> ေအာင္ဆန္းသူရိယဘြဲ႔ရတဲ့ ဗိုလ္ၾကီးတိုက္ခၽြန္းတေယာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ေတြ႔ မွဘဲ ကိုယ္က်ိဳးနည္းရတဲ့ အျဖစ္ၾကံဳရပါေတာ့တယ္။
> ၁၉၄၀ မွာ ခ်င္းအမ်ိဳးသား ဗိုလ္တိုက္ခၽြန္းတေယာက္စစ္တပ္ထဲစ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ရဲေဘာ္ သံုးက်ိပ္ ဂ်ပန္နဲ႔ေပါင္းျပီး ျဗိတိသွ်တပ္ေတြကိုတိုက္ေတာ့ ဗိုလ္တိုက္ခၽြန္းက ျဗိတိသွ်တပ္ေတြနဲ႔ အတူအိႏြုိယကိုပါသြားပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးမွာ စစ္ေျမျပင္ ေထာက္လွမ္္းေရး၊ ေလထီးတပ္သား၊ တိုက္ခိုက္ေရး စသျဖင့္ က်ရတာ၀န္ေတြမွာရြပ္ရြပ္ခၽြန္ ခၽြန္ေက်ပြန္ခဲ့သူတဦးပါ။
> အျဖစ္ကေတာ့ဒီလိုပါ . .
> ခ်င္းသနက(၁) တပ္ရင္းတရင္းလံုး ေထာက္ၾကံ့နားက ေပါက္ကုန္းရြာမွာ ယာယီတပ္ ရင္းစိုက္စဥ္ကျဖစ္ပါတယ္။ ဒုရင္းမႈး ဗိုလ္မႈးကပ္ေက်ာင္းက ဒီေန႔တပ္ရင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္္ေအာင္ ဆန္းလာမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဗိုလ္တိုက္ခၽြန္းရဲ့ ကင္းတပ္ဖြဲ႔ေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုုၾကိဳဆိုတန္းစီ အေလးျပဳရမွာျဖစ္ေၾကာင္းတာ၀န္ေပးပါတယ္။ ဗိုလ္တိုက္ခၽြန္းဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကုိ မျမင္ဘူးေပမဲ့လဲ အေတာ့္ကိုဘဲ ေလးစားၾကည္ညိုရင္းစြဲစိတ္တာေၾကာင့္၊ တပ္းရင္း သန္႔ရွင္ေရးက အစသူကိုယ္တိုင္ အပင္ပန္းခံျပဳလုပ္ကာ အမႈိက္တစမက်န္ဂရုတစိုက္လုပ္ကာ၊ တန္းစီအေလးျပဳမည့္ သူ႔ကင္းတပ္ကိုလဲ ခါးပါတ္၊ေသနပ္၊ဖိနပ္ကအစ အေသအခ်ာ တိုက္ခၽြတ္ ေစျပီး အေကာင္းဆံုး စည္းကမ္းအက်ဆံုး အေလးျပဳရန္ အက်အနစီစဥ္ထားပါတယ္။
> ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ဘယ္အခ်ိန္လာမွာကို အတိအက်ေျပာမထားတာေၾကာင့္ တေမွ်ာ္ေမွ်ာ္နဲ႔ စိတ္ေစာေနၾကပါတယ္။ ဗိုလ္တိုက္ခၽြန္းကေတာ့ ကိုယ့္ယူနီေဖာင္း ကိုယ္ျပန္ၾကည့္ကာ ေျပာင္ လက္ေနေသာ ခါးပါတ္ေခါင္းနဲ႔ စစ္ဖိနပ္တို႔တြင္ အရိပ္ေပၚေနျပီး ယူနီေဖာင္းမွာ ေတာင့္တင္းျပီး လြန္စြာသပ္ရပ္ေနသည္ကိုပီတိျဖာလွ်က္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုသာ ေမွ်ာ္ေနမိပါေတာ့တယ္။
> ဒါပသိ ေန႔လည္ (၁၂)နာရီေလာက္မွာေတာ့ ျပသနာတခု၀င္လာပါတယ္။
> ဖ်င္နီတိုက္ပံု ခပ္ႏြမ္းႏြမ္း၊ ပုဆိုး အကြက္ၾကီး၀တ္ကာ ေဖာ့ဦးထုပ္ေဆာင္းထားတဲ့ လူတေယာက္ဟာ လက္ထဲမလဲတုတ္ေကာက္ကိုင္လွ်က္ တပ္ရင္းထဲအတင္း၀င္မယ္လုပ္ေန လို႔ ဂိတ္ေစာင့္ ကင္းရဲေဘာ္ဆီ အျမန္ေျပးသြားျပီး ထိုလူကိုဟန္႔တားရပါတယ္။
> ထိုလူက " ရဲေဘာ္ . . ရဲေဘာ္ . .က်ဳပ္၀င္ခဲ့ခ်င္တယ္"
> က်ေနာ္ အေတာ္ပင္ စိတ္ခုသြားပါတယ္၊ ဘယ္နဲ႔ဗ်ာ၊ ေျမၾကီးမွာဘာအရာမွမထင္ေစေအာင္ အေသအခ်ာလွဲက်င္းထားတဲ့ ဂိတ္အ၀င္၀အလယ္တည့္တည့္မွာရပ္လို႔၊ တုတ္ေကာက္ကလဲ ေျမမွာေထာက္ထားလိုက္ေသး၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္က
> " ခင္ဗ်ား၀င္ခြင့္မရွိဘူး၊ ဒီေန႔ က်ေနာ္တို႔ လူၾကီး တေယာက္လာဖို႔ရိွတယ္။ "
> " ဒီလမ္းအလယ္မွာ မရပ္ပါနဲ႔၊ လမ္းေဘးကို သြားပါ"
> " မလာနဲ႔ . . မလာနဲ႔ . . လမ္းေဘးမွာေနပါ"
> ထိုသူကခပ္ေအးေအးပင္ျပံဳးၾကည့္ေနျပီးလ်င္၊
> " မဟုတ္ဘူးအထဲကို၀င္ခ်င္လို႔ပါ " ေျပာကာေရွသို႔တိုးလာေလသည္။
> က်ေနာ္လည္း အေရးၾကီးေသာေန႔မို႔ အတင္းတားေန၏
> " ေဟ့လူ . . ဘယ္လိုလဲ၊ ေျပာတာမရဘူးလား၊ က်ဳပ္တို႔လူၾကီးတေယာက္လာမယ္၊ ေဘးမွာရပ္ေနပါ "
> " ေမဂ်ာ ကပ္ေက်ာင္းရွ္ိလား၊ ရွိရင္ေတြ႔ခ်င္တယ္၊ ေမဂ်ာကပ္ေက်ာင္းကို သြားေခၚေပးပါ၊ သူ႔မိတ္ေဆြကေတ႔ြခ်င္တယ္လို႔ ေျပာပါ "
> " ျမတ္စြာဘုရား၊ ဘယ္လိုလူနဲ႔လာေတြေနပါလိမ့္ " ဟု ညီးတြားရင္း၊ ဇြတ္ပါလား၊ ေမဂ်ာကပ္ေက်ာင္းရဲ့ အသိမိတ္ေဆြ ျဖစ္မွာပဲ လို႔ က်ေနာ္ေတြးမိျပီး။
> " ေကာင္းျပီ၊ ဗိုလ္မႈးေခၚခဲ့မယ္၊ ခင္ဗ်ား ဒီမွာ ခဏေနခဲ့ပါ "
> ဗိုလ္မႈးကပ္ေက်ာင္းထံ သတင္းပို႔ရန္ ထြက္သြားေသာ္လည္းစိတ္မခ်ျဖစ္ကာ ခပ္လွမ္းလွမ္း ေရာက္မွသူ႔ကိုျပန္လွည့္ၾကည့္ရာ၊ ထိုသူမွာ မရယ္မျပဳံးလွမ္းၾကည့္ေန၏ ။ ဗိုလ္မႈးကပ္ေက်ာင္း ထံသတင္းပို႔၊ ဗိုလ္မႈးကပ္ေက်ာင္း တပ္ရင္းရံုးခန္းကအထြက္ လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္နွင့္ မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးျဖစ္ေနေလ၏၊
> ျပီးေတာ့ က်ေနာ့္ကိုခ်က္ခ်င္းအမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။
> " ေဟ့ . . အဲဒါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပဲ တိုက္ခၽြန္း၊ ကင္းတပ္ဖြဲ႔ တန္းစီ . . အေလးျပဳပါ "
> က်ေနာ့္ငယ္ထိပ္ကို ေျမြေပါက္ရင္ေတာင္မွ သည္ေလာက္ထိတ္လန္႔မိမည္မထင္ပါ။ က်ေနာ့္ ကင္းတပ္ဖြဲ႔ ေနရာယူတန္းစီျပီးေသာအခါ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း နွင့္ ဗိုလ္မႈးကပ္ေက်ာင္းတို႔ တပ္ရင္း၀မွ လမ္းေလွ်ာက္၀င္လာၾကရာ၊ တပ္ဖြဲ႔က ေသနပ္ေျမွာက္ အေလးျပဳျခင္းကို ခံယူျပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကျပံဳးေနျပီး ေခါင္းတဆတ္ဆတ္ညိတ္ကာ က်ေနာ့္အားနုတ္ဆက္ပါတယ္။
> " ေကာင္းတယ္ရဲေဘာ္ . . ၊ မင္းတာ၀န္ေက်တယ္၊ ရဲေဘာ္ဆိုတာဒီလိုမွေပါ့ကြ "
> ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေျပာသြားေသာ္လည္းွ ဗိုလ္တိုက္ခၽြန္းတေယာက္မွာ ေဇာေခၽြးမ်ားပ်ံ လွ်က္။
> ေအာ္ . . ဗိုလ္ခ်ဳပ္တေယာက္ဆိုေတာ့ အေဆာင္အေယာင္ေတြနဲ႔ ေရွ႔ကားေနာက္ကား ကိုယ္ရံေတာ္ရဲေဘာ္ေတြ ျခံရံျပီး ကားတန္းၾကီးျဖင့္ တပ္ရင္းအတြင္း၀င္လာ ၾကလိမ့္မည္ဟု ေတြးထင္ေနေသာ ဗိုလ္တိုက္ခၽြန္းတေယာက္ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပါကလား၊
> (တကသိုလ္စိန္တင္၏ ဗိုလ္ၾကီးေအာင္ဆန္းသူရိယတိုက္ခၽြန္း စာအုပ္မွ)
> ဗိုလ္္သန္းေရႊတို႔နဲ႔ေတာ့ကြာပါ့၊ ဟိုတေန႔က သူမ်ားနိုင္ငံကိုသြားျပီး သံခင္းတမာန္ခင္း ယၾတာသြားေခ်တာေတာင္ သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြ အေျခြအရံေတြ ေလယ်ာဥ္ပ်ံ နွစ္စီးအျပည့္ တင္ျပီး မ်က္နွွာကရွစ္ေခါက္ခ်ိဳးနဲ႔ အိႏိြုယနိုင္ငံရဲ့ လံုျခံဳေရးအစီအမံေတြကို ေစာ္ကားေလွာင္ ေျပာင္လိုက္သလို ျမန္နိုင္ငံျပည္သူအမ်ားရဲ႔ေငြေတြ အလဟသပ္ျဖဳန္းပစ္ေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
> တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္အေနနဲ႔ ဒီအာဏာရူးေတြအေၾကာင္း ဒီစာပိုဒ္မွာ ထည့္မေရးခ်င္ ေသာ္လည္း ဒီစာေရးလက္စနဲ႔ ဒင္းတို႔ရဲ့အိႏိြုယခရီးစဥ္သတင္းေတြဖတ္ရင္း အေတာ့္ကို္ မ်က္စိစူးလို႔ထည့္ေရးလိုက္မိျခင္းသာတည္း။
> ၂။
> ဖန္း . .ဖန္း . .ဖန္း . . တပ္ရင္းရုံး ေျမာက္ဘက္ ခြဲ(၁) ဘားက ေသနပ္သံၾကားလို႔ ေျပး
> ၾကည့္မလို႔လုပ္တုန္း ေက်ာ္ဦး တေယာက္အေမာတေကာရုံးေပၚ ေျပးတက္လာပါတယ္။
> က်ေနာ္က " ေဟ့ေကာင္ဘာျဖစ္လာတာလဲ " လို႔ ဆီးေမးေတာ့။
> ေက်ာ္ဦးက " သရဲ . .သရဲ ေတြ႔လို႔ သာတီအိတ္ နဲ႔ပစ္ျပီးေျပးလာခဲ့တာ " သူကဆိုပါတယ္။
> "ခြီး တိုက္မယ္ခိုက္မယ္နဲ႔တေလွ်ာက္လံုး တိုက္ပြဲဆာေနတဲ့ေကာင္က သူရဲေၾကာက္ရလားကြ" ဟု က်ေနာ္ကမာန္ေတာ့ သူက ရယ္က်ဲက်ဲနဲ႔ ၊
> " တခြဲလံုး ဗီြဒီယို သြားၾကည့္ေနၾကတာ က်ေနာ္တေယာက္ထဲ ဘားေစာင့္က်န္ခဲ့တာဗ် "
> ဟု ျပန္ေျပာေလ၏။
> ေၾသာ္ တကယ္တိုက္ရဲ၊ ေသရဲေသာ သူရဲေကာင္းတေယာက္ သရဲေတာ့ေၾကာက္တတ္ေလ၏၊ ဟုသတိရကာ သူ႔ကိုအေလးအနက္ ဦးညႊတ္အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္။
> ရွစ္ေလးလံုးျပည့္သူအေရးေတာ္ပံုၾကီးမစခင္မွာ သူ႔အကို ထြန္းထြန္းဦး ရွိရာ အာအိုင္တီ မွာ ခဏေရာက္္ေနရင္း ေက်ာ္ဦးတေယာက္္ အဆြဲခံထိခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အကိုျဖစ္သူအာအိုင္တီ ေက်ာင္းသားကအဖမး္ခံမထိဘဲ၊ ဒီေကာင္ကအဖမ္းခံရတယ္ဆိုတာကို က်ေနာ္တို႔က " မင္းက အူတူတူနဲ႔ လံုထိမ္းမ်က္စိေနာက္ေအာင္ဘာသြားလုပ္မွနး္မွမသိတာ " ဟုဆီးေျပာၾကရာ ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္နွာျဖင့္သာခပ္မဆိတ္ေနေလ၏။ အဲဒါျပန္လြတ္လာျပီး နယ္ကိုျပန္ေရာက္လာေတာ့ အေရးေတာ္ပံုၾကီးစေနပါျပီ၊ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကိုစင္ေပၚတက္ျပီး ရန္ကုန္မွာ ေထာင္ထဲ ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ အေတြအၾကံဳ ေျပာျပခိုင္းတာကို လံုး၀မေျပာပါဘူး။ စင္ေပၚမွာစကားေျပာဘို႔ ၀ါသနာမပါဘူးဆိုျပီး ဘူးျငင္းပါတယ္။ သူက ဒီေကာင္ေတြကို တိုက္မွရမွာ က်ေနာ့္ကို လံုျခံဳေရး တိုက္ခိုက္ေရးတာ၀န္္ပဲေပးပါ လို႔သာတြင္တြင္ေျပာခဲ့သူပါ။ ေနာက္ေတာ့ သူနဲ႔အတူ ေက်ာင္းသား၊လူငယ္(၅၀)ဟာ ျမရာပင္အနီး ေတာင္ေပၚ ယာခင္းတခုမွာ အေျခခံစစ္သင္တန္း တက္ေရာက္ေနပါေတာ့တယ္။ ျမိဳ႔နယ္အတြင္း ဆႏြုျပပြဲေတြမွာ သူလံုး၀မပါနိုင္ခဲ့ပ၊ဲ ညပိုင္းမွာေတာ့ ရပ္ရြာလံုျခံဳေရးတာ၀န္ကို စိတ္ပါလက္ပါ ေဆာင္ရြက္ပါေတာ့တယ္။ စစ္အာဏာသိမ္းျပီးေနာက္ ေတာခိုလာျပီးေတာ့လဲ၊ တိုက္ခိုက္ေရးပဲ အားသန္လို႔ တပ္ခြဲမႈး တာ၀န္ကို သူေက်ပြန္စြာ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
> သူ႔ကို ရဲေဘာ္ေတြအားလံုးက ေက်ာ္ဦးကေန "ဖန္စီမက္" လို႔နာမည္ေျပာင္းေပးထားပါ တယ္။ သူငွက္ဖ်ားထလာရင္ သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚ လက္တင္ကာလက္ေခ်ာင္းကေလးမ်ားကိုု စႏြုယားတီးသလို လႈပ္ေနရင္း " အေမ . . အေမ . . အေမေရ . ." ဟုညည္းတြားေနတတ္ျပီး၊ သူ႔ကို ကီြနီးတိုက္ရင္သူမေသာက္ပါ၊ အဲဒီတုန္းက ငွက္ဖ်ားအတြက္ ဖန္စီမက္ေဆးျပားကိုလဲ သံုးေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီ့ ဖန္စီမက္ ရယ္၊ သေဘာၤသီးေထာင္းျငဳပ္းသီးစပ္စပ္ ရယ္စားျပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္း လုံး၀အဖ်ားမရွိေတာ့ဘဲ ထထိုင္ကာအေကာင္းပကတိျပန္ျဖစ္လို႔သြားပါတယ္။ ဒါကို အစြဲျပဳလို႔ သူ႔ကို ဖန္စီမက္ လို႔ေခၚျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
> ေနာက္ထပ္နာမည္တခုကိုေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဘန္ေကာက္ မွာ ယူအန္ကို ရျဖဴဂ်ီေလွ်ာက္ေတာ့။ ဒီရုံးကလူေတြလည္း သိတ္စိတ္ခ်ယံုလို႔မျဖစ္ေသးပါဘူး နာမည္လြဲျပီးေလ်ာက္မွဟုဆိုကာ သူ႔နာမည္ကို ေက်ာ္နီ ဆိုျပီးေရးထည့္လိုက္ရာကေန နာမည္အသစ္ေနာက္တခုရလ႔ိုလာပါတယ္။ ေဂ်ာ္နီဆိုတဲ့ တိုက္ေဒါင္း သူရဲေကာင္းကို သတိတရရွိရင္းက သူနာမည္ေျပာင္းတဲ့ကိစြုဆက္ရရင္ သူဘယ္ေလာက္ရိုးသားတယ္ဆိုတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အမည္ဆိုတဲ့အကြက္မွာ ေက်ာ္နီ လို႔နာမည္ေျပာင္း ထားျပီးကာမွ အျခားအမည္ဆိုတဲ့အကြက္မွာ သူနာမည္ရင္း ေက်ာ္ဦး ကိုထပ္ျဖည့္ေရး လိုက္ပါတယ္္။ ဒါေၾကာင့္ အားလံုးက၀ိုင္းေျပာၾကေသာအခါ သူထံုစံအတိုင္း ရယ္က်ဲက်ျဖင့္ " ဟုတ္သားဘဲ က်ေနာ္လဲ မလိမ္ခ်င္တာနဲ႔ " ဟုဆိုေလ၏္။ အဲဒီ့ ေက်ာ္ဦး (သိုမဟုတ္) ဖန္စီမက္ (သို႔မဟုတ္) ေက်ာ္နီ ကေနျပီးေတာ့ ေနာက္ဆံုး ေဂ်ာ္နီ လို႔နာမည္တြင္ လာရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
> ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမတခု ေတာင္ပိုင္းတြင္စိုက္ထူအေျခခ်ျပီး လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ကိုထိထိေရာက္ေရာက္ အရွိန္အဟုန္ျမွင့္တင္ ခရီးဆက္သြားနိုင္မွာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို အခိုင္ အမာေတြ႔ျမင္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အလယ္ပိုင္း မယ္နာပေလာ ေတာ္လွန္စစ္ေဒသကေန ေတာင္ပိုင္းကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမ ထူေထာင္ေရးအတြက္ က်ေနာ္တိုတပး္ရင္က ရဲေဘာ္အခ်ိဳ့ကုိဘန္ ေကာက္မွာ စုထားခ်ိန္ ေဂ်ာ္နီလည္းတေယာက္အပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ အျခား ရဲေဘာ္တဦးကို လည္း သင္တန္းမႈး၊ တိုက္ခိုက္ေရးမႈး စတဲ့တာ၀န္ေတြနဲ႔ ေတာင္ပိုင္းတပ္တခုမွာ စတင္ ေျခကုတ္ယူျပီးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဌာနခ်ဳပ္က ေခါင္းေဆာင္ၾကီးက သူထင္ရာေတြစြတ္ လုပ္ေနခဲ့တာေၾကာင့္ ခါးျပတ္ျပီး ကိုယ္ပိုင္နယ္ေျမထူေထာင္ေရး အိမ္မက္တခု ပ်က္ခဲ့ရပါ တယ္။ အဲဒီ့ေနာက္ အိနြိယမွာ ျမန္မာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ (ABSL) ဖြဲ႔လိုက္တဲ့ ျပီးအခါ္၊ ထိုင္းမွာ လည္း ABSL ထိုင္းဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ၾကေတာ့ ေဂ်ာ္နီ ဟာ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ ေကာ္မီတီ၀င္အျဖစ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါတယ္။
>
> ၃။
> မွတ္မွတ္ရရ မယ္နာပေလာ တိုက္ေဒါင္းနဲ႔ ဘုရားသံုးဆူ တိုက္ေဒါင္း တို႔ထိပ္တိုက္ေတြ႔ ခဲ့ ၾကပံုကေလးကို ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။
> က်ေနာ္တို႔ ABSL ထိုင္းလန္းမွာ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းစီးကို ထိုင္းမွာရွိေနျပီး ေက်ာင္းသား အဖြဲ႔ေတြက အျမင္မရွင္းျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔ခ်ုပ္ဆိုေတာ့က သူတို႔အားလံုး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေအာက္ကို၀င္ရမလိုလို နဲ႔ ၀ိ၀ါဒ ျဖစ္စရာၾကံဳ ေနၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘန္ေကာက္ျမိဳ႔ သမာဆတ္ယူနီဗာစီတီမွာ ABSL ထိုင္းရဲ့ ညီလာခံမွာ ONSOB နဲ႔ အျခားေက်ာင္းသားအဖြဲ႔အစည္းအာလံုးက ေခါင္းေဆာင္မ်ားကိုဖိတ္ကာ အေက်အလည္ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ညီလာခံခန္းမအ တြင္းမွာ တေယာက္တေပါက္နဲ႔ လိုရင္းညီညြတ္ေရးကို ခရီးမေရာက္ျဖစ္ေနပါတာေၾကာင့္၊ ညီလာခံကို ခဏနားေစလိုက္ျပီး အဖြဲ႔လိုက္ကိုယ္စားလွယ္ေရြးခ်ယ္ကါ သီးသန္႔္ ေဆးြေႏြး ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ေဂ်ာ္နီ တေယာက္စိတ္မရွည္ျဖစ္ကာ . .
> " ေဟ့ ဒီမွာ ငါ့တို႔လက္ေတြက ေသနပ္ကိုင္လာတဲ့လက္ေတြကြ ေက်ာင္းသားအခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရး ေဆြးေႏြးတာသိတ္ အရစ္ရွည္မေနၾကနဲ႔ "
> ဟုအသံမာမာနဲ႔ ရာဇသံလိုလို အမိန္႔လိုလို ေျပာလိုက္ပါတယ္။
> ဒီေတာ့ဘယ္ရမလဲ ဘုရားသံုးဆူတိုက္ေဒါင္း အရပ္ရွည္ျပီးစိတ္တိုတတ္ေသာ ONSOB ကိုယ္စားလွယ္ ကိုေက်ာ္သက္(ေညာင္တုန္း) ကလည္း . .
> " ေအး ငါတ႔ိုကလက္ေတြလည္း . . ကိုင္လာတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ မင္းလိုဘဲေသနပ္ကိိုင္ တိုက္လာတဲ့ေကာင္ေတြဘဲ " " ငါတို႔လည္းညီညြတ္ခ်င္လို႔မင္းတို႔နဲ႔လာညွိေနတာေပါ့ " လို႔ျပန္ေအာ္လိုက္ပါတယ္။
> အဲဒါ သူတိုနွစ္ေယာက္ကို ျဖန္ေျဖေပးျပီးေတာ့ ဘုရားသံုးဆူနယ္ေျမကတိုက္ေဒါင္း နဲ႔ မယ္နာပေလာနယ္ေျမကတိုက္ေဒါင္း ခ်စ္ၾကည္ေရးမွတဆင့္ ေက်ာင္းသားညီညြတ္ေရး
> " သမာဆတ္စာခ်ဳပ္ " ကိုေအာင္ျမင္စြာ ခ်ဳပ္ဆိုနိုင္ျပီး ဘန္ေကာက္ေက်ာင္းသား ညီညြတ္ေရး တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကဘူးပါတယ္။
>
> ၄။

“ဗန္ေကာက္ၿမိဳ႕ ျမန္မာသံရံုးမွာ တလူလူလြင့္ခဲ့တဲ့ တိုက္္ေဒါင္းအလံ”
> ကိုးေလးလံုး(၉၉၉၉) ေအာက္တိုဘာစိန္ေခၚမႈၾကီးဟာ နိုင္ငံတကာအစိုးရအားလံုးနဲ႔ ျပည္သူအားလံုံးက ေထာက္ခံအားေပခဲ့ၾကသလို၊ ျမန္မာေက်ာင္သားမ်ားဟာအၾကမ္းဖက္ သမားေတြမဟုတ္ဘူးဆိုတာသက္ေသျပခဲ့တာဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူတရပ္လံုးရဲ့ဂရုဏာ ေတြကို သိမ္းၾကံဳးရယူခဲ့ၾကပါတယ္။ ကိုးေလးလံုးလႈပ္ရွားမႈ ဘန္ေကာက္ ျမန္မာစစ္အုပ္စု သံရုံးကို

> ေဂ်ာ္နီ ကသူဆုတ္ကိုင္ထားတဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ကို အခိုင္အမာယံုၾကည္စြာစြဲကိုင္ တိုက္ပြဲ၀င္ သြားခဲ့တာဘဲျဖစ္ပါတယ္။ နိုင္ငံတကာမွာ တခါမွမျဖစ္နိုင္ေသးတဲ့ လုပ္ရပ္ ဗ်ဴဟာေျမာက္

>
> လြမး္စရာေကာင္းတဲ့ ဖန္စီမက္၊ (ပူသူ . . အေအးကြက္လိုက္ရွာ) အစရွိတဲ့ သန္းနိုင္ရဲ့သီခ်င္းကို ဂစ္တာတီးတဲ့အခါတိုင္း သီဆိုတီးခတ္ေလ့ရွိသူ . . အခုေတာ့ . . သူရဲေကာင္း ေဂ်ာ္နီ တေယာက္ (သူဆိုေနၾကသီခ်င္းစာသားထဲကလို) အေမွာင္လမ္းကေလးထက္မွာ . . ေငြလမင္းကေလး . . မလင္းဘဲ . . ဲျဖစ္ေနေလေရာ့မလား . . ။
>
> က်ဆံုးသြားၾကေလေသာ ရွစ္ေလးလံုးသူရဲေကာင္း အေပါင္းကိုဂုဏ္ျပဳၾကပါ၊
> က်ဆံုးသြားၾကေလေသာရွစ္ေလးလံုးသူရဲေကာင္းအေပါင္း၏သစြုာကိုေစာင့္သိထိမး္သိမ္းၾကပါ၊
>
> ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ေရး ဆိုတဲ့ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲကို . .
အရွိန္အဟုန္ျမွင့္တင္ၾကပါ၊
> ေမ်ာက္ကို ေမ်ာက္ျမီးနဲ႔ ျပန္ခ်ီဖမ္းတဲ့နည္းသံုးျပီး စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက်ဴးလြန္ခဲဲ့တဲ့ပစ္မႈေတြနဲ႔
ဒင္းတို႔ကိုတရားျပန္စြဲျပီး နိုင္ငံတကာရာဇ၀တ္ခံုရုံးေတာ္မွာ အပစ္ေပးအေရးယူၾကပါ၊ . . ။
>
> ရွစ္ေလးလံုးစိတ္ဓာတ္ ထာ၀စဥ္ရွင္သန္နိုင္ၾကပါေစ။
>
ေမာင္ေမာင္စိုး
၁ -၂၆၀- ၄၂၆၄၁၂၁
> စကားခ်ပ္။
> ေဂ်ာ္နီ ကိုအမွတ္တရနဲ႔ မွတ္တမ္းတင္ဂုဏ္ျပဳနိုင္ရန္ သူ႔အေၾကာင္းကိုစာအုပ္ တအုပ္ထုတ္ေ၀ဘို႔ သူနဲ႔ထိေတြ႔ဆက္ဆံဘူးသူေတြကို အင္တာဗ်ဴးေတြလုပ္ေနပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုးမ်ိဳးဆက္မ်ားဟာ ေနရာေဒသအမ်ိဳးမ်ိုးမွာ တိုက္ပြဲပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ အသက္ေပး တိုက္ပြဲ၀င္သြားၾကပါတယ္၊ တိုက္ပြဲ၀င္ေနၾကဆဲပါ။ သူရဲေကာင္းအားလံုးကို စာအုပ္မွတ္တမ္း တင္ဂုဏ္ျပဳရန္ အခက္အခဲမ်ားစြာရွိေသာ္လည္း၊ မိမိတို႔နွင့္နီးစပ္ရာ က်ဆံုး သူရဲေကာင္းမ်ားကို တဆင့္တဆင့္ေမးျမန္း ျပဳစုေရးသားလ်င္ကား အားလံုး၏ဂုဏ္ျပဳ မွတ္တမ္းမ်ားထြက္ေပၚလာ ရမည္မွာမလြဲပါ၊ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ေဒသ၊တပ္ရင္းမ်ားမွွ အသက္ေပးက်ဆံုး၊ေပ်ာက္ဆံုး တိုက္ပြဲ၀င္သြား ၾကကုန္ေသာသူရဲေကာင္း(၆၅)ဦး၏ မွတ္တမ္းမ်ာကိုျပဳစုလ်က္ရွိျပီး ေစာထ ေဖာင္ေဒးရွင္း အေနနဲ႔စာအုပ္ထုတ္ေ၀သြားမွာျဖစ္ပါတယ္။
>
History is a history: violence or non-violence.
His resistance was his history of his struggle against oppression: violence or non-violence. He will always be remembered in history for his courageous resistance.
Those who deny and condemn that history are deceiving themselves; they are not true to themselves; they are guilty of deception. Those guilty of deception are also guilty of untruth. Those guilty of untruth can not embrace a principle of nonviolence, because that principle of nonviolence is also a principle of truth. Truth and deception can not walk the same path.
Resistance is freedom.
Freedom is never given; it has to be fought and won. Freedom is not a destiny; it is a path; it lives in the fights to walk that path. To resist is to fight because resistance is freedom. His resistance was his freedom.
Resistance to oppression is the law of truth.
For wherever there is oppression there will always be a resistance because oppression of any kinds can never be legitimate. For as long as there is oppression there can be no truth because oppression and truth can not coexist. So to resist oppression is to follow the law of truth.
History in the waiting
Burma is still writing its history – a history of struggle of the oppressed people against the oppressive military dictatorship. It is a history that we have been writing for the last 48 years. Still we are no where near finishing writing it.
Burma is still in the waiting to write a new history – a history of civilisation. Until we finish writing a history of struggle against oppression, we can not yet start writing a history of civilisation.
Contributor’s note
My attributes to Ko Kyaw Oo (Kyaw Ni) are about a cause, not personal.
Zaw Naing Wynn (Nyi Nyi Khant)
Australia
5 August 2010
No comments:
Post a Comment