ပါေမာ္ကၡခ်ဴပ္ ေဒါက္တာျမင့္ဦး
Think about it, 16 February, 2014
တစ္ေန႔ ရံုးခ်ဳပ္မွာ တာ၀န္က်ေနတဲ့ မိတ္ေဆြညႊန္မွဴးးက ကြ်န္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္တယ္။ ႏိုင္ငံျခား အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔က အီးေမးလ္နဲ႔ ေမးလာလို႔ဗ်ာလို႔ အစခ်ီျပီး 'သူတို႔က ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ သုေတသန ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္း လုပ္တတ္ၾကပံု မရဘူးလို႔ ထင္တယ္တဲ့။ အထူးသျဖင့္ (အလွဴရွင္ေတြ ပိုက္ဆံေထာက္ပံ့ခ်င္စိတ္ ေပၚလာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့) သုေတသန အဆိုျပဳလႊာမ်ိဳးကို မေရးႏိုင္ၾကဘူးတဲ့။ ေက်ာင္းေတြမွာ သင္မေပးၾကဘူးလားလို႔ ေမးတယ္ဗ်။ ခင္ဗ်ားတို႔ေက်ာင္းမွာ သင္ေပးလား။ ဘာေတြသင္လဲ' ဆိုျပီး ေမးေတာ့တာပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္က သင္ပါျပီ ေကာဗ်ာလို႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဘြဲ႔ၾကိဳေနာက္ဆံုးႏွစ္မွာ တစ္ဘာသာအေနနဲ႔ သင္ရသလို ဘြဲ႔လြန္က်မ္းေတြ ဆိုတာကလည္း သုေတသနကို အေျချပဳျပီးမွ ေရးၾကရတာ မဟုတ္လားဗ်ာ။
အဲဒီအခ်ိန္က ခပ္ေပါ့ေပါ့ေတြးျပီး ျပန္ေျဖမိေပမယ့္ ေနာက္ေတာ့မွ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္စဥ္းစားမိတယ္။ 'ဒါကေတာ့ တို႔ကို အထင္ေသးတာပဲ' လို႔ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္မိတာမ်ားလား လို႔ေပါ့ဗ်ာ။ ဒုတိယအေတြး ဆိုပါေတာ့။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ ႏိႈင္းရေကာင္းလားလို႔ မထင္ၾကပါနဲ႔။ မာဘူဘာနီ၁ က 'အာရွသားေတြ စဥ္းစားတတ္ရဲ႕လား'၂ လို႔ သူ႔ကိုယ္သူျပန္ေမးသလို ကြ်န္ေတာ္လည္း 'ေနပါဦး ...သုေတသနဆိုတာၾကီးကို ငါတို႔ တကယ္ေရာ လုပ္မွ လုပ္တတ္ၾကရဲ႕လား' လို႔ ကိုယ့္ဖာသာ ျပန္ေမးမိတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေပၚလာတဲ့ ေမးခြန္းေတြကဗ်ာ။ မီးခိုး ၾကြက္ေလွ်ာက္ ဆံုးပဲ မဆံုးႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သင္ေပးရံုနဲ႔ လက္ေတြ႔ လုပ္တတ္ျပီလို႔ တထစ္ခ် ယူဆလို႔မွ မရပဲ။ သင္ေပးတဲ့ ဆရာကိုယ္တိုင္ကေရာ တကယ္တတ္ရဲ႕လား။ စာသင္ခန္းကေန အျမဲတမ္း ထြက္ေျပးဖို႔ပဲ ၾကံစည္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔၊ စာဆိုရင္ အလြတ္က်က္ဖို႔ေလာက္ပဲ သိတဲ့ ဘြဲ႔ၾကိဳစာသင္သား အမ်ားစုကေတာ့ သိမွာတတ္မွာ မဟုတ္တာ ေသခ်ာတယ္။ အင္မတန္ေတာ္တဲ့ လက္တစ္ဆုပ္စာ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္ ေခတ္သစ္ မ်က္မျမင္ ပုဏၰားေတြလိုမ်ား ျဖစ္ေနၾကမလား။ ေပးလိုက္တဲ့ မက္ေဆ့ခ်္ကို ရမွ ရၾကရဲ႕လား။ ရတယ္ပဲ ထားပါဦး။ စာေတြ႔ သိရံုေလာက္နဲ႔ အလုပ္မွ မျဖစ္ေသးပဲ။ ဘြဲ႔လြန္ က်မ္းေတြအတြက္ လုပ္ေနၾကတာေတြကိုပဲ ၾကည့္ေလ။ သုေတသန ပီသလို႔လား။ သင္ေပးတယ္ ဆိုတာေလာက္နဲ႔ မျပီးေသးတာ ေသခ်ာတယ္။
ျပည္တြင္းမွာ သင္ေပးတာေတြ အလုပ္မျဖစ္ဘူးပဲထား။ ႏိုင္ငံျခားမွာ စာသင္ဖူးတဲ့သူေတြ (မမ်ားဘူးဆိုတာေတာင္) နည္းေတာ့မနည္းလွဘူး။ သူတို႔တေတြကေရာ။ ထဲထဲ၀င္၀င္ မသိဘူး ဆိုဦးေတာ့။ သုေတသနဆိုတာ ဘာဆိုတာနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ရတယ္ဆိုတဲ့ ထံုးနည္းေတြေလာက္ေတာ့ သိၾကမွာပဲ။ သူတို႔ သုေတသန မလုပ္ၾကဘူးလား။ ေနပါဦး။ လုပ္ေရာ လုပ္ခ်င္ၾကရဲ႕လား။ လုပ္ခ်င္တယ္ပဲထား။ လုပ္လို႔ရတဲ့ေနရာ၊ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေန ရွိလို႔လား။ မလုပ္ခ်င္ ၾကဘူးဆိုရင္ေကာ။ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ဒီေမးခြန္းေတြရဲ႕ အေျဖေတြကို ရွာၾကည့္ေတာ့မွ၊ အလိုေလး ... 'သုေတသန လုပ္တတ္ေအာင္ သင္မေပးၾကဘူးလား' ဆိုတာက သမုဒၵရာထဲ ျမဳပ္ေနတဲ့ ေရခဲေတာင္ၾကီးရဲ႕ ေပၚေနတဲ့ ထိပ္ခြ်န္းပိုင္း ေသးေသးကေလးပဲ ရွိေသးတာကိုး။ အဲဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း မာဘူဘာနီေျဖသလို ေျဖၾကည့္ခ်င္လာပါတယ္။
၁။ ခင္ဗ်ားတို႔ထင္တာမမွားဘူး။
ဟုတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သုေတသန မလုပ္တတ္ၾကဘူး။ တစ္သက္လံုး မစူးမစမ္း၊ မေမးမျမန္း၊ မေစာေက်ာမေ၀ဖန္ပဲ သိသေလာက္ကေလးကိုပဲ အဟုတ္ၾကီးထင္ေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ သုေတသန ဆိုတာ ဘယ္မွာ ရွင္သန္ႏိုင္မွာလဲ။ ျဖတ္သန္းလာရတဲ့ ပညာေရးစနစ္ကိုပဲ ၾကည့္ပါဦး။ သင္သေလာက္ကိုပဲ က်က္၊ မွတ္။ ေစာဒကမတက္နဲ႔။ ေမးခြန္းမထုတ္နဲ႔။ အားလံုး၏၊ သည္မေရြး ျပန္ရြတ္ျပ၊ ေရးျပႏိုင္ရင္ အမွတ္ျပည့္ရမယ္။ အဲဒီလို ျဖစ္ေနတယ္ မဟုတ္လားဗ်ာ။ ကိုယ္တိုင္ ေလ့လာစူးစမ္းဖို႔၊ ရွာေဖြေဖၚထုတ္ဖို႔ ဆိုတာေတြကို အပိုအလုပ္လို႔ မွတ္ယူၾကတာကလား။ ဒီေတာ့ ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ရမယ္၊ ကိုယ္တိုင္ေလ့လာ အေျဖရွာရမယ္ဆိုတဲ့ သုေတသန အေျခခံ ေတြက ေပ်ာက္ဆံုးေနေတာ့တာေပါ့။ လက္ေတြ႔ သက္ေသျပမယ္ဗ်ာ။ တစ္ဦးစ၊ ႏွစ္ဦးစကလြဲလို႔ ႏိုင္ငံတကာမွာ နာမယ္ေက်ာ္တဲ့ ေရႊျပည္သား သုေတသီရယ္လို႔ မ်ားမ်ားစားစား ရွိလို႔လား။ ျပည္ပမွာ လူရာ၀င္တဲ့ စာတမ္းဆိုရင္လည္း အနည္းအက်ဥ္းေလာက္ပဲ ရွိတယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ့္ျပည္တြင္းမွာပဲ ျပန္ၾကည့္လိုက္ပါဦး။ သုေတသန ဌာနၾကီးေတြမွာ လုပ္ေနတာေတြက လက္ေတြ႔ဆီကို ေရာက္လို႔လား။ ဘယ္ဘာသာရပ္ နယ္ပယ္ကိုပဲၾကည့္ၾကည့္ သူ႔ပရိသတ္နဲ႔သူ အခိုင္အမာ ရပ္တည္ျပီး တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္ ထုတ္ေ၀ေနရတဲ့ သုေတသန ဂ်ာနယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဘယ္ႏွေစာင္ရွိလို႔လဲ။
၂။ အထင္ေသးလွခ်ည္လား ... လုပ္တတ္တာေပါ့ဗ်။
သုေတသန လို႔ေျပာလိုက္တိုင္း လူေတြက ဓါတ္ခြဲခန္းေတြ၊ ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး ကရိယာေတြ၊ ဂ်ဴတီကုတ္၀တ္ထားတဲ့ လူေတြကိုပဲ ေျပးျမင္ၾကတာကိုး။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဘ၀မွာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ေနၾက၊ အေျဖေတြ ရွာေနၾက တာပါပဲဗ်ာ။ သုေတသန အလုပ္ေတြ မတြင္က်ယ္ေသးတာနဲ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို မလုပ္တတ္ဘူးလို႔ ထင္ေနတာက အထင္ေသးလြန္းရာ က်ပါတယ္။ သုေတသန အေျခခံသေဘာတရားေတြ ဆိုတာက နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ခက္ခဲတဲ့ ပညာေတြမို႔လို႔လား။ သုေတသန ထံုးနည္းေတြဆိုတာက မလုပ္တတ္ေလာက္ေအာင္ ရႈပ္ေထြးေနလို႔လား။ ႏ်ဴကလီးယားဗံုးေတြ၊ ဒံုးပ်ံၾကီးေတြ မလုပ္တတ္ရင္ေနမယ္။ လက္ေတြ႔အသံုးခ် သုေတသန အလုပ္ေတြကေတာ့ မလုပ္တတ္စရာ ဘာမွမရွိပါဘူး။ သိတဲ့ တတ္တဲ့သူေတြ တစ္ပံုၾကီးပါဗ်ာ။ ႏိုင္ငံျခားျပန္ေတြလည္း အမ်ားၾကီး။ သူတို႔ မလုပ္ခ်င္၊ မလုပ္ႏိုင္ေသးတာပဲ ရွိတာပါ။ လုပ္ခ်င္လာေအာင္ အားေပး၊ လုပ္ႏိုင္လာေအာင္ ေထာက္ပံ့မယ္ဆိုရင္ သုေတသန ဆိုတာၾကီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆီမွာ တြင္က်ယ္လာမွာပါ။ မသိေသး၊ မတတ္ေသးဘူး ဆိုရင္လဲ သင္ေပးလို႔ ရပါတယ္။ ေရႊျပည္သားေတြ ဒီေလာက္ မညံ့ပါဘူး။
၃။ အင္း ... လုပ္ခ်င္လည္း လုပ္တတ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
အမွန္အတိုင္း ေျပာရရင္ အေပၚကအေျဖ ႏွစ္မ်ိဳးလံုးကို ကြ်န္ေတာ္ ဘ၀င္မက်ဘူးဗ်။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တကၠသိုလ္ေတြ၊ သုေတသနဌာနေတြမွာ သုေတသနဆိုတာကို က်က်နန မလုပ္ႏိုင္ၾကတာကေတာ့ အမွန္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သုေတသနကို နားလည္းမလည္၊ လုပ္လည္း မလုပ္တတ္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနအထိ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မေရာက္ေသးတာကလည္း အမွန္ပါပဲ။ မိတ္ေဆြညႊန္မွဴးေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံျခားကအဖြဲ႔ ဘာကိုရည္ရြယ္ျပီး ေမးေနတယ္ဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္ ရိပ္မိ ပါတယ္။ 'မရွိတာထက္ မသိတာခက္တယ္ကြ' ဆိုျပီး ကြ်န္ေတာ္တို႔ မတတ္ရင္ သင္ေပးမယ္ ဆိုတဲ့သေဘာေပါ့ဗ်ာ။ ပိုက္ဆံကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကပဲ ေပးရမလား။ ၾကားစပြန္ဆာကပဲ ေပးမွာလားေတာ့ မသိဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ လာသင္ေပးမယ္ဆိုရင္ မေကာင္းဘူးလားဗ်ာလို႔ ေမးစရာရွိပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ခက္ေနတာက မသိတာ မဟုတ္ဘူး။ 'မသိတာထက္ မလုပ္တာခက္' ျဖစ္ေနတာဗ်။ စြမ္းေဆာင္ရည္ ျမွင့္တင္ျခင္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ သင္တန္းေတြေပးေတာ့ မတက္ခ်င္ပဲ လာတက္ၾက။ ျပီးသြားေတာ့လည္း တတ္သလိုလို၊ မတတ္သလိုလိုနဲ႔။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ျပန္။ ကိုယ္လုပ္ေနက် အလုပ္ေတြကိုပဲ ဆက္လုပ္။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ သံသရာ လည္လာခဲ့တာ ၾကာလွျပီ မဟုတ္လား။
သိရံု၊ တတ္ရံုနဲ႔ မျပီးေသးပဲ တကယ္လုပ္ဖို႔လည္းလိုပါတယ္။ လုပ္တတ္တဲ့သူေတြ တကယ္လုပ္ဖို႔အတြက္ လုပ္ရမယ့္ ေနရာေတြ (တကၠသိုလ္တို႔၊ သုေတသနဌာနတို႔မွာ) ေရာက္ေနဖို႔ လိုပါတယ္။ သူတို႔ကို အဲဒီေနရာေတြဆီ ပို႔ရံုနဲ႔လည္း မျပီးေသးပါ။ သူတို႔မွာ လုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိဖို႔လိုပါတယ္။ လုပ္ခ်င္စိတ္ ရွိလာဖို႔အတြက္ ဘ၀ဖူလံုဖို႔နဲ႔ အနာဂတ္မွာ ေမွ်ာ္လင့္စရာေတြလည္း ရွိရပါမယ္။ အေျပာလြယ္သေလာက္ လက္ေတြ႔မွာ သိပ္ခက္တဲ့ ကိစၥပါ။ ကြ်န္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ညႊန္မွဴးကို 'ႏိုင္ငံျခားက အဖြဲ႔ကို ေမးၾကည့္စမ္းပါဗ်ာ။ သုေတသန မလုပ္ခ်င္တဲ့ သူေတြကို လုပ္တတ္ေအာင္ သင္တန္းေတြ ေပးေနလို႔ေတာ့ ဘာမွမထူးဘူး။ လုပ္တတ္တဲ့သူေတြ သုေတသနမွ မလုပ္ရရင္ မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ျဖစ္သြားေအာင္ စိတ္ကိုေျပာင္းလဲေစတဲ့ ေဆးမ်ားရွိရင္ ေပးပါဦးလို႔။ ေရွာ့ရိုက္ျပီးပဲေျပာင္းေျပာင္း၊ သိပၸံဇတ္လမ္း ေတြထဲမွာလို ဗီဇေျပာင္းတာမ်ိဳး၃ ပဲလုပ္လုပ္ လုပ္ေပးပါလို႔ ေျပာဗ်ာ' လို႔ ကြ်န္ေတာ္ ရယ္စရာလုပ္ ေျပာမိပါေသးတယ္။ စိတ္ထဲကေတာ့ မရယ္ႏိုင္ပါ။ အဲဒီလို တကယ္လုပ္မွ ရေတာ့မယ္ဆိုရင္ အဲဒါ ... အေတာ့္ကို ၀မ္းနည္းစရာ ေကာင္းတဲ့ ကိစၥဗ်။
1 Kishore Mahbubani, Dean, The Lee Kwan Yew School of Public Policy, Singapore.
2 Can Asians Think? (First published in 1998)
3 Genetic Engineering
- Bala Ji Moe and 77 others like this.
- Zay Htet တကယ္ေတာ့ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာသုေတသနနဲ႔ပါတ္သက္တဲ့၀န္းက်င္ေပ်ာက္ေနတာပါ.. ခုတကၠသိုလ္ေတြမွာရွိေနတာပဲလို႔ေျပာစရာရွိပါတယ္.. ကြ်န္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့သုေတသနက ႏိုင္ငံတကာမွာလုပ္ေနတဲ့သုေတသန၀န္းက်င္ကိုေျပာခ်င္တာပါ.. အဲ့လိုေျပာလို႔မင္းကႏိုင္ငံတကာ၀န္းက်င္ဆိုျပီးေျပာရေအာင္ဘယ္ေလာက္မ်ားႏွံ႔စပ္လို႔လဲလို႔ေမးႏိုင္ပါေသးတယ္.. အိမ္နီးခ်င္းတစ္ႏိုင္ငံကိုပဲ တစ္ပါတ္ဆယ္ရက္ေလာက္ေရာက္ဘူးတာပါဗ်ာ.. ဒါကလဲ သုေတသနလုပ္တာမ်ိဳးနဲ႔မဟုတ္ပါဘူး..
ဒါေပမယ့္ သုေတသနလုပ္ေနတဲ့သူေတြ (ျပည္တြင္း/ျပည္ပ) ကိုေတြ႔တိုင္း ကိုယ့္ဟာကိုယ္က်ိတ္ေမးမိတာက ဒီလူေတြဘာပိုက္ဆံနဲ႔သုေတသနလုပ္ေနၾကတာလဲ ဆိုတာပါပဲ..
တကယ္ေတာ့ သုေတသနဆိုတာကိုက သူတို႔ရဲ႔ စား၀တ္ေနေရးကိုေျဖရွင္းေပးေနတာကိုး..
သုေတသနလုပ္ႏိုင္ရင္ အလုပ္ရမယ္.. အလုပ္ျမဲဖို႔သုေတသနလုပ္ရမယ္..
ဒါကသုေတသန နဲ႔ အလုပ္ရဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ့၀န္းက်င္..
သုေတသနနဲ႔ေငြက တစ္မ်ိဳးႏြယ္ေနျပန္ေရာ..
သုေတသနလုပ္ဖို႔ ေငြလိုတယ္.. ေငြျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ ေငြေပးခ်င္လာေအာင္လုပ္တဲ့ သုေတသနျဖစ္မွ ေငြရမယ္.. အဲလိုျဖစ္ေအာင္လဲ စြဲေဆာင္ႏိုင္ရမယ္.. အဲ့အတြက္ဘာသုေတသနလုပ္ရမလဲဆိုတာကို စျပီးသုေတသနလုပ္ရေကာ.. ျပသနာေတြအစဆြဲထုတ္ရေကာ..
ဒီလိုနဲ႔သုေတသန၊ အလုပ္၊ ေငြ ဆုိတဲ့ ၀န္းက်င္ၾကီးျဖစ္လာေကာ..
ကဲ..ဆရာေရ.. အဲ့ ၀န္းက်င္မရွိရင္.. ဆရာေကာင္းေတြဘယ္ေလာက္သင္သင္ ရာထူးတိုးဖို႔အေထာက္အပံ့ျဖစ္မယ့္သုေတသနပဲ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္ထင္ပါ့.. - Ye Ni ခ်င္းမိုင္တကၠသိုလ္မွာ မႏွစ္က Social Science Research တခု လာလုပ္တဲ့ ဝန္ၾကီးဌာနတခုက ေက်ာင္းသူကို ဝန္ၾကီးဌာနက "ငါတို႕ ဆီက အခ်က္အလက္ေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံ ေရာက္သြားမွာ" စိုးတဲ့အတြက္ အခ်က္အလက္မွန္ေတြ မေပးဘူး။ အဲဒီအတြက္ ေက်ာင္းသူရဲ့ စာတမ္း မေအာင္ဘူး။
- Mdy Boy While we are discussing """သုေတသနဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ လုပ္မွလုပ္တတ္ၾကရဲ႕လား ... (Can we do research?)""", please see R&D spending in selected countries.
[The The Wall Street Journal, 2014 Jan 17] - Thiha Kyaw ကြ်န္ေတာ္တို႕ေတြ အခက္အခဲေတြႀကီးေျပာေနလို႕ေတာ့ မၿပီးေသးဘူးထင္တယ္ေနာ္။ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိေအာင္ လုပ္ခ်င္တဲ့ သူေတြမ်ားမ်ားေပၚလာေအာင္ ျပန္လုပ္ယူရဦးမွာပါ။ ေက်ာင္းတုန္းက ဗန္းစကားနဲ႕ေျပာရင္ စုန္ျပဴးေတြထြက္လာဖို႕လိုတာပါ။ စုန္းျပဴးေတြကပဲ ဘာမွ ဂရုမစိုက္ပဲ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ့ Research ကို ရေအာင္လုပ္ယူသြားတာပဲ။ အခုေတာ့ ေက်ာင္းေတြသြားၾကည့္၊ စုန္းျပဴးရွိဖို႕ေနေနသာသာ မလုပ္၊ မရွဳပ္၊ မျပဳတ္ေတြကမ်ားေနတယ္။ ဘယ္လိုလုပ္ျပီး သုေတသနဘက္သြားမလဲ။ စူးစမ္းဖို႕ ေနေနသာသာ လူႀကီးမႀကိဳက္မွာ စိတ္းပူေနရာတာနဲ႕ ဘယ္ခရီးမွ မေရာက္ေတာ့ဘူး။
- Maung Maung Than သစ္ေတာဌာနရဲ ့သုေတသနနဲ ့ေလ့က်င့္ေရး အသံုးစရိတ္မ်ား Source Environmental Performance Assessment Report, UNEP
- PaiNg PaiNg က်ြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ research ဟုေခၚေသာ ဘာမွန္းမသိတဲ႔အရာၾကီးကို လုပ္ခ်င္ၾကပါသည္ သို႔ေသာ္
ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲမသိပါ တစ္ခါမွမလုပ္ဖူးဘူးေလ
ဘာကိုလုပ္ရမလဲမသိပါ ကိုယ္နဲ႔ကိုက္ညီတာကို မခြဲျခားနိုင္ေသးပါ ဘာ့ေၾကာင့္လုပ္ရမွာလဲမသိပါ ရလာမဲ႔အက်ိဳးေက်းဇူးေတြကို မသိၾကပါ နိုင္ငံျခားကေက်ာင္းသားေတြ လုပ္ေနၾကတာကို အားက်တဲ႔စိတ္တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ လုပ္ခ်င္စိတ္ရွိၾကပါတယ္ - Pyi Pyi Thant ဟုတ္ကဲ့ သုေတသနေတာ့ လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီသုေတသနအတြက္ ေလ့လာတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေျဖေပးရင္ ဘယ္ေလာက္ေပးမွာလဲ လို႔ ေမးတဲ့ respondent ေတြ၊ ဒီသုေတသနလုပ္ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရြာကို ဘာလုပ္ေပးမွာလဲ လို႔ ေမးတဲ့သူေတြနဲ႔ ေတြ႕ရင္၊ သုေတသန လုပ္ဖို႔ ဝင္ေငြ ထြက္ေငြ ကို ေမးတဲ့အခါမွာ မမွန္မကန္ ေျဖတာေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကံဳရရင္ တိုင္နဲ႔ ေခါင္းနဲ႔ သာေဆာင့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္မ်ိဳးမ မွားပါတယ္ လို႔သာေအာ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။
- Htay Htay Kyi Tint လုပ္ေတာ့လုပ္ေနပါတယ္။ အားမေကာင္းေသးလို႔ပါ။http://www.youtube.com/watch...The Village Book represents ActionAid Myanmar's bottom-up approach to community ...See More
- Soe Thura Tun ျမန္မာျပည္မွာ သုေတသနကို ႏိုင္ငံတကာ နဲ႕တြဲဖက္ လုပ္ေနတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါေသးတယ္။ တခ်ဳိ႕လည္း publish ျဖစ္ၿပီး တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ထြက္မလာ (ေသး)ပါ။ စာေရးသူအေနနဲ႕ သူ႕၀န္းက်င္ အေပၚ ၾကည့္ၿပီး ျမင္တာလို႕ပဲသေဘာထားပါတယ္။ တျပည္လံုး တြက္ၾကည့္ရင္ အား မေကာင္းလွဘူးဆိုတာေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ အေျဖ ၁-၂-၃ ကို ေတာ့ စိတ္တိုင္းမက်၊ အပ်င္းေျပ ေရးသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီထက္ပို ေလ့လာ ၾကည့္ရင္ အေျဖ တစ္ခု ထြက္မွာပါ။
- Maung Maung Than အဓိကကေတာ့ သူ ့၀န္းက်င္ပါ၊ especially သစ္ေတာကို ေျပာတာပါ၊ သူ ့ေဘးက စိုက္ပ်ဳိးေရး ဒီထက္မက အမ်ားႀကီးျဖစ္ေျမာက္ေနတာကို လက္ခံပါတယ္
- Wei Phyo Oo ေရႊျပည္သားေတြရဲ႕ သုေတသနစာတမ္းေတြ international journal publication ေတြထဲမွာ ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာကို Web of Science လို ေနရာမွာ ရွာၾကည္႔ရင္ လြယ္လြယ္ေလး သိပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္႔အျမင္ေျပာရရင္ ပါခ်ဳပ္က သူကိုယ္တိုင္ ပညာရွင္ဆိုေတာ႔ corresponding author ကိုပဲ စာရင္းသြင္းမွာပါ။ co-author ဆိုရင္ count လုပ္မယ္မထင္ပါဘူး။ co-author ေလာက္ ပါရံုအဆင္႔ကေတာ႔ သစ္ေတာက ၅တန္းေက်ာင္းသားေလာက္ေတာင္ ျဖစ္နိဳင္မယ္ထင္ပါတယ္။ သစ္ေတာက လူေတြထဲမွာ corresponding author အျဖစ္ နိဳင္ငံတကာဂ်ာနယ္ publication ၃-၅ေစာင္ေလာက္ေတာ႔ ရွိတဲ႔သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ပါခ်ဳပ္က ဒီထက္ပိုၿပီး ၿဖစ္ထြန္းေစခ်င္တာ ျဖစ္မွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေတာ႔ ေရႊျပည္မွာ စိုက္ပ်ိဳးေရးကလူေတြက သုေတသနအလုပ္နိဳင္ဆံုးပါ။ က်ေနာ္႔အျမင္ေျပာရရင္လည္း အဆင္႔မီသုေတသနဆိုတာကို နိဳင္ငံတကာ အကယ္ဒမစ္ဂ်ာနယ္ေတြမွာ (ယခင္က Journal of Burma Research Society မွာ ဆရာႀကီးေတြ ေရးခဲ႔ၾကေပမယ္႔) ေရႊျပည္သားေတြအေနနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ corresponding author အေနနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေရးထားတယ္ဆိုတာနဲ႔ပဲ တိုင္းတာ တာက ပိုမွန္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႔လည္း ပါခ်ဳပ္က Can we do research? လို႔ အဘိယာစကျပဳတာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment