယသားခ်စ္တီး မ်ားအေႀကာင္း… တရား၀င္စာရင္းေတြအရ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ ့ လယ္ေျမ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ဟာခ်စ္တီးကုလားမ်ားလက္ထဲမွာေရာက္ရိွေနျပီး။ တရားမ၀င္ စာရင္းမ်ား အရ ဒိထက္ ပိုႏိုင္ေႀကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရးရျပီးစ၊ စစ္ေဘးစစ္ဒါဏ္ကိုလဲျပင္းစြာ ခံခဲ့ရေသာျမန္မာျပည္ ရဲ ့ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးလုပ္ငန္း ေတြမွာႀကံဳရမယ့္အခက္အခဲမ်ားအေႀကာင္း၊ ျမန္ဆန္ေသာျပန္လည္ထူေထာင္ ေရး လုပ္ငန္းေတြ လုပ္ရမွာ ျဖစ္ေႀကာင္း၊ ျဗိတိသွ် မွ ျမန္မာကို တစ္ခိ်ဳ ့ေသာ တန္ဖိုးမ်ား၊စိတ္ကူးမ်ား ကို သင္ႀကားေပးခဲ့တာေတြ ရိွခဲ့ေႀကာင္း၊ ျမန္မာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဟာ ဒီမိုကေရစီလမ္းကိုေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္လွမ္းသြား မွာျဖစ္ေႀကာင္း၊ တိုင္းျပည္နဲ ့လူမိ်ဳး အကိ်ဳးစီးပြားအတြက္ အင္မတန္ကိုခက္ခဲစြာ လုပ္ကိုင္ႀကရမွာလဲျဖစ္ေႀကာင္း၊

ေရရွည္ အေနနဲ ့ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ကို a cup of tea အေနနဲ ့တင္စားသြားျပီး၊ ျမန္မာ့ေခါင္းေဆာင္ မ်ား ဟာ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ကိုပဲေရြးခ်ယ္ေလွ်ာက္ လွမ္းသြားႀကမွာျဖစ္ေႀကာင္း ပို ့ခ်သြားခဲ့ပါတယ္။

ဒီလက္ခ်ာမွာ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေမးခြန္းေမးခဲ့ရာ မွာေတာ ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အာစီယံ အသင္း ၀င္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာႏိုင္ေခ်ရိွပါသလား လို ့ေမးျမန္းသြားရာမွာ Neutral ေခၚ ဘက္မလိုက္ႏိုင္ငံ အျဖစ္သြားေတာ့မယ္ ့ ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚကိုရပ္ရေတာ့မယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေတာ္ အေရး ကို ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ က ဟာသေႏွာျပီး လွပ စြာ ျပန္ေျဖသြားပုံကေလး ကိုလဲ ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ ႀကည့္ႀကည့္ပါ..ဒီမွာ..


Want to watch University Lecture in Rangoon University in 1957. please click this.

တခါတံုးကတကၠသို္လ္ သို ့မဟုတ္ ဒါဒို ့ေျပ

ဒီ မွတ္တမ္းရုပ္ရွင္ကေလးမွာ တစ္ေခတ္တစ္ခါ က လြတ္လပ္ေရးရျပီး စ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ ့ တကၠသိုလ္ ပညာ အဆင့္အတန္းကိုျမင္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒိေခတ္ကတည္းက ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ မွာ ဒီလို အဂၤလန္က ပီအိခ်္ဒီ ဘြဲ ့ရ ၊ ေယး(လ္) လိုမိ်ဳး တကၠသိုလ္ႀကီးမွာစာပို ့ခ်ေပးခဲ့တဲ့ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္လို မိ်ဳး ဆရာေတြ ရိွေနခဲ့တာကို ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကိုယ္တိုင္အံ့ႀသ ယူ ရ တဲ့ သင္ႀကားပို ့ခ်ေပးတဲ့ဆရာရဲ ့ ပညာအရည္အခ်င္း၊ သင္ႀကားပို ့ခ်ေပးတဲ့ဘာသာစကား teaching medium ဟာ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားျဖစ္ေနျခင္း၊ ဆရာတင္မက ေက်ာင္းသားမ်ားပါ အဂၤလိပ္စကားကို အင္မတန္ ေခ်ာေမြ ့စြာ ေျပာဆို ႏိုင္ ျခင္းေတြ ကိုႀကည့္ရင္၊ ဒီကေန ့ေဒသတြင္းက နာမည္ႀကီးေနတဲ့တကၠသိုလ္ႀကီးေတြ မွာေတာင္အဲဒိ အခိ်န္က အဲလို အဆင့္အတန္း မီ ခဲ့တာရွားပါတယ္။

အလြယ္ဆုံးဥပမာျပရရင္ အခု စကၤာပူမွာ ျမန္မာေက်ာင္းသား ေတြပညာဆက္ ဆည္ပူးစရာတကၠသိုလ္ႀကီးႏွစ္ခုထဲက အခု အေ့ရွေတာင္အာရွမွာ နာမည္ထြက္လာတဲ့ စကၤာပူအမိ်ဳးသားတကၠသိုလ္ (NUS) ဆိုရင္ အဲဒိ အခိ်န္က Raffles College နဲ ့the King Edward VII College of Medicine တို ့ေပါင္းျပီး ေနာင္တစ္ခိ်န္ NUS ဆိုတာျဖစ္လာမယ့္ University of Malaya ဆိုတာ ေလးသေႏၶ ျဖစ္လာခါစပဲရိွပါေသးတယ္။ ေနာက္တစ္ေက်ာင္းျဖစ္တဲ့ နန္းယန္း Nanyang Technological University ဆို ရင္လဲအဲဒိေခတ္ ၁၉၅၅ က တရုတ္ဘာသာနဲ ့သာသင္ႀကားေပးတဲ့ တရုတ္ေက်ာင္းအဆင့္ပဲရိွခဲ့ပါတယ္။

အဲလို..အဲလို ေဒ သတြင္းက တကၠသိုလ္ ေတြ မယွဥ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၊ ပညာေရးသမိုင္းေႀကာင္း အင္မတန္ ေကာင္းခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ႀကီး ရိွခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကလဲ ဒီအတုိင္းမေနပါဘူး။ စကၤာပူလို တကၠသိုလ္ႀကီး ၂ ခု ၃ ခုထဲရိွတာက ေတာ့ပ်င္း ေတာင္ပ်င္း ပါေသးတယ္။

ဒီကေန ့ေခတ္မီဖြ ံ့ ျဖိဳ း ေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ ႀကီးရဲ ့ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီပညာေရး စနစ္ဆုိတာႀကီး ေအာက္မွာ အခုဆို တကၠသိုလ္ႀကီးေတြ စုစုေပါင္း ၁၄၄ ခုရိွပါျပီ။ ရန္ကုန္တိုင္းတစ္ခုထဲမွာတင္ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ ေပါင္းစုံ အေရအတြက္ ၃၀ တိတိရိွပါတ
ထားပါေတာ့..ဒါေတြက ကိုယ့္ထက္နားလည္တဲ့ သူ မ်ား မဟာဥာဏ္နဲ ့စီမံထားတာဆိုေတာ့ ေကာင္းမယ္ထင္လို ့စီမံတာေနမွာပါလို ့ပဲမွတ္လိုက္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ က ပေရာ္ဖက္ဆာ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္တို ့ေခတ္ က သမိုင္းေမဂ်ာ မွာ ေတာင္ ဒီေလာက္ ပညာအဆင့္အတန္းျမင့္ခဲ့တာ အခု လို အိုင္တီေခတ္၊ နည္းပညာေခတ္ႀကီးမွာ ပါရဂူေတြေတာင္ေမြးထုတ္ေပးႏိုင္ျပီျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ့ တကၠသိုလ္ ပညာေရး အဆင့္ က ၁၉၅၀ ေခတ္ေတြထက္ အဆေပါင္း မႏိႈ္င္းသာေအာင္ ျမင့္မားေနေရာ့မယ္..... လို႔

OUR COUNTRY

Cultural aspect of Burma

One of the main pillars for every country to remain as a country with national dignity is the Culture of that country. For that matter, may be, the ruling general place Culture to play its important role by transferring the Universities Historical Commission from the Ministry of Education and put under the Ministry of Culture. It is quite obvious that General Than Shwe, like his Stepfather General Ne Win, the word University is tormenting.

But the fact that Burma’s culture has been deteriorating unsalvageable under Than Shwe’s watch is the fact no one can deny. Besides, the ruling generals have introduced nouveau culture.
We have seen this culture in our neighboring country, Thailand, where the one who receives reciprocated by the way there are greeted, no matter who he is. Look in our new culture! A question needs to raise here: Who do they think they are?

Following the masters’ behavior even the junior dogs are exercising the new culture. The ruling generals have taken superior roles. When we look at the following photo: Where is the dignity of junior military officers?

Decaying Culture of Burma under the Military Regime

READ MORE

မိတ္ေဆြမ်ားခင္ဗ်ား

ေရွ ့ဆက္ေဖၚျပရာတြင္အခ်ိဳ ့ေသာအေထာက္အထားဓါတ္ပံုမ်ား အျမင္မေတာ္ရာကိုဖံုးအုပ္ေပးထားျခင္း

မ်က္ႏွာကြယ္ေပးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေပးထားပါသည္။

သို ့တိုင္ေအာင္ Post ေပၚတြင္ ထင္းထင္းႀကီးမတင္လိုသည့္အတြက္ PDF ဖိုင္ျဖင့္တင္ေပးထားပါသည္။

သီးခံ၍ download ယူၾကည့္ပါခင္ဗ်ား

ေလးစားလ်က္...

save for PDF

ေျခေသာ္မေၾက

-
ကာလ၀ိဘက္ေနာက္ပိုးတက္ဟုေရွးစကားအတိုင္း ျပဳခဲ့တဲ့အကုသိုလ္ကအရိပ္ဆိုးထိုးေနေတာ့ ဗမာျပည္ထိပ္သီး

စစ္ဗိုလ္ႀကီမ်ားချမာတထိတ္ထိတ္တလန္ ့လန္ ့ႏွင့္ျဖစ္ေနၾကသည္မွာ ဘယ္လိုမွ မသနားထိုက္ေသာသတၱ၀ါမ်ား

ေပမို ့ ရြံစရာျဖစ္ေနသည္လို ့သာေျပာရပါေတာ့မည္။

ျပဳထားတဲ့အကုသိုလ္ဆိုတာကလဲေသးေသးေကြေကြးမဟုတ္ ဘယ္လိုကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ိဳးျပဳလို ့မွ ကုသိုလ္

မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကံႀကီးထိုက္တဲ ့အကုသိုလ္ သံဃာသတ္တဲ့ကံ ပဥၥနံဒိယကံ ထိုက္ထားတဲ့သူမ်ား မိုက္တြင္းကလဲ

နက္လိုက္သမွ ကိုယ့္တြင္းကိုယ္တူး ရႈးမိုက္သူမ်ားမို ့ သံဃာေတာ္မ်ားအား ဆြမ္းကြမ္းေရခ်မ္းလွ ူတန္းသူမ်ားကို

ရန္သူသတ္မွတ္ ညွင္းဆဲသတ္ျဖတ္ခဲ့ျပန္တာမို ့့သာႆနာဖ်က္ဘ၀ ဒိတၳိအရာ ေျမာက္ခါ သာႆနာအပကို

ေရာက္ေနသူေတြ ...ဒီလိုလူေတြက်ီးလန္ ့စာစားေျခာက္ျခားတုန္လႈပ္ မ်ိဳးျပဳတ္မွာ စိုးေနရတာကိုက အကုသိုလ္

အက်ိဳး ဆိုးက်ိဳး ကံ ဆိုက္ေနေလၿပီ။

မိမိျပဳခဲ့တဲ့ကုသိုလ္ေကာင္းမႈကိုသတိရေအာက္ေမ့ေလကုသိုလ္တရားပြါးေလျဖစ္သလို မိမိက်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့

မေကာင္း မႈ အကုသိုလ္ဆိုးဟာလဲ ပြါးေလမ်ားေလျဖစ္တာမို ့မႏွစ္ကသံဃာသတ္ခဲ့တဲ့ကာလ နီးလာေလ

စိုးရိမ္ေသာကဖိစီးေလ အသုသိုလ္ေတြပြါးေလ ျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ ့ေနရပါတယ္။

စက္တင္ဘာသံဃာအေရးအခင္း ႏွစ္ပတ္လည္ေန႔ နီးကပ္လာသည္ႏွင့္အမွ် ရန္ကုန္အပါအ၀င္ တျခားေသာ

ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာၿခင္း

ေရႊတိဂုံေစတီေတာ္တြင္ အရပ္၀တ္လုံထိန္းရဲမ်ား၊ ႀကံ႕ဖြံ႕မ်ားႏွင့္ စြမ္းအားရွင္ မ်ားက အသြင္ပုံသ႑န္ မ်ဳိးစုံျဖင့္
ဘုရားဖူးလာသူမ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ေနျခင္း

အထင္ကရ ဘုရားေစတီမ်ားျဖစ္သည့္ ဆူးေလ ေစတီေတာ္၊ ကမၻာေအးေစတီ၊ က်ဴိကၠဆံ ေစတီႏွင့္

ဗိုလ္တေထာင္ ေစတီေတာ္ မ်ားတြင္လုံၿခဳံေရးမ်ား တင္း တင္းက်ပ္က်ပ္ ခ်ထားၿပီး တျခား ၿမိဳ႕တြင္း

အခ်က္အခ်ာက် ေနရာမ်ား တြင္လည္း ယူနီေဖာင္းဝတ္ စစ္တပ္ႏွင့္ ရဲမ်ားကို လက္နက္အျပည့္အစုံႏွင့္

လံုၿခံဳေရးခ်ထားျခင္း ရန္ကုန္တြင္ ည ၁၁ နာရီ၌ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္၊ စားေသာက္ဆိုင္၊ စတိုးဆိုင္အပါအ၀င္

စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား အားလုံး ပိတ္ထားရမည္ဟု ညႊန္ၾကားျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ထားတာကိုေတြ ့ႏိုင္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ နာမည္ေက်ာ္ သရက္ေတာ ေက်ာင္းတိုက္အပါအ၀င္ စာသင္တိုက္မ်ား ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ား

အနီးတြင္လည္း လုံၿခဳံေရးမ်ားက ေစာင့္ၾကည့္ေနၿပီး ေက်ာင္းတိုက္ မ်ားအတြင္း လူအ၀င္အထြက္မ်ားကို

သတိထားေစာင့္ၾကည့္လွ်က္ ရွိသည္။ ထုိ႔အျပင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ စာသင္တုိက္မ်ား တြင္

ညဥ့္အိပ္ညဥ့္ေန ဧည့္သည္မ်ား လုံး၀လက္မခံရန္ ၿမိဳ႕နယ္သံဃနာယက အဖြဲ႕မ်ားက ညႊန္ၾကားထား ေၾကာင္း

သိရပါတယ္။

မၾကာေသးမီကသန္လ်င္ၿမိဳ႕ မာလာ႐ံုေက်ာင္းတိုက္တြင္ အာဂႏၲဳ ဘုန္းေတာ္ႀကီးတပါးကိုဝင္ေရာက္ဖမ္း ဆီးခဲ့ၿပီး

ပန္းပဲ တန္း ျမိဳ ့ နယ္ ရွိ ဒဂံု ပရိယတၱိ စာသင္ တိုက္သို နယ္မွာၾကြေရာက္တည္းခိုေနေသာ အာဂႏၱဳ ရဟန္းေတာ္ သံုးပါး ကို စက္တင္ဘာ၁၇ရက္ေန ့ကဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္ သြားသည္ ဟု ၾကားသိရပါသည္ ။

သတင္းအခ်က္အလက္ စီးဆင္းမႈမ်ားကို တားဆီးႏုိင္ရန္ အင္တာနက္ ဆက္သြယ္မႈမ်ားကို ေႏွာင့္ေႏွး

ၾကန္႔ၾကာ ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ အင္တာနက္ ဆိုင္မ်ားတြင္ အင္တာနက္ အီးေမးလ္ ဂ်ီေတာ့

ခ်က္တင္၊ အသုံးျပဳသူမ်ားကို သတိထား ေစာင့္ၾကည့္မႈမ်ား ျပဳလုုပ္ေနေၾကာင္းသိရသည္။

ထိုသို ့ထိတ္လန္ ့တၾကား မ်က္ျပဴးဆံျပာျဖစ္ၿပီး လုံၿခဳံေရးမ်ား အလြန္အမင္းခ်ထားေနလင့္ကစား ဆႏၵျပမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚပါက ပူးေပါင္းပါ၀င္ရန္ ေရႊတိဂုံဘုရားသို႔ ေန႔စဥ္လာေရာက္ၿပီး အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္သည့္ လူငယ္တခ်ဳိ႕ရွိ ေနေၾကာင္းသိရွိရသည္။

စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္၊ ည ၇ နာရီက ေျမနီကုန္းတြင္ လက္ကမ္းစာရြက္မ်ား ေဝငွေသာေၾကာင့္ ရဲမ်ား ခ်က္ခ်င္းေရာက္လာၿပီး ရွာေဖြမႈမ်ား၊ သိမ္းဆည္းမႈမ်ား ျပဳလုပ္ရသည္္။

အလားတူေန ့လည္ပိုင္းႏွင့္ညေနပိုင္းမ်ားတြင္ ေနရာအခ်ိဳ ့၌ စာကပ္ျခင္း အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္တို ့၏ လုပ္ငန္းကို ဆံုးခန္းတိုင္ထိေဆာင္ရြက္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဟုေက်ာဖက္တြင္ေရးထားသည့္ မႏွစ္က ျဖစ္ခဲ့ေသာ

သံဃာလႈပ္ရွားမႈ ဓါတ္ပံုႏွင့္ “ႏွစ္ပါတ္လည္ေန ့စက္တင္ဘာ၁၈” စာသားပါ စာရြက္မ်ားႀကဲသြား သည္ဟု ရန္ကုန္ေနမိတ္ေဆြရဲေဘာ္က ဂ်ီေတာ့ႏွင့္ေျပာျပသည္။

ဂ်ီေတာ့ပါစာမ်ား

( အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္တို ့၏ လုပ္ငန္းကိုဆံုးခန္းတိုင္ထိေဆာင္ရြက္မည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဆိုသည့္စာတန္းမွာ
ယခုႏွစ္စပိုင္းမွာေဒၚစုကသူ ့အိမ္ၿခံေပါက္၀တြင္ တင္ထားေသာစာသားျဖစ္သည္။ )

မ်ားစြာထြက္ေပၚလာခဲ့ဖူးသည့္ တိုက္ပြဲ၀င္ ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ား တိုက္ပြဲ၀င္ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ား တိုက္ပြဲ၀င္ တပ္လွန္ ့သံမ်ားအနက္ ယၡဳစာသားမွာ အာဏာရွင္တို ့မည္သို ့မတရားအတင္းအက်ပ္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ဖိႏွိပ္ ျဖတ္ေတာက္ ထားသည္ျဖစ္ေစ လူထုေခါင္းေဆာင္ႏွင့္လူထုအၾကား ပိုမိုက်စ္လွစ္သည့္နားလည္
ခ်ိတ္ဆက္မႈကို ျမင္သာေစသည္။

Drowning Can the Burmese people rescue themselves?

Soldiers about to close off access to Rangoon’s Sule Pagoda, during the protests of September, 2007. Increasingly, dissidents are questioning the utility of direct confrontation with the government.

Photograph by Christian Holst.

When night falls in Rangoon, the city’s spectacular decay—patches of black mold devouring the yellowed walls of colonial buildings, trees growing wildly into crumbling third-story terraces—nearly disappears from view. The tea shops fill up, locals crowd the bookstalls on Pansodan Road, and the city, which seems furtive and depressed by day, becomes a communal stage. In the Chinatown district, two men in an alley crank out schoolbooks with a hand-operated printing press. At a sidewalk fish market, women sell shrimp, scallops, and squid by candlelight, while two teen-agers nearby strum guitars. Further east, along the Rangoon River, in the old residential quarter of Pazundaung, the wooden houses are open to the street, like storefronts, revealing an old woman sitting on a couch, a living-room shrine strewn with votive candles, and two men laughing as they listen to a radio.
One such evening in June, I had dinner at an outdoor restaurant north of downtown with a young man I’ll call Myat Min. He grew up in a working-class township on the outskirts of Rangoon, the son of a mechanic and a woman who sold spices from Thailand. His father had been trained by British Air Force officers, and in the years after the 1962 coup, which gave control of the country to the Burmese military, he kept the family radio tuned to the BBC. Each evening, he ate fried noodles, listened to the news in English, and cursed the dictatorship.
Over the decades, the Burmese government has subjected its citizens to epic misrule, systematically destroying every institution of society except the Army, whose leaders have made staying in power their overriding goal. The streets of Rangoon and Mandalay are monitored by the secret police and by a group of armed thugs known as Swan Arr Shin—the Masters of Force. Dissidents are routinely tortured. The generals’ irrational economic policies have reduced one of Asia’s richest countries, once the world’s leading exporter of rice, to penury. Burma’s gross domestic product per capita is now less than half that of its neighbor Cambodia. Economic sanctions—a form of protest against the government’s human-rights abuses—have made the country even poorer.
Myat Min was not quite thirty when we met, with a dark, high-cheekboned face, but he had the manner of a much older, eccentric man who had seen too much of life and was too vital to be self-effacing, even if his repressive society demanded it. He had an unusually loud voice by Burmese standards, which drew looks in public, and a laugh that often couldn’t stop. The American expatriates in Rangoon called him Mr. Intensity. He wore only longyis, the Burmese sarong; he didn’t own any pants. “I hate modern life,” he said.

READ MORE

The New Yorker Letter from Rangoon

ၾကည္ႏႈး၀မ္းသာျခင္း

-
အမွန္ကဗန္ေကာက္ကိုၿပီးခဲ့တဲ့ၾသဂုတ္လ ၂၀ေက်ာ္ရက္မ်ားတြင္လာဖို ့စီစဥ္ထားၿပီးျဖစ္သည္။ ထိုရက္ပိုင္းမ်ားတြင္မွ“ထိုင္း”ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနရႈပ္ေတြးလာၿပီး အတိုက္အခံမ်ားက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရံုး
အပါအ၀င္ အစိုးရဌာနအခ်ိဳ ့ကိုစီးနင္း၀င္ေရာက္၍သပိတ္စခန္းဖြင့္ထားျခင္း ေလဆိပ္အခ်ိဳ ့ႏွင့္
လမ္းမႀကီးအခ်ိဳ ့ကိုပိတ္ဆို ့ထားျခင္းမီးရထား၀န္ထမ္းမ်ားသပိတ္ေမွာက္အဖြဲ ့တြင္ပူးေပါင္းပါ၀င္
လာၿပီး လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားဌာနႏွင့္ေရေပးေ၀ေရးဌာနတို ့ပါ၀င္လာေတာ့မည္ဟုသတင္းျဖစ္ေနျခင္း
အစိုးရဖက္မွအေရးေပၚအေျခအေနေၾကျငာျခင္းတို ့ဆက္တိုက္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အေျခအေနကို
ေစာင့္ၾကည့္ဆိုင္းငံ့ရင္းျဖင့္စက္တင္ဘာလ ပဌမပါတ္ကုန္မွေရာက္ျဖစ္သည္။
ေရာက္ပီးေနာက္ပိုင္းထိုရက္ပိုင္းကသတင္းစာေဟာင္းမ်ားကိုရွာေဖြဖတ္ရင္း ၾသဂုတ္လ၂၉ရက္ထြက္
ဗန္ေကာက္ပို ့သတင္းစာမွာဗန္ေကာက္္ဖြင့္ ဗမာစားေသာက္ဆိုင္တဆိုင္အေၾကာင္းေရးထား
သည္ကိုဖတ္မိသည္။
ယေန ့ကမၻာအႏွ ့ံဗမာေတြျပန္ ့ႏွံ ့ေရာက္ရွိေန၍ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာဗမာစားေသာက္ဆိုင္ေတြ
ေပၚေပါက္ေနသည္မွာဆန္းေသာကိစၥေတာ့မဟုတ္ပါ။ဗမာျပည္ႏွင့္ကပ္လ်က္ထိုင္းႏိုင္ငံဗန္ေကာက္
မွာေတာ့ေအာင္ျမင္ေသာဗမာစားေသာက္ဆိုင္ျဖစ္ဖို ့အလြန္ခဲယင္းပါသည္။ေခတ္အဆက္ဆက္ကပင္
ဆိုင္ေပါင္းမ်ားစြာဖြင့္ခဲ့ဖူးၾကပါသည္ မေအာင္ျမင္ၾကပါ။ဗမာဆိုင္း၀ိုင္းႀကီးအျပည့္အစံုႏွင့္တခန္းတနား
ဖြင့္ေသာဆိုင္ႀကီးမ်ားပင္ရွိခဲ့ဖူးပါသည္။
ထိုင္းအစားအစာႏွင့္ဗမာအစားအစာမွာခ်က္ျပဳတ္ပံုနည္းစနစ္မ်ားစြာျခားနားေသာ္လဲပါ၀င္ေသာ
အေထာက္အကူအေမႊးအႀကိဳင္ ပင္မဟင္းလ်ာတို ့မွာအတူတူပင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဗန္ေကာက္ေန
ဗမာတို ့မွာအမ်ားအားျဖင့္ကိုယ့္ဖါသာဘဲခ်က္စားၾကသည္။ခ်က္ရန္အေျခအေနမရွိသူတို ့ကလည္း
ဗမာစားေသာက္ဆိုင္တကူတကသြားမေနေတာ့ နီးရာထိုင္းဆိုင္မ်ားႏွင့္ပင္ၿပီးလိုက္သည္။
ထိုင္းသို ့လာေသာႏိုင္ငံျခားသားခရီသည္ကလည္းထိုင္းအစာအစာကိုသာစိတ္၀င္စားမည္ျဖစ္သည္။
သို ့အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ဗမာသံရံုးအနိးတ၀ိုက္ရွိဗမာထမင္းဆိုင္တဆိုင္ႏွစ္ဆိုင္သာလွ်င္ေရရွည္
ရပ္တည္ႏိုင္သည္ကိုေတြ ့ရသည္။ယခုကဲ့သို ့သတင္းစာမွာတခုတ္တရေရးသားထားသည္ကိုေတြ ့ရ
သည့္အတြက္ အတိုင္းအတာတခုေတာ့ေအာင္ျမင္မႈရသည္ဟုဆိုရမည္ပင္။
ဟင္းမယ္မ်ားအေၾကာင္းဆိုင္တည္ရာတို ့ကိုလည္းအေသအျခာေျမပံုညႊန္းႏွင့္တကြေရးသားေဖၚျပေပး
ထားသည္။ထိုဆိုင္ကိုက်ေနာ္လည္းတေခါက္ေရာက္ဖူးပါသည္။လြန္ခဲ့သည့္၆လေလာက္ကျဖစ္မည္
က်ေနာ့ဆရာကဗမာခ်က္ဒန္ေပါက္ေၾကြးမည္ဟုေခၚသြားဖူးသည္။သူ ့ကားႏွင့္ေခၚသြားသျဖင့္ေနာက္
ထပ္သြားမည္စိတ္ကူးေသာ္လည္းမသြားတတ္၍မေရာက္ျဖစ္။
ေအဗက္တကၠသိုလ္၀န္းက်င္တြင္ ရွိသည္ဟုသာမွတ္မိသည္။
ဆိုင္ကႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတာ့မဟုတ္ တိုက္ခန္တြဲေတာင္းေဟာက္စ္၏ေရွ ့မ်က္ႏွာစာ
(ကားသိမ္းသည့္ေနရာ)ကိုအမိုးအဖီထုတ္၍ဆိုင္ဖြဲ ့ထားသည့္စားေသာက္သူ၂၀ခန္ ့သာ
၀င္ဆန္ ့သည့္အရြယ္ျဖစ္သည္။အလွဴ မဂၤလာပြဲ ေတြ ့ဆံုပြဲ အစည္းအေ၀း အခန္းအနားတို ့
အတြက္ေအာ္ဒါမွာ၍ရသည္ဆိုသည္။ဆိုင္ပိုင္ရွင္မွာက်ေနာ့ဆရာသမားႏွင့္မိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္သည္
ဟုသိရေသာ္လည္းဆိုင္တြင္မရွိ၍မေတြ ့ခဲ့ရ ဧည့္သည္မ်ားထိုင္းတြင္ဘုရားဖူးအလည္အပါတ္ ဟိုၿမိဳ ့
ဒီၿမိဳ ့သြားလိုလွ်င္သူ ့ကားျဖင့္အငွါးပို ့သည့္အလုပ္လည္းလုပ္ေၾကာင္းသိရ၍ကားငွါးရန္ဆက္သြယ္ႏိုင္
ေသာဖုန္းနံပါတ္ပါသည့္ကဒ္ေတာင္းခဲ့ေသးသည္။လူျခင္းမေတြ ့မသိေသာ္လည္းက်ေနာ့္ဆရာသမား၏
မိတ္ေဆြျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္က်ေနာ့္မိတ္ေဆြဟုပင္သတ္မွတ္ပါသည္။သူ ့ဆိုင္ေလးေအာင္ျမင္မႈလမ္းစေပၚ
ေနသည္ကိုေတြ ့ရသျဖင့္ၾကည္ႏႈး၀မ္းသာပါသည္။ဆက္လက္၍တိုးတက္ေအာင္ျမင္ဖို ့ဆုေတာင္း
ေမတၱာပို ့ပါသည္။

သတင္းစာကိုဖတ္ၾကည့္ေစလို၍ထည့္ေပးထားပါသည္။

ပံုေပၚတြင္Click ၿပီးဖတ္ႏိုင္ပါသည္။

ဒီပို ့စ္ကိုေရးမယ္လို ့စိတ္ကူးထားဆဲ ဒီတေခါက္ဗန္ေကာက္ေရာက္ေနေၾကာင္း ဆရာသမားကိုသြားႏႈတ္ဆက္
ေသာအခါ “ပန္လမ္း”ကသက္သတ္လြတ္ဆိုင္မွာထမင္းလိုက္ေၾကြးျပန္ပါသည္။

ပန္လမ္းဆိုတာက စီးလံုလမ္းမႀကီးႏွင့္ဆာထြန္လမ္းမႀကီးကိုဒိုးယိုေပါက္ဆက္ေနေသာလမ္းျဖစ္သည္။

သက္သတ္လြတ္ဆိုင္မွာ စီးလံုဖက္ထိပ္ႏွင့္နီးၿပီးဟိႏၵဴဘုရားေက်ာင္းႏွင့္ကပ္ရက္တြင္ရွိသည္။

ဗမာလူမ်ိဳးကိုဒင္နီရယ္၏မိသားစုဆိုင္ျဖစ္ေသာ္လည္း သက္သတ္လြတ္အိႏၵိယအစားအစာႏွင့္ မလိုင္မုံ ့

မ်ားေရာင္းပါသည္။

က်ေနာ္မွာေသာ ဗမာျပည္မွာေတာ့ ခ်စ္တီး ထမင္းဟုေခၚသည့္ ဒိုဖယ္ ။
ထမင္းျဖဴ ခ်ာပါတီ ပဲဟင္းရည္ ပဲလံုးေၾကာ္ သီးစံုေၾကာ္တို ့ပါသည္။

ပံုမ်ာေပၚတြင္Click ၿပီးပံုႀကီးၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။

စားေကာင္းေသာက္ေကာင္းႏွင့္ႀကံဳသည့္အခါမိတ္ေဆြအေပါင္းအသင္းကို

သတိရတတ္သည့္အတြက္ခ်စ္မိတ္ေဆြ ဘေလာ့ဂါေရာင္ရင္းမ်ားသို ့လိပ္စာကဒ္ေလးမ်ားပါထည့္ေပး၍လက္တို ့ပါသည္။

ရပ္ေ၀းမွဘေလာ့ဂါမ်ားဗန္ေကာက္ေရာက္ခ်ိန္ႏွင့္က်ေနာ္ရွိေနခ်ိန္တိုက္ဆိုင္လွ်င္က်ေနာ္တာ၀န္ယူပါသည္(စားေရးေသာက္ေရးႏွင့္ေနထိုင္သြားလာေရးကလြဲ၍ D:)

ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ၾကပါေစ။

Whether Democrat or Republican, you should get a kick out of this!

A little boy goes to his dad and asks, 'What is Politics?'
Dad says, 'Well son, let me try to explain it this way:
I am the head of the family, so call me The President.
Your mother is the administrator of the money,
so! we call her the Government .
We are here to take care of your needs, so we will call you
the People.
The nanny, we will consider her the Working Class.
And your baby brother, we will call him the Future.
Now think about that and see if it makes sense.'
So the little boy goes off to bed thinking about what Dad has said. Later that night, he hears his baby brother crying, so he gets up to check on him.
He finds that the baby has severely soiled his diaper.
So the little boy goes to his parents' room and finds his mother asleep.
Not wanting to wake her, he goes to the nanny's room finding the door locked, he peeks in the keyhole and sees his father in bed with the nanny. He gives up and goes back to bed.
The next morning, the little boy says to his father,
'Dad, I think I understand the concept of politics now.
' The father says, 'Good, son, tell me in your own words what you think politics is all about.' The little boy replies,
'The President is screwing
The Working Class while the Government is sound asleep.
The People are being ignored and
the Future is in deep shit.


*from a FW e-mail

မိတ္ေဆြတို ့၀တၱရား

သင့္ကို အေပၚျပန္ေရာက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့အေျခအေနဟာ က်ြႏု္ပ္မွာ အခါခတ္သိမ္းရွိမည္မဟုတ္။

သို ့ေသာ္....သင္ ေအာက္ကိုက်မသြားေအာင္ေတာ့ က်ြႏု္ပ္မလြဲမေသြ စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္မည္မလြဲပါ။

AN IMPORTANT ASPECT OF BURMA’S HISTORY

-
Unfortunate for the country and the generations yet to come that the usurping generals are distorting Burma’s history by obliterating what they deemed best for them.

Since March 2, 1962 Burma Army rules the country illegally. Burma Army was constituted according to the Constitution adopted in 1947. Once that Constitution was abrogated, Burma Army automatically became a band of armed banditos.

The struggles to obtain independence from the British and from the Japanese are no small play, and, it is part and parcel of Burma whether one wants to recognize.

A long history of gradual progress in the political movement is something we ought to honor and cherish. Beginning with religious activity and then gradually developed into student activism, which later became the catalyst of the political movement and ultimately created an independence sovereign State.

In this struggles the role of Ko Aung San can never be obliterated, no-matter-what! As the Editor in Chief of Ou: Wei [The Cry of Peacock] he defied the British authorities.


(click on image for larger picture)



He had support of many student leaders who cooperated with him to remove the shackles of the British.








A few more glimpses of Ko Aung San before he took up armed struggles against the British.





-







Ko Aung San took up armed struggles against the British under the aegis of the Japanese Imperial Army.





The group photo with Comrades and Collaborators. Thirty Comrades marched in into Burma with the Japanese Imperial Army through Thailand.







Cooperating with the Japanese hoping that the Japs would give Burma “independence” but found later that it was a sham




Ko Aung San was now the General of the Burma Defense Army. Though independence was essentially on his mind, after all,he also was a human being; so he got married.









Ko Aung San changed sides. He joined hands with the British because, as he explained, British were winning.

Bogyoke, a straight talker, had few friends, but if necessary, he could mingle with people.

As peoples’ leader Bogyoke Aung San dared to walk down the street with no armed guards surrounded him at all.

Bogyoke Aung San, also known as Thakin Aung San along with other AFPFL leaders walked down the street to attend a mass meeting.

Attending function was part of a duty for a leader and Bogyoke Aung San performed well.

With Ko Aung San’s mentor Thakin Nu, they were together, from the students’ days later to the political fiefdom.

Bogyoke Aung San joined the Governor’s Executive Council in preparation for the independence of Burma.

Bogyoke at a Constitution Drafting Committee.

Bogyoke Aung San relentlessly endeavor for the rebuilding of the country.

Bogyoke Aung San at an official function.

Conferring with the ethnic leaders for independence of Burma.

With an ethnic leader; Bogyoke Aung San worked hand in hand with ethnic leaders that ultimately produced Panlong Agreement.

Bogyoke Aung San’s last public appearance at the Rangoon’s City Hall balcony where Thakin Nu presided the mass meeting just a few days before Bogyoke was assassinated by thugs with British collaboration.

Bogyoke Aung San was the Vice Chairman of the Governor’s Council. The British Government provided a motor vehicle for him. It was a British made, Wesley.

It is our inherent duty to honor the past and serve the future; and, with unswerving resolved we will challenge any attempt by any group in their attempt to distort the history of Burma. With best wishes to you all,

Maung Thar Kyaw

August 25, 2008.