kabarmakyay: အလွဴမွ်ေ၀ လွဴမွ်ေ၀ ၍

1/01/2011

အလွဴမွ်ေ၀ လွဴမွ်ေ၀ ၍

မဂၤလာႏွစ္သစ္ ၂၀၁၁မွာ ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕စြာျဖင့္ ကိုယ္စိတ္၂ျဖာ က်မ္းမာ ခ်မ္းသာ လိုရာဆႏၵ ျပည့္၀ၾကပါေစခင္ဗ်ား။
ႏႈတ္ခြန္းဆက္သျခင္းနဲ႕အတူ ကိုရဲရင့္ငယ္ရဲ႕သတင္းလြာဒိုင္ယာရီမွာ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ ကုသိုလ္ဒါနတခုကို ျဖန္႕ေ၀မႈျပဳလို္က္ပါတယ္ သာဓုအႏုေမာဒန ေခၚႏိုင္ၾကပါေစေသာ၀္။
ေယာ နိေသာ မနသီကာယျဖင့္
ကမၻာမေၾက

အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ေလာ့စ္ အိမ္ဂ်လိစ္ၿမဳိ႕ရဲ႔စားေသာက္ဆုိင္ႀကီးတစ္ဆုိင္မွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေလး ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာဆူရွီလိပ္ရင္း ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ တတြတ္တြတ္ရြတ္ေနရွာတယ္။ သူ႔ဘ၀သူ႔အခက္အခသူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔အတြက္ ဘုရားသာဲအားကုိးရာရွိ ေတာ့တယ္လုိ႔သူယုံ ၾကည္ထားလုိ႔ပါ။သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္ဆုိတာ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာဖုိ႔ သူေ႒းျဖစ္ဖုိ႔ ဘ၀ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ခ်စ္တဲ့သူနဲ႔အတူလက္တြဲၿပီး သာယာတဲ့ဘ၀ခရီးေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ဖုိ႔ ဆုိတဲ့လူငယ္တုိ႔သဘာ၀ ရွိတတ္တဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ေတြေတာ့ ့မဟုတ္ပါဘူး၊လူငယ္နဲ႔မလုိက္ ကိုယ့္ အေျခအေနနဲ႔ မတတ္ႏုိင္တဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္တစ္ခုသူ႔မွာရွိေနလုိ႔ပါ။သူ႔ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဆုိတာ ၂၀၁၀ခု၊ ၾသဂုတ္လက စတင္ခဲ့တာပါ။သူအလုပ္လုပ္တဲ့စားေသာက္ဆုိင္က လူသုံးရာေက်ာ္စားႏုိင္တဲ့ဆုိင္ႀကီးပါ။အာရွအစားအစာမ်ဳိးစုံရႏုိင္ပါတယ္။ ဂ်ပန္စာျဖစ္တဲ့ဆူရွီဌာနမွာရန္မ်ဳိးေအာင္က ဆူရွီလိပ္ရသူပါ။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ တေန႔ေတာ့ အလုပ္ကအျပန္ ေရမုိးခ်ဳိးၿပီးအနားယူေနခ်ိန္မွာႏုိက္ကလပ္သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြေပၚလာခဲ့တယ္။ အေသာက္အစား အေပ်ာ္အပါးလဲ၀ါသနာပါသူမဟုတ္ေတာ႔လုိ ့သြားခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြမၿဖစ္ခဲ့တာလည္းႀကာခဲ့ပါၿပီ။ဒီေန ့ေတာ့ ဘာေႀကာင့္လုိ႔ရယ္မသိ သြားခ်င္တဲ့စိတ္ေတြ ျပင္းျပင္းျပျပျဖစ္ေနတယ္ေလ။မေတာ္ပါဘူးဆုိၿပီး တီဗြီၾကည့္လုိက္ပုတီးစိတ္လုိက္နဲ႔ေျဖေဖ်ာက္ဖုိ႔ႀကဳိးစားခဲ့တယ္။ မရဘူး၊ မသြားရမေနႏုိင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ေနတယ္။ ကဲ ဒီေလာက္ေတာင္ရွိရင္သြားမယ္ဆုိၿပီးဘယ္သူမွ မေခၚဘယ္သူမွမတုိက္တြန္းပဲ သြားခ်င္လွတဲ့ဆႏၵကုိေရွ႕တန္းတင္ၿပီးထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္။ႏုိက္ကလပ္ဆုိလုိ ့ အျခားဆုိင္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ သူအလုပ္လုပ္တဲ့ဆုိင္ပါ။ေန႔ခင္းမွာ စားေသာက္ဆုိင္လုပ္ၿပီး ည၁၀-နာရီေက်ာ္မွ ၂-နာရီအထိႏုိက္ကလပ္အျဖစ္ ဖန္တီးျပင္ဆင္လုိက္တာပါ။ဆုိင္ထဲေရာက္သြားရင္ပဲ “ဘုရား-- ဘုရား--”လုိ႔ေရရြတ္တမ္းတမိၿပီး တအံ့တၾသေငးေမာၾကည့္ေနမိတယ္။တဘက္နံရံမွာရွိေနတဲ့ (၁၀)ေပခန္႔ရွိတဲ့ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိသူအလုပ္လုပ္တုိင္းျမင္ေနက်ပါ။ဆုိင္မွာ အလွအပအျဖစ္ထားတယ္လုိ႔ပဲသူနားလည္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းမ်ဳိးျမင္ရလိမ့္မယ္လုိ႔ သူမေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဘူး။ခုေတာ့ ဘုရားခမ်ာ ဗယုတ္သုတ္ခနဲ ့ လွဳပ္လွဳပ္ရြရြ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ကာမေမွာင္ေတာထဲမွာ သီတင္းသုံးေတာ္မူေနရရွာတယ္။လူငယ္ လူရြယ္ (၁၀၀)ခန္႕တုိ႔က ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး၀န္းက်င္မွာ ဖုိမအစုံစုံယစ္မူးအဟုန္ျဖင့္အစြမ္းကုန္ ျမဴးတြန္႕ေနၾကတယ္။ဘုရားရဲ႕ေရွ႕တည့္တည့္ (၁၀) ေပခန္႔အကြာမွ ခုံေပၚမွာေတာ့ လက္တစ္၀ါးခန္႔အ၀တ္ေလးမ်ားဖုံးအုပ္ထားတဲ့ ညဥ့္ငွက္မေလးမ်ားက သူတုိ ့ကုိယ္အလွသူ႔တုိအကေတြနဲ ့ ကာမေမွာင္ကုိ ေမွာင္သည္ထက္ေမွာင္ေအာင္ဆြဲေဆာင္ေနျပန္တယ္။

ဘုရားေနာက္ေၾကာနံရံမွ ထြက္လာတဲ့ မွိတ္ခ်ီဖြင့္ခ်ီ ေရာင္စုံမီးဆလုိက္မ်ားကဘုရားဦးေခါင္းေတာ္ေဘး၀န္းက်င္ကုိျဖတ္ေက်ာ္ၿပီးညဥ့္ငွက္မေလးမ်ားရဲ႕ကုိယ္အလွကုိ ျမင္သာေအာင္ထုိးျပေနျပန္တယ္ေလ။ဘုရားက ေရာင္ျခည္ေတာ္ျဖင့္ထုိးျပေနသလုိ စီမံထားေလသလားေတာ့မသိ။ဆင္းတုကုိယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးက “ငါဘုရား အဇပါလေညာင္ပင္ေအာက္ သီတင္းသုံးစဥ္ကမာရ္နတ္ရဲ႕သၼီးမ်ား ျဖစ္တဲ့ တဏွာ၊ရတီ၊ရာဂါ တုိ႔ညီမသုံးေယာက္ကငါဘုရားကုိလာျဖားေယာင္းဖူူးတာ တစ္ခါပဲရွိခဲ့ဖူးတယ္။ဒီအျဖဴမေလးေတြကညတုိင္းလာျဖားေယာင္းေနပါလား ” လုိ႔ေတြးထင္ေတာ္မူေလမလားမသိ။ရန္မ်ဳိးေအာင္ေတာ့ ဘုရားႀကီးအတြက္ စိတ္မသက္မသာျဖစ္ခဲ့ရၿပီ။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ေမာင္မယ္အစုံမ်ားကုိ တုိးေ၀ွ႔ၿပီးဘုရားအနီးခ်ဥ္းကပ္သြားခဲ့တယ္။ အလား--လား-- ပုိဆုိးပါလား။စကပ္ေလးတုိနန္႔နန့္နဲ႔မိန္းကေလးက ဘုရားခုံေပၚထုိင္ၿပီး ဘုရားေပါင္ေတာ္ကုိသူ႔ေပါင္ နဲ႔ထိထုိင္ကာ စတုိင္က်က်နဲ႔အရက္ခြက္ကုိကုိင္လုိ႔၊ တစ္ခ်ဳိ႕ကဘုရားေျခေတာ္ လက္ေတာ္ေတြေပၚမွာ အရက္ခြက္ေတြတင္ထားျပန္တယ္။ဒီထက္ဆုိးတာကမိန္းကေလးက ဘုရားကုိေက်ာမီေနၿပီးသူ႔တြဲဖက္ ေကာင္ေလးကဘုရားေပၚလက္ေထာက္ကာ ပူးကပ္ပြတ္သပ္လုိ႔ ရစ္မူးေနျပန္တယ္။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီး၀န္းက်င္မွာျဖစ္ပ်က္ေနပုံမ်ားကုိၾကည့္ၿပီး ေဒါသေတြေခ်ာင္းေခ်ာင္းထြက္မိတယ္၊ျဖစ္ႏုိ္င္ရင္၀ါးရင္းဒုတ္နဲ႔ အားလုံးကုိေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္ခ်င္တယ္။မျပဳ၀ံ့ပါေပ၊“ခါက်ဥ္ေကာင္မာန္ႀကီးေပမဲ့ ေတာင္ႀကီးကုိတဲ့ၿဖဳိမယ့္ႀကံခါးကမသန္”ဆုိသလုိ သာမန္အလုပ္သၼားေလး ရန္မ်ဳိးေအာင္ဘာတတ္ႏုိင္ပါမည္နည္း။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိၾကည့္ၿပီးကိတ္မနုိ္င္ခဲမရၿဖစ္ေနရတယ္၊လႈပ္လႈပ္ရြရြတြန္႔လိမ္ပြတ္သပ္ေနတဲ့ျမင္ကြင္း၊ ျမဴးၾကြဆူညံေနတဲ့ဂီတသံ၊ ေထာင္းေထာင္းမႊန္ေနတဲ့အရက္နံံ႔၊မ်က္ႏွာ ေတာ္တည့္တည့္မွာ တစ္ကုိယ္လုံးနီးပါးေပၚေနတဲ့ကေျခသည္မေလးေတြရဲ႕တုန္ကာလႈပ္ကာ ျမဴဆြယ္ျပေနတဲ့အက၊ဒီ၀န္းက်င္မွာေနရရွာတဲ့ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးခမ်ာစိတ္ေတာ္ဆင္းရဲရွာမွာပဲေနာ္လုိ႕ သူ႕အေတြး သူ႕အျမင္နဲ႔ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ သိပ္သနားေနမိတယ္။ဘုရားဆုိတာ သနားစရာမဟုတ္ေပမဲ့ သူ႔ရင္ထဲမွာ ေတာ့ တကယ္သနားေနမိတယ္။ဘုရားနဲ႔ ဒီ၀န္းက်င္က လုံး၀ဆန္႔က်င္ေနတယ္ေလ။ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ရဲမ်က္ႏွာေတာ္ကုိစုိက္ၾကည့္မိရာက သူ႔ရင္ထဲမွာ “ဒါယကာေလး ရန္မ်ဳိးေအာင္၊ငါဘုရားကုိ တစ္ျခားေနရာကုိ ပင့္ႏုိင္ရင္ ပင့္စမ္းပါကြာ” လုိ႔မိန္႔ေတာ္မူေနသလုိ ခံစားမိျပန္တယ္။ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊ ဒီေန႔ည ဒီေနရာကုိေရာက္လာရျခင္းမွာသာမန္ေရာက္လာျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္၊ လာခ်င္တဲ့ဆႏၵေတြ ျပင္းျပလြန္းလုိ႔အေရာက္လာခဲ့ရတာ။ ဘုရားေစာင့္နတ္ေတြကမ်ား ဒီျမင္ကြင္းကုိ ေခၚျပေလသလား မသိ။မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကုိ သူသိလုိက္ရၿပီ။အမ်ဳိးဘာသာသာသနာအတြက္လူတုိင္းမွာ တာ၀န္ရွိတယ္။ တာ၀န္ရွိသူဟာတာ၀န္ကုိသိရမယ္။ သိသည့္အတုိင္းလဲ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ရန္မ်ဳိး ေအာင္ဟာ လူငယ္ေပမဲ့ စိတ္ထားေသးငယ္သူေတာ့မဟုတ္။ တာ၀န္ရွိလာရင္ေဆာင္ရြက္ရန္အဆင္သင့္၊ သာသနာအတြက္ဆုိရင္ ပုိလုိ႔ပင္ ႀကဳိးစားခ်င္သူ။ဒီကာမေမွာင္အတြင္းက ဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ ပင့္ထုတ္ရမယ့္တာ၀န္ဟာငါ့တာ၀န္လုိ႔ ဦးထိပ္မွာတင္ကာခံယူလုိက္ေတာ့တယ္။ “ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ ငါရေအာင္ပင့္မယ္”လုိ႔ု သံဒိ႒ာန္ခ် ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ သူရဲ့အဓိပတိစြမ္းအားရွိတဲ့ ဆႏၵအလင္းေရာင္္ဟာ ဒီ၀န္းက်င္ ကာမေမွာင္ကုိေက်ာ္လြန္ကာ ေတာက္ပခဲ့ေပၿပီ။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ေနာက္ေန႔မွာေစာေစာအလုပ္ဆင္းျဖစ္တယ္။ ဆူရွီဘားမွာအလုပ္လုပ္ရင္း ဆုိင္ရွင္သူေ႒းအလာကုိ ေစာင့္ေနတယ္။သူေ႒းေရာက္လာၿပီးခဏမွာ ဘုရားအတြက္ဆႏၵျပင္းျပေနတဲ့ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ သူေ႒းရုံးခန္းထဲသုိ႔၀င္ခဲ့ရာမေခၚပဲနဲ႕ေရာက္လာတဲ့ အလုပ္သၼားကုိ သူေ႒းက ခပ္စိမ္းစိမ္းေမာ့ၾကည့္တယ္။“သူေ႒းကုိ ေျပာစရာရွိလုိ႔ပါ”“ေအး-ေျပာ”“ဒီဆုိင္ထဲက ဗုဒၶပုံေတာ္ႀကီးကုိ ကြ်န္ေတာ့္ကုိ ေရာင္းပါ၊ဘယ္ေလာက္ေပးရမလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ကြ်န္ေတာ္လုပ္ခမယူပဲ တႏွစ္လုပ္ေပးပါ့မယ္”ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ သူ့ႀကံစည္ထားတဲ့အတုိင္း ေဟာေဟာဒုိင္းဒုိင္းေျပာခ်လုိက္တယ္။သူေ႒းက ဒီေကာင္ မတန္မရာ ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ ဆုိတဲ့သေဘာမ်ဳိးနဲ႔ေလွာင္ၿပဳံးၿပဳံးလုိက္ၿပီး ဦးေခါင္းကုိ ျငင္သာစြာရမ္းျပလုိက္ေတာ့ရန္မ်ဳိးေအာင္ေခါင္းငုိက္ဆုိက္ျဖင့္ အခန္းထဲကထြက္ခဲ့ရရွာေတာ့တယ္။ေျပာဆုိမာန္မဲ မလႊတ္လုိက္သည္ကုိပင္ ေက်းဇူးတင္ရမလုိ။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ အေလွ်ာ့မေပးစိတ္ဓါတ္မက်ခဲ့၊ဆုိင္မန္ေနဂ်ာအမ်ဳိးသၼီးထံခ်ဥ္းကပ္ၿပီး သူေ႒းကုိကူညီေျပာေပးပါရန္အသနားခံခဲ့တယ္။ မန္ေနဂ်ာကလဲမျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္းႏွစ္သိမ့္စကားသာေျပာတယ္။ရင္းႏွီးေနလို ့မန္ေနဂ်ာကုိေတာ့ အခြင့္သင့္တုိင္းအကူအညီေတာင္းျဖစ္တယ္။ ဘာမွေတာ့ အေၾကာင္းမထူးခဲ့။တေန႔ေတာ့ မန္ေနဂ်ာကုိေျပာမိတယ္“ ဒီဗုဒၶရုပ္ပုံေတာ္က ငါတုိ႔ ့ဗုဒၶဘာသာေတြအတြက္အထြတ္အျမတ္ကုိးကြယ္တဲ့ဗုဒၶ၊ နင္တုိ႔ ကုိးကြယ္တဲ့ ဘုရားကုိ အခုလုိမရုိမေသမဖြယ္မရာေတြ ျပဳလုပ္ေနတာကုိ ေတြ႕ရင္ နင္တုိ႕ႀကဳိက္ပါ့မလား။ ငါတုိ႔ဗုဒၶကုိဒီလုိျပဳလုပ္ေနတာကုိျမင္ရေတာ့ ငါသိပ္စိတ္ဆင္းရဲရတယ္။ ” လိုမေအာင့္ပဲခံစားမိတဲ့အတိုင္းေျပာခ်လုိက္မိတယ္။သူတုိ႔အားလုံးက ဗုဒၶဘာသာ မဟုတ္ၾကဘူးေလ။ ရန္မ်ဳိးေအာင္စကားေၾကာင့္မန္ေနဂ်ာ ငုိင္ၿပီး ေတြေ၀သြားတယ္။ သူေျပာတာ အမွန္တရားပဲလုိ႔ယူဆသြားပုံရတယ္။ အသိတရားရွိသူတုိင္းအမွန္တရားကုိ လကၡံၾကမည္သာ…။ေျပာခ်င္တာေတြ ေျပာလုိက္ရလုိ႔ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရင္ထဲမွာအနည္းငယ္ေပါ့သြားတယ္။ သူေ႒းကုိလဲေျပာျပလိမ့္မယ္လုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္မိရင္းေက်နပ္ေနမိတယ္။ရန္မ်ဳိးေအာင္မွာ သူေ႒းက မခန္႔ပါပဲ အလုပ္တစ္ခုတုိးခဲ့ၿပီ္၊အလုပ္ကုိေစာေစာလာၿပီး ညကျမဴတူးေပ်ာ္ပါးေသာက္စားၾကရင္းဗုဒၶရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးေပၚမွာ တင္ထားခဲ့တဲ့အရက္ခြက္ေတြ၊ေပက်န္ေနတဲ့အရက္စက္ေတြ၊ ဘုရား၀န္းက်င္မွာစြန္႔ပစ္သြားႀကတဲ့အရက္ခြက္ေတြကုိ သုတ္သင္ရွင္းလင္းတယ္။ၿပီးရင္ သရဏဂုံသုံးပါးနဲ႔ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ကုိးပါးကုိအေခါက္ေခါက္အခါခါရြတ္ဆုိၿပီး ပူေဇာ္ကန္ေတာ့တယ္၊ဘုရားႀကီးကိုပင့္ႏုိင္ရပါလုိ၏ လို ့လည္းအႀကိမ္ႀကိမ္ဆုေတာင္းမိတယ္္။ဒါသည္ပင္ သူ႔ရဲ႕ေန႔စဥ္အလုပ္၊ ေန႔စဥ္ကုသုိလ္ တစ္ခုျဖစ္ခဲ့ေလၿပီ…။ဒီလုိနဲ႔ ရက္ေတြ လေတြေျပာင္းခဲ့ေပမဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကေတာ့ဘာမွအေကာင္ အထည္ ေပၚမလာေသး။“ဆႏၵ၀ေတာ ကိ ံနာမကိစၥံ န သိဇၥ်တိ” ( ျပင္းထန္ေသာဆႏၵရွိသူသည္ ဘယ္ကိစၥမဆုိမၿပီးသည္ မည္သည္မရွိ ) ဆုိသည့္အတုိင္း ဘုရားပင့္လုိတဲ့ဆႏၵက ပုိလုိပုိလုိ ့ပင္ တုိးလာမိတယ္။ဒုတိယအႀကိမ္ သူေ႒းရုံးခန္းထဲသုိ႔ ၀င္ခဲ့မိျပန္တယ္။“သူေ႒းကုိ ေဒၚလာ ေျခာက္ေထာင္လဲေပးပါ့မယ္၊ ေျခာက္လလဲ လုပ္အားခမယူပဲအလုပ္လုပ္ေပးပါ့မယ္၊ ေက်းဇူးျပဳၿပီး ဗုဒၶပုံေတာ္ႀကီး ကြ်န္ေတာ့္ကုိေရာင္းေပးပါ” ၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္က ဒီတခါေတာ့ပုံစံတစ္မ်ဳိးျပင္ၿပီးေတာင္းဆုိလုိက္တယ္။သူေ႒းရဲ႕မ်က္ႏွာဟာ ပထမအခါလုိမဟုတ္ေတာ့လုိ ့ရန္မ်ဳိးေအာင္အားတက္မိ တယ္္။မန္ေနဂ်ာကလဲ ေျပာထားလိမ့္မယ္လုိ ့သူထင္ျမင္မိတယ္။“မင္း ဒီေလာက္ေတာင္လုိခ်င္ေနရင္ ဒီေနရာမွာ အစားထားဖုိ႔နဂါးႀကီးတစ္ေကာင္ရွာေပးပါ” ။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ သိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္၊“ဟုတ္ကဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္ ရွာေပးပါ့မယ္” လို႕၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ ကတိေပးလုိက္တယ္။အလုပ္အားရက္တုိင္း ရန္မ်ဳိးေအာင္ နဂါးရွာပုံေတာ္ဖြင့္ေလၿပီ။သူငယ္ခ်င္း ကုိမုိး၀င္းတုိ႔ဇနီးေမာင္ႏွံကလည္းကူညီရွာေပးတယ္။ ေလာ့စ္အိမ္ဂ်လိစ္မွာရွိတဲ့ ဆုိင္ေပါင္းစုံကုိအႏွံ႔ေရာက္ခဲ့့ၿပီ။အသိမိတ္ေဆြမ်ားကုိလည္း ဖုံးဆက္စုံစမး္တယ္။ စာေရးသူထံ ကုိလည္းဖုံးဆက္ခဲ့တယ္ဆရာေတာ္ နဂါးရုပ္ႀကီးႀကီး ဘယ္မွာရႏုိင္မလဲဘုရား။”“တရုုပ္ဆုိင္ေတြမွာ ရွိမွာေပါ့ကြာ” လို႔ လြယ္လြယ္ပဲေျဖလုိက္တယ္။အက်ဳိးအေၾကာင္းလည္း မေမးလုိက္မိပါ။နဂါးရွာရင္း ေငြေျခာက္ေထာင္အတြက္လည္းရွာရေသး၊ တကယ္ေတာ့သူ႔မွာမရွိ၊သိမ္းထားတာေလးေတြ တြက္ခ်က္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ သုံးေထာင္သာရွိၿပီးသုံးေထာင္လုိေသးတယ္။ ဘုရားပင့္ဖုိ႔ သယ္ယူ စရိတ္ကလည္းတစ္ေထာင္ေလာက္ကုန္လိမ့္မယ္။ ေလးေထာင္ပင္လုိေသး၊ ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့။ေခါင္းကုတ္လုိ႔ႀကံေသာ္လည္းအႀကံက မထြက္။ေခ်းးဖုိ႔ငွါးဖုိ႔ဆုိတာလဲမလြယ္ကူလွ။ ရွိတဲ့ပစၥည္းၾကည့္ျပန္ေတာ့လဲဆြဲႀကဳိးတစ္ကံုးနဲ ့ေမာ္ေတာ္ကားသာရွိရဲ ႔။ ကားကလဲ အလုပ္သြားဖုိ႔အတြက္မရွိမျဖစ္ျပန္။ ႀကံရာမရနုိင္ခဲ့၊မိမိငွါးရမ္းေနတဲ့ ၁၀-ေပ ၁၅-ေပအခန္းေလးထဲမွာ ေငြေလးမ်ား ေတြ႕လုိေတြ႕ျငားလွန္ေလွာေမႊေႏွာက္ ရွာမိျပန္တယ္။ ဗလာနတၳိ ဘာတစ္ခုမွ မရွိပါေပ။ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဇြဲမေလွ်ာ့ ဆႏၵမပ်က္၊ ဘုရားအတြက္ ဘ၀ကုိပင္ေပးဆပ္ခ်င္ေပးဆပ္ရပါေစ၊ ငါျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္လုိ ့ဆုံးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ရာကားကုိေရာင္းမယ္၊ အိမ္နဲ ့အလုပ္က ေလးမုိင္ပဲေ၀းတာ၊ လမ္းေလွ်ာက္သြားမယ္။ဘုရားအတြက္ပဲ ဒီေလာက္ေတာ့ ဒုကၡခံရမွာေပါ့။ရန္မ်ဳိးေအာင္ ကုိယ့္ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကုိယ္ သိပ္ေက်နပ္မိတယ္၊ ပီတိျဖစ္မိတယ္။ခက္ခက္ခဲခဲ အိပ္သြန္ဖာေမွာက္ ဒါနေျမာက္ေအာင္ လွဴဒါန္းတဲ့ ေစတနာဟာအလြန္အက်ဳိးႀကီးတယ္လုိ႔ ျမန္မာျပည္မွာကထဲက ၾကားခဲ့ဖူး နာခဲ့ဖူးတယ္။ဒါေပမဲ့ အက်ဳိးကုိသူမေမွ်ာ္၊ကာမေမွာင္အတြင္းက ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးပင့္ထုတ္ႏုိင္ဘုိ႔သာ အဓိကေမွ်ာ္မွန္းခ်က္။အလုပ္အားရက္မွာ နဂါးရွာထြက္ရင္း ကားအေဟာင္းေရာင္း၀ယ္ တဲ့ ဆုိင္ေတြကုိသူ႔ကားေစ်းႏႈန္းစုံစမ္းတယ္။ ေရႊဆုိင္မွာ သူ႔အေမေပးထားတဲ့ အျမတ္တႏုိးဆြဲႀကဳိးကုိလဲ ေစ်းစုံစမ္းလုိက္တယ္၊ ႏွစ္ခုေပါင္းလုိက္ေတာ့ေလးေထာင္ေက်ာ္ေလာက္ရမယ္ေလ။ဟုတ္ၿပီ၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္သိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီ၊ ဘာမွပူစရာမလုိေတာ့။ဟန္က်လုိက္ပုံက နဂါးကုိလဲ ေတြ႔လုိက္ျပန္ေသး၊ ၇-ေပခန္႔ရွိတဲ့နဂါးႀကီးေတာင္ပံႀကီးနဲ႔ လွမွလွ၊ သူေ႒းေတာ့ သိပ္သေဘာက်လိမ့္မည္။ရန္မ်ဳိးေအာင္ေပ်ာ္မဆံုးေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းကုိ မုိး၀င္းကုိပုခုံးကုိလက္သီးနဲ႔ထုိးၿပီး“ေအာင္ၿပီကြ” လုိ႔ ေၾကြးေၾကာ္္မိတယ္။ေနာက္ရက္ အလုပ္ဆင္းေတာ့ ၀တၱရားမပ်က္ ဘုရားႀကီးကုိ သန္႔ရွင္းပူေဇာ္ၿပီးဘုရားရဲ႕လက္ေတာ္ကုိ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ တင္းက်ပ္စြာကုိင္ကာ “အရွင္ဘုရားကုိပင့္ႏုိင္ေတာ့မည္ဘုရား” လုိ႔ အားပါးတရေလွ်ာက္ ထားလုိက္မိတယ္။သူေ႒းလာေတာ့ သူေ႒းရုံးခန္းထဲကုိ ေအာင္လံကုိင္သြားသူလုိ ရႊင္လန္းတက္ၾကြစြာ၀င္ခဲ့ျပန္တယ္။ တတိယအႀကိမ္၀င္ခဲ့ျခင္းေပါ့။“ ရန္- မင္းနဂါးေတြ႔ၿပီလား။”“ဟုတ္ကဲ့၊ ေတြ႔ခဲ့ၿပီ၊နဂါးႀကီးက သိပ္လွတာပဲဗ်ာ”“မင္း နဂါးက ဘယ္ႏွစ္ေပေလာက္ရွိလဲ။”“၇-ေပရွိပါတယ္ ခင္ဗ်ာ"“ငယ္တယ္ကြာ၊ ငါက ၁၀ ေပအထက္နဂါးပဲလုိခ်င္တယ္”ရန္မ်ဳိးေအာင္ ရဲ႕ေအာင္လံကုိ အခ်ဳိးခံလုိက္ရၿပီ။ေခါင္းငုိက္ဆုိက္ျဖင့္ထြက္ခဲ့ရျပန္ၿပီ။ခဲေလသမွ် သဲေရက်ၿပီထင့္…။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ဆူရွီဘားမွာထုိင္ကာ ငုိင္ေနမိတယ္၊ဘာလုပ္ရမလဲလုိစဥ္းစားေနမိတယ္။ဆုိင္ေပါင္းစုံေရာက္ခဲ့ၿပီးျဖစ္လို့၁၀-ေပေလာက္ႀကီးတဲ့နဂါး မရွိဘူးဆုိတာလဲ သူသိထားၿပီးျဖစ္သား။ဇာတ္လမ္းကေတာ့ၿပီးေလၿပီ.. ။ဒါေပမဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အရွဳံးမေပးခ်င္ဆက္လက္ႀကဳိးစားခ်င္တယ္။လမ္းစလဲမျမင္။ အဖန္ဖန္အထပ္ထပ္ရွာႀကံစဥ္းစားဆင္ခ်င္မိျပန္တယ္။ေခါင္းထဲမွာ ဉာဏ္အလင္းေရာင္ေပၚလာတယ္“ဟုတ္ၿပီ - ဘုရားမွ တစ္ပါး အားကုိးရာမရွိဘူး၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိရြတ္ပြားၿပီး သစၥာဆုိမယ္” လို႔ ့ မ်က္စိလယ္ လမ္းေပ်ာက္ေနသူလမ္းမွန္ေတြ႔သလုိ အရမ္းအားတက္သြားတယ္၊ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ေတြ ရြတ္ဆုိရင္းဆူရွီလိပ္ ေလေတာ့တယ္။ရန္မ်ဳိးေအာင္တစ္ေယာက္ဂုဏ္ေတာ္ေပါက္ေလမလား၊လူေပါက္ေနသူလုိ႔ထင္ၾကေလမလားမသိ၊တခ်ိန္လုံးဂုဏ္ေတာ္ေတြကုိသာရြတ္ေနေတာ့တယ္။အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ ကားေမာင္းရင္းလဲ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္၊ ေစ်းသြားေစ်း၀ယ္ျပန္ရင္လဲ ဂုဏ္ေတာ္ရြတ္၊ ခ်က္ရင္းျပဳတ္ရင္း အိမ္မွာေနရင္းလဲဂုဏ္ေတာ္ရြတ္ ၊ တစ္ခါတရံ အာေခါင္ေတြေျခာက္ၿပီးလွ်ာပင္ပူလာတဲ့အထိျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ဒီအထဲ အလုပ္ကလဲ ပူလာေပၿပီ၊ သူ႔ဆူရွီဘားတြင္ အလုပ္သၼားသုံးေယာက္လုပ္ေနရာမွအျခားႏွစ္ေယာက္ ကို စီးပြားေရးမေကာင္းဟုဆုိကာ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ျဖဳတ္ပစ္လုိက္ရာ၊ သုံးေယာက္တာ၀န္ကုိ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေနရေတာ့တယ္။မၿပီးေသးဘူးလား၊ ၾကာလွခ်ည့္လားလို႕လဲ မၾကာမၾကာ အေအာ္ခံရ၊အဆူခံရျပန္တယ္။ရန္မ်ဳိးေအာင္စိတ္ညစ္လာၿပီ၊ အလုပ္က ႏွစ္ဆေလာက္ပုိပင္ပမ္း၊ ေဟာက္လုိက္ဆူလိုက္တာကလဲ ေန႔စဥ္လုိျဖစ္ေနေတာ့အလုပ္ထြက္ေတာ့မယ္လုိ႕စိတ္ကူးမိတယ္၊မျဖစ္ေသးပါ၊ ဘုရားႀကီးကုိထားခဲ့လုိ႔ မျဖစ္ေသးပါ၊ ဘုရားႀကီးကုိတစ္ပါတည္းပင့္ႏုိင္မွ ငါထြက္ေတာ့ မယ္လုိ ့စိတ္ဒုန္းဒုန္းခ်ကာပင္ပမ္္းသမွ်၊ ဆူသမွ်ေတြကို သည္းခံၿပီး ဂုဏ္ေတာ္ေတြကိုသာအဖန္ဖန္ရြတ္ပြားေနေတာ့တယ္။တေရြ႕ေရြ႕ျဖင့္ ေအာက္တုိဘာလ ေနာက္ပုိင္းသုိ႔ ပင္ေရာက္ခဲ့ေပၿပီ။ဘုရားႀကီး၀န္းက်င္မွာ ျမဴးတူးေပ်ာ္ပါးကေနၾကဆဲ၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္လည္း ဘာရန္မွမေအာင္ႏုိင္ရွာ ဂုဏ္ေတာ္သာ ရြတ္ေနဆဲပင္။တေန႔တြင္ သူေ႒းရဲ ့ဖခင္ အဖုိးႀကီး ဆုိင္ကုိေရာက္ လာတယ္၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္အလုပ္လုပ္ေနရာမွထြက္လာၿပီး အဖုိးႀကီးကုိ ရုိရုိေသေသ ျပင္ဆင္ေကၽြးေမြးျပဳစုတယ္။ အဖုိးႀကီးကုိ ေမတၱာပုိ ့တယ္၊ အဖိုးႀကီး မျပန္မခ်င္းစူးစူးစုိက္စုိက္ပုိ႔ေနမိတယ္။ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္း ေမတၱာပန္းတို႔က အခ်ည္းအႏွီးမျဖစ္ပါေပ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔ရဲအားအေကာင္းဆုံးလက္နက္မ်ားပင္မဟုတ္ပါလား။ လက္နက္ေကာင္းေတြရွိပါလွ်က္မသုံးတတ္လွ်င္ ေအာင္ပြဲဆင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ရန္မ်ဳိးေအာင္ကေတာ့ သူပုိင္လက္ႏွက္မ်ားျဖင့္ ဒလပ္စပ္ ပစ္ခတ္ေနေပၿပီ။ေနာက္တစ္ပတ္ေလာက္မွာရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ေမြးေန႔ေရာက္လာတယ္္၊ ႏုိ၀ဘၤာလ ၂ရက္ေန႔ေပါ့၊ ဆုိင္ကုိေစာေစာလာၿပီး ျပဳလုပ္ေနၾကျဖစ္တဲ့ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္တယ္။ပါလာတဲ့ ပန္းစည္းကုိ ေမြးေန႔ကုသုိလ္ အျဖစ္ ဘုရားရဲ႕လက္ေတာ္ထဲကပ္လွဴၿပီး၀တ္ျပဳ ဂုဏ္ေတာ္ပြား ဆုေတာင္းပါ တယ္၊ ဆုေတာင္းရေပမဲ႔ အားသိပ္မရွိလွပါဘူး၊သူ႔ခံစားခ်က္အတုိင္း ဘုရားႀကီးကုိ သနားစိတ္ေတြျဖစ္ေနမိတယ္။ ဒါေပမဲ႔ဆင္းတုေတာ္ႀကီးရဲ ့မ်က္ႏွာေတာ္မွာ ခါတုိင္းေန႔ထက္ ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတယ္လုိ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ထင္ေနမိတယ္.. ။ဘုရား၀တ္ျပဳၿပီးအလုပ္လုပ္ေနစဥ္ သူေ႒းေခၚတယ္ဆုိလို ့ရန္မ်ဳိးေအာင္လန္႔သြားတယ္။ ငါ့မ်ားအလုပ္ျဖဳတ္ေတာ့ မွာလားဆုိတဲ့အေတြးကပဌမဆုံး၀င္လာခဲ့တယ္၊ ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ သူတုိ႔ဆုိင္မွာ စီ္းပြားေရးအရအဓိကထားတဲ့ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးကုိ ရန္မ်ဳိးေအာင္ထုတ္ယူဖုိ႔ႀကဳိးစားခဲ့ၿပီ။ဘာသာေရးျပႆနာမ်ားျဖစ္ေပၚလာေအာင္ ဖန္တီးသူလုိ႔လဲ ထင္ျမင္ႏုိင္တယ္။ဓါတ္ပုံရုိက္ခြင့္မရွိတဲ့ ႏုိက္ကလပ္အခ်ိန္မွာလဲ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဓါတ္ပုံေတြခုိးရုိက္ခဲ့ၿပီ။ သူရည္ရြယ္တာက ဘုရားႀကီးကုိငါပင့္လုိ႔မရႏုိင္ခဲ့ရင္ ဓါတ္ပုံေတြျပၿပီးအကူအညီေတာင္းမယ္ဆုိတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ရုိက္ေနတာပါ။

ဒါကုိ အေစာင့္ေတြျမင္ၿပီး သူေ႒းအား တုိင္ေကာင္းတုိင္ေပလိမ့္မယ္္။သူတုိ႔အျမင္ေတာ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာအျပစ္ရွိသူတေယာက္ပါ။ ဒီဆုိင္မွာမရွိသင့္သူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါကုိ ရန္မ်ဳိးေအာင္အသိ၊ သိလုိ႔လည္းမာဖီးယားလုိအင္အားႀကီးတဲ့သူေတြမုိ႔ ငါ့ကုိရန္ျပဳေလမလားဆုိၿပီးသတိႀကီးစြာနဲ႔ေနခဲ့ရတယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္္နုိင္တယ္္လုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီးသား.. ။

ဒီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ ့သူေ႒းရုံးခန္္းထဲ၀င္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ဒါစတုတၳအႀကိမ္ပါ၊ဒီတစ္ခါေတာ့ သူေတာင္းဆုိ ဖုိ႔ ၀င္လာျခင္း မဟုတ္၊ အမိန္႔နာခံဖုိ႔၀င္လာျခင္းပါ၊ ေနာက္ဆုံးစီရင္ခ်က္မ်ားျဖစ္ေလမလား။ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေပါ႔။သူေ႒းက ခ်ဳိသာေသာမ်က္ႏွာနဲ႔“ရန္-လာ၊ ထုိင္”လုိ ့ႀကဳိဆုိႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အနည္းငယ္ စိတ္သက္သာသြားတယ္။သူေ႒းက သူ႔ကုိ ၿပဳံးရႊင္စြာၾကည့္ၿပီး“ရန္- မင္းလုိခ်င္တဲ့ ဗုဒၶႀကီးကုိ မင္း ယူလုိ႔ရၿပီ။”“ဟာ-တကယ္လား” ရန္မ်ဳိးေအာင္ အရမ္း၀မ္းသာသြားကာ၊ ထခုန္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

သူေ႒းအားလက္အုပ္ခ်ီကာ “ေက်းဇူးတင္လုိက္တာဗ်ာ”လုိ႔ လွဳိက္လွဳိက္လွဲလွဲဆုိမိတယ္။သူေ႒းကဆက္ေျပာတယ္“ဒီေကာင္ေလးဆုိရင္ ေပးလုိက္ပါလုိ႔ ငါ့အေဖက ေပးခုိင္းတာေႀကာင့္ေပးတာပါ။”လုိ႔ သူ႔ဖခင္ရဲ႕သေဘာထားကုိပါရွင္းျပေတာ့။“ေၾသာ္- ဟုတ္လား၊ အန္ကယ္ကုိလဲ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာေပးပါဗ်ာ။

အရမ္းကုိေက်းဇူးတင္ပါတယ္။”ရန္မ်ဳိးေအာင္သိလုိက္ပါၿပီ၊ဂုဏ္ေတာ္မ်ားနဲ ့့ထုံမႊန္းထားတဲ့ ေမတၱာစြမ္းဟာအဖုိးႀကီးရဲ ့ႏွလုံးသားကုိထိမွန္ခဲ့ေပၿပီ။ဘုရားဂုဏ္ေတာ္တုိ ့ရဲ ့ အစြမ္းအာနိသင္ကုိလဲ ေလးေလးနက္နက္ယုံၾကည္မဆံုးေတာ့..။ သဗၺညဳတ ဘုရားရွင္သည္ သုံးေလာကတြင္ အေအာင္ျမင္ဆုံးအျမတ္ဆုံး။ ဗုဒၶ၏ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ထုံမႊန္းထားသူမွာလည္း ကုိယ့္ပမာဏအလုိက္ေအာင္ျမင္ရမည္မွာမုခ်..။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ မိမိဘ၀တုိးတက္ေရးအတြက္ ထုိအားကုိးရာလက္နွက္ေကာင္းတစ္ခုကုိ ယုံၾကည္ခ်က္ အျပည့္ျဖင့္ လကၡံ ရရွိလုိက္ေပၿပီ။၀မ္းသာလြန္း၍ သူငယ္ခ်င္း ကုိမုိး၀င္းကုိလဲ အေႀကာင္းစံုဖုန္းဆက္ကာရည္မွန္းထားသည့္အတုိင္း ကားႏွင့္ဆြဲႀကဳိးကုိ အတူသြားေရာင္းရန္ရက္ခ်ိန္းလုိက္ေတာ့တယ္။ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ အလုပ္သြားအလုပ္ျပန္ ေျခလွ်င္သြားရမည့္ ဒုကၡကုိ သူမျမင္၊ဘုရားႀကီးပင့္ႏုိင္ေရး ကသာအဓိကေမွ်ာ္မွန္းခ်က္။ကုိမုိး၀င္းကမူ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ဒုကၡကုိျမင္ကာ သနားကရုဏာျဖစ္ေနတယ္။ရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ့ေစတနာ သဒၶါေတြကုိလည္း ေလးစားေနမိတယ္။ခ်ိန္းတဲ့ရက္မွာ ကုိမိုး၀င္းအိမ္မွာ ဆုံၾကတယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ကျဖစ္ခဲ့တာေတြ၊ ကားေရာင္းမဲ့ အစီအစဥ္ေတြကုိ အားရ၀မ္းသာနဲ႔ ေျပာျပတယ္။ကုိမုိး၀င္းက မွတ္ခ်က္ေပးတယ္“ရန္မ်ဳိးေအာင္-မင္းမွာလည္း ဘာမွမက်န္ေတာ့ဘူး၊ လူပဲက်န္ေတာ့တာပါလား”။ရန္မ်ဳိးေအာင္ အားရပါးရရယ္လုိက္တယ္၊ ဒီစကားကုိ သိပ္သေဘာက်သြားပုံရကာ“ဟုတ္တယ္ ကုိမုိး၀င္း၊ လူပဲက်န္ေတာ့တယ္၊ လူလဲဘုရားကၽြန္ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က တစ္သံသရာလုံး သားကၽြန္မယားကၽြန္ျဖစ္ခဲ့ရတာဗ်၊ ဘုရားကၽြန္ျဖစ္ခြင့္ ရခဲပါတယ္ဗ်ာ။”အရြယ္နဲ႔မလုိက္တဲ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္စကားေၾကာင့္ ကုိမိုး၀င္းအံ့ၾသသြားကာ“ေကာင္းပါတယ္ကြာ၊ မင့္ စိတ္ဓါတ္ကုိခ်ီးက်ဴးပါတယ္၊ ေလးစားပါတယ္။ မင္းကုိသနားလဲသနားမိပါတယ္။ ဒုိ႔လင္မယား မင့္ကုိ ကူညီဖုိ႔ တိုင္ပင္ထားတယ္။ကားလဲသြားမေရာင္းပါနဲ႔၊ မင္းလုိတဲ့ေငြကုိ ငါတုိ႔ေခ်းေပးပါ့မယ္။”“ဟာ- တကယ္။ ၀မ္းသာလုိက္တာဗ်ာ” ဟုေျပာေျပာဆုိဆုိ ကုိမုိး၀င္းကုိဖက္ကာေ၀ွ႔ရမ္းလုိက္မိတယ္။ဇနီးျဖစ္သူ မေဘဘီကအသင့္ျပင္ထားတဲ့ ေဒၚလာေလးေထာင္ကုိထုတ္ေပးတဲ့အခါမွာေတာ့“အဆင္ေျပခ်င္ေတာ့လဲ ေခ်ာလုိ႔ပါလား” လုိ႔ ရန္မ်ဳိးေအာင္္ပီတိျဖစ္မဆံုးေတာ့။ေငြထုပ္ပုိက္ၿပီး သူေ႒းရုံခမ္းထဲကုိ ေရာက္ခဲ့ၿပီ၊“ေငြေျခာက္ေထာင္ေပးပါ့မယ္၊ ေျခာက္လလည္း အခမဲ့အလုပ္လုပ္ေပးပါမယ္” ဆုိတဲ့ ကတိစကားအရ သူေ႒းအား ေျခာက္ေထာင္ေပးေခ်လုိက္တယ္။ “မင္းမုိလုိ႔ ဒီဗုဒၶႀကီးကုိ ေရာင္းေပးတာပါ၊ အရင္ကလဲ ခဏခဏလာ၀ယ္ၾကတယ္၊ ဒုိ႔မေရာင္းခဲ့ပါဘူး။ ဒီဗုဒၶကုိ တရုပ္ျပည္ကမွာယူထားတာ၊ ေဒၚလာ ႏွစ္ေသာင္းခြဲက်တယ္။ မင္းေပး တာက အစြန္းထြက္ေလာက္ပဲရွိပါတယ္။” “ဟုတ္ကဲ့ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ၊ အခုလုိေရာင္းေပးတဲ့ အတြက္ ခင္ဗ်ားတုိ႔မွာလည္း ေကာင္းက်ဳိးေတြျဖစ္မွာပါ။ ျဖစ္ပါေစလုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ္ ဆုေတာင္းပါတယ္။”အလုပ္ကိစၥအတြက္ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ေျခာက္လအခမဲ့လုပ္ေပးရန္ မလုိ၊ လုပ္ခ တစ္၀က္ေပးမည္၊ တႏွစ္တိတိလုပ္ေပးရမည္။ တစ္နာရီ ဆယ့္ငါးေဒၚလာျဖင့္လုပ္ေနရာမွ ကုိးေဒၚလာျဖင့္လုပ္ရန္ ႏွစ္ဦးသေဘာတူလုိက္ ၾကတယ္္။ ဘုရားကၽြန္ျဖစ္လုိေသာ ရန္မ်ဳိးေအာင္.. ဘယ္လုိအေျခအေနပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုရားအတြက္ဆုိ လုပ္မယ္လုိ႔ ဆုံးျဖတ္ၿပီးသားျဖစ္လုိ ့ဘာမွ်အခက္အခဲမရွိ။ရန္မ်ဳိးေအာင္က ကတိတစ္ခုေတာင္းဆုိလုိက္တယ္။“ေနာင္ကုိ ဒီေနရာမွာ ဗုဒၶရုပ္ပုံေတာ္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မထားပါနဲ႔ခင္ဗ်ာ၊ ဒီကတိေလးတစ္ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့ကုိ ေပးပါဗ်ာ။”သူေ႒းကၿပဳံးၿပဳံးႀကီး ၾကည့္ၿပီး ကတိေပးတယ္။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕သေဘာထားကုိ သူေ႒းသိေနၿပီးျဖစ္ေပလိမ့္မယ္..။ ရန္မ်ဳိးေအာင္ဟာ ယခု ဘုရားဆင္းတုေတာ္ႀကီးကုိ ႏုိက္ကလပ္မွ ပင့္ယူကယ္တင္လုိက္နိုင္သလုိ ေနာက္ေနာင္္ ဘုရားဆင္းတုေတာ္မ်ားအတြက္လည္း ကာကြယ္ ပူေဇာ္နုိင္ခဲ့ၿပီေကာ… ။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိင္း ရွိသင့္တဲ့ စိတ္ဓါတ္ပါေပ။ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘုရားႀကီးအတြက္ ေပးဆပ္လုိက္ရတဲ့ တန္ေၾကးမွာ နည္းလွသည္မဟုတ္။ ေငြေၾကး ပမာဏဘက္ကၾကည့္ရင္ လက္ငင္းေျခာက္ေထာင္ေပးဆပ္ရသည့္အျပင္ တစ္ႏွစ္လုံးအတြက္ လုပ္အားမ်ား ေပးဆပ္ရေသး.. ။ တစ္ႏွာရီ $ 15 ႏွဳန္းျဖင့္ တႏွစ္မွာ $ 28,800 ရရွိရာမွ တစ္ႏွာရီ $ 9 ႏွဳန္းျဖင့္ဆုိရင္ တႏွစ္မွာ $17,280 သာရရွိေတာ့မည္။ တႏွစ္လုံးအတြက္ ေပးဆပ္ရမည့္ ေငြမွာ $ 11,520 ရွိၿပီ၊ လက္ငင္းေပးရတဲ့ ေငြပါဆုိရင္ $ 17,520 ပင္.. ။ ဒါ့အျပင္ ဆူရီ Menu အသစ္ေျပာင္းတုိင္းရမည့္ $ 3,000 ကုိလည္း ထပ္ေဆာင္းရျပန္ေသး.. ။လူမႈေရးဘက္ကၾကည့္ရင္ တစ္ႏွစ္လုံး ေျခခ်ဳပ္မိရၿပီ၊ ဒီထက္ ၀င္ေငြေကာင္းတဲ့အလုပ္မ်ဳိးေျပာင္းေရႊ႕လုပ္ကုိင္ခြင့္ မရနုိင္ေတာ့ေပ။ ဒီထက္ဆုိးသည္မွာ မိဘမ်ားႏွင့္ေတြ႔ခြင့္မရျခင္းပင္၊ ရန္မ်ဳိးေအာင္ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ ေရာက္ေနတာ (၁၅) ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ၊ ျပန္ခြင့္မရတဲ့အေျခအေနမုိ႔ မိဘမ်ားထံမျပန္ႏုိင္ခဲ့။ အတြယ္အတာလည္း မရွိေတာ့ မိဘမ်ားကိုပုိလြမ္းေနမိတယ္၊ သိပ္ေတြ႔ခ်င္ေနၿပီ။ ျပန္ခြင့္ရရျခင္းျပန္မယ္လု္ိ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႀကီးလည္း ဘယ္ေတာ့ျပည့္မည္ မမွန္းသာခဲ့…။ကံမ်ားကလဲဆန္းပါဘိ၊ ဘုရားႀကီးအတြက္ သဲသဲမဲမဲ အားခဲႀကဳိးစားေနတဲ့ ေအာက္တုိဘာလကမွ ျပန္ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ေရာက္စကထဲက အားထုတ္ခဲ့ရတဲ့ အခြင့္အေရးႀကီး ဂုဏ္ေတာ္မ်ား ပြားေနတဲ့အခ်ိန္မွ ရခဲ့လုိ႔ ဂုဏ္ေတာ္အစြမ္းကုိ ပုိလုိ ့ပုိလုိ႔ ယုံၾကည္ခဲ့ၿပီ..။မိဘနဲ႔ေတြ႕လုိေရးထက္ ဘုရားႀကီးပင့္လုိေရးက ပုိအေရးႀကီးေနခ်ိန္မုိ႔ ဘုရားႀကီးပင့္ၿပီးမွ ျပန္ေတာ့မယ္လုိ႕မိဘေတြ႔လုိစိတ္ကုိ မ်ဳိသိပ္ထားခဲ့ရျပန္တယ္။ဘုရားႀကီးပင့္ၿပီးမွျပန္မယ္ေပါ့။ ခုေတာ့ ဘုရားႀကီးပင့္ႏုိင္ခဲ့ပါၿပီ။ မိဘနဲ႔ေတြ႕ဘုိ႔အေရးကေတာ့ ေ၀းခဲ့ျပန္ၿပီ။တႏွစ္အတြင္း မိဘမ်ားနဲ႔မေတြ႔ႏုိင္ေလၿပီ။ ဒီအတြက္ ရန္မ်ဳိးေအာင္ စိတ္မေကာင္းေပမယ့္၊ ဘုရားႀကီးၾကည္ညဳိစိတ္နဲ႔ ေျဖသိမ့္္ေနရေပေတာ့မယ္…။ႏုိ၀ဘၤာလ (၆)ရက္ေန႔က အဇူဇာ-ျဗဟၼ၀ိဟာရ ေက်ာင္းသုိ႔ ရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘုရားႀကီးပင့္လာခဲ့တယ္။ကုိမုိး၀င္းတုိ႔မိသားစုနဲ႔ အလုပ္သၼားမ်ားလဲ ပါလာၾကတယ္။ အရက္စက္ေတြ ေပႀကံေနတဲ့ ဘုရားႀကီးကုိ ေရသပၸါယ္တယ္။“ကမၻာေပၚမွာ အလုပ္ခ်င္ဆုံးအလုပ္ ခုမွလုပ္ရေတာ့တယ္” လုိ႔ေျပာလုိက္ေသးတယ္။ ဘုရားႀကီး ေနရာတက် သီတင္းသုံးၿပီးေတာ့ ရန္မ်ဳိးေအာင္က စာေရးသူကုိ ေလွ်ာက္ထားတယ္ “ဆရာေတာ္ ဟုိတစ္ခ်ိန္က တပည့္ေတာ္ဟာ ေဆးသၼားအျဖစ္နဲ႔ ေက်ာင္းကုိေရာက္လာခဲ့တယ္္၊ ခုတစ္ခါေတာ့ ဘုရားဒါယကာအျဖစ္နဲ႔ ေရာက္လာတာပါဘုရား” တဲ့။ သူအတိတ္ကုိ သတိရမိၿပီး အတိတ္သမုိင္းကုိ ျပင္လုိက္ေပၿပီ။ မွန္တယ္ .. တစ္ခ်ိန္က သူဟာေဆးစြဲခဲ့ဖူးသူ..။ ဆူရွီဆုိင္ရလုိ႔ ကုိယ္တုိင္ဆုိင္ဖြင့္သူ..။ အရြယ္က ငယ္ငယ္၊ ေငြကရႊင္ရႊင္၊ အေပါင္းအသင္းေတြကလဲမ်ားပါဘိ၊ အေမရိကန္မွာ လြတ္လပ္တယ္ဆုိၿပီး လြတ္လပ္မႈေတြကိုအလြဲသုံးစားလုပ္၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေဆးသၼားျဖစ္ကာ ဆုိင္လည္းမရွိ၊ ေငြလည္း ဗလာနတၳိ၊ အားကုိးစရာလည္း မရွိျဖစ္ကာမွ စာေရးသူထံေရာက္လာခဲ့တယ္။ သူ႔ကုိေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ေဆးသၼားဘ၀က လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ကယ္တင္ခဲ့ရတယ္၊ လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ တင္ေပးခဲ့ရတယ္။ မူလဓါတ္ခံ စိတ္ရင္း ေကာငး္သူမုိ႔ ျပင္ရတာ သိပ္မခက္လွ.. ။ သူဟာ လူေကာင္းပကတိျဖစ္ယုံမက မူးယစ္ေဆး၊ အရက္ ေသစာအားလုံးကုိ နာက်ည္းစြာျဖင့္စြန္႔ပယ္ႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဒီဘ၀မွာ ဒီအမွားမ်ဳိး ဒီတစ္ခါပဲအျဖစ္ခံမယ္၊ ေနာင္ဘယ္ေတာ့မွ မျဖစ္ေစရဘူးလုိ႔ ခုိင္မာစြာ ဆုံးျဖတ္ထားသူလည္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ခုေတာ့ ဘုရားဒါယကာႀကီး ကုိရန္မ်ဳိးေအာင္ ဘုရားႀကီးပင့္၍ ေရာက္လာေပၿပီ။ သူ႔ကုိၾကည့္ၿပီး စာေရးသူ ပီတိေတြ တသိမ့္သိမ့္ျဖစ္ခဲ့ရပါၿပီ။ ပုိးကင္းၿပီး ဖူးပြင့္လာတဲ့ ပန္းပြင့္ေလးကုိၾကည့္ၿပီး ပီတိျဖစ္ေနတဲ့ ဥယ်ာဥ္မွဴးလုိပင္.. ။ဘုရားႀကီးကလည္း ဘုန္းေတာ္ႀကီးပါေပတယ္၊ ေက်ာင္းေတာ္က အဆင္သင့္ပဲ၊ ေဒၚလာေျခာက္ ေသာင္းေက်ာ္ အကုန္အက်ခံၿပီးေဆာက္လုပ္ထားတဲ့ မ႑ပ္ႀကီးက ေအာက္တုိဘာလကမွေဆာက္ၿပီးခဲ့ပတယ္။ ေၾကးညဳိေရာင္သန္းၿပီး ဉာဏ္ေတာ္ ၈-ေပရွိတဲ့ ထုိင္ေတာ္မူရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးဟာ ၆၃ ေပ၊ ၃၆ ေပ က်ယ္၀န္းတဲ့မ႑ပ္ႀကီးအတြင္းမွာ တင့္တယ္ သပၸါယ္စြာ သီတင္းသုံးေတာ္မူေနပါၿပီ။ မာရ္နတ္ရဲ႕ အသင္း အပင္း ကာမေမွာင္အတြင္းမွ လႊတ္ေျမာက္ေတာ္မူခဲ့ၿပီး ေဗာဓိေအာင္ေျမမွာ စံေတာ္မူေလသကဲ့သုိ႔ ေအးၿငိမ္း တိတ္ဆိတ္ အဇူဇာေက်ာင္းေတာ္ရိပ္မွာ နိဗၺာနဓါတ္ ခ်မ္းသာျမတ္ကုိ ခံစားေတာ္မူေလၿပီ။ဘုရားဒါယကာ ကုိရန္မ်ဳိးေအာင္ရဲ႕ ေစတနာ သဒၶါတရားမ်ား၊ အဓိပတိပစၥည္း စြမ္းအားရွိေသာ ဆႏၵ ၀ီရိယမ်ားနဲ႔ ဂုဏ္ေတာ္စြမ္းအားမ်ားကုိလည္း ခ်ီးမႊန္းေလာက္ပါေပစြ.. ။ သာဓုေခၚေလာက္ပါေပစြ.. ။ေငြမခ်မ္းသာေသာ္လည္း သဒၶါစတဲ့ သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ား ခ်မ္းသာတဲ့သူမုုိ႔ တာ၀န္ရွိရွိ တာ၀န္သိသိျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ခဲ့ေပၿပီ။ အေမရိကန္လုိျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားမွာ ကုိရန္မ်ဳိးေအာင္ လို သာသနာျပဳလုိသူမ်ား လုိအပ္ေနပါၿပီ။ တစ္ခ်ဳိ႕ႏုိက္ကလပ္မ်ားမွာ ဘုရားရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ရွိေနပါေသးတယ္။ ကမၻာေက်ာ္အေပ်ာ္အပါး ေလာင္းကစားၿမဳိ႕ျဖစ္တဲ့ လပ္စ္ ေဗးဂပ္စ္ၿမဳိ႕ရဲ႕ ႏုိက္ကလာပ္တစ္ခုမွာ ရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးတစ္ဆူ အထက္ပါနည္းအတူ စံေနေတာ္ မူရေၾကာင္း ၾကားရပါတယ္။ ဗုဒၶဆင္းတုေတာ္မ်ားကုိ မေတာ္တဲ့ ေနရာဌာနေတြမွာ အသုံးျပဳေနတာမ်ဳိးေတြ ပေပ်ာက္ ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၾကဖုိ႔ ရန္မ်ိဳးေအာင္ေတြ တစ္ရာမက ရွိေစခ်င္စမ္းပါဘိ......။ ။

အရွင္ဧသက
ျဗဟၼ၀ိဟာရ (အဇူဇာေက်ာင္း)ေလာ့စ္ အိမ္ဂ်လိစ္ၿမဳိ႕၊ အေမရိကန္
http://www.ashinayethaka.com/ ( ျမတ္ပ႒ာန္း )

No comments:

Maung Thar Kyaw

The Statement, dated October 30^th, and with the Place mentioned as: Sane Lai Kan Thar, the name of the State Guest House: ‘from 13:00 to 13:55 Daw Aung San Su Kyi [ASSK] came to see Union Minister U Aung Kyi, as she was invited by the Government of the Republic of Myanmar’ was issued.

At the Meeting the discussion dwelled on the situation where ‘the State is providing necessary assistances [meaning Constitution Amendments, for example, I guess]; and, in order to have economic development views on the importance of freedom of trade, and free circulation of currencies were also discussed’. And also, ‘the progress of the State’s undertakings to obtain perpetual peace initiatives with ethnic armed groups and the people that should be included in the amnesty were discussed’. Meetings in the future shall convene is agreed.

Details of the entire Meeting were not disclosed, as usual. This is the fourth time such Meeting had taken place.

After the Third Meeting between the two factions the Statement mentioned that the President was considering Amnesty, to join hands in controlling the flow of the Irrawaddy River, to bring in into legal folds of the people who are undergoing armed rebellion; and peace and rule of law were discussed.

After meeting with Aung Kyi twice ASSK met the President Thein Sein in August in Naypyidor. Soon afterward, over 200 so-called political prisoners were released under Amnesty Order. So-called political prisoner because the Governing clique consistently mentioned there is no political prisoners in Myanmar though there are plenty. There is some truth in the government’s claim that there is no political prisoner because no one was arrested under political issues but rather on criminal charges - for example: currency law, or disturbing public tranquility, etc.

ASSK met with Aung Kyi nine times under the previous military government but there was no substantive result whatsoever came out.

The Government came into existence on January 31, 2011 under the caption of the Government of the Republic of Myanmar with its President elected by the Union Parliament, a former military officer General Thein Sein. Many opinionated this General is a Dove – a soft liner, and his Deputy President Thiha Thura Tin Aung Myint Oo [Shit Loane], another ex-General is a Hawk – a hard liner; all baloney; they all are one liner, i.e. for the prosperity and welfare of the Armed Forces, meaning the top and upper echelon of the Army, under the guise of democracy.

New Guise needs, of course, new format and that new format is what the new government is formatting or formatted by the military junta before the State Power was transferred and implementing it as planned. Whether former SG Than Shwe is pulling the string from behind or is he still involved in day to day affairs are all irrelevant, though his State managed private office near Oatparta Thati Pagoda in Naypyidor is hooked with Online TV honing in onto the proceedings of the Union Parliament. He knows or he is privy to know who is behaving or misbehaving in the Union Parliament but whether he is watching the TV is something yet to be known or playing his favorite games.

The Executive, Judiciary, and Legislature were formed and on March 30^th the State Power was transferred; the military junta SPDC was dissolved. The Ministry of Interior had given warnings to NLD Chairman Aung Shwe and Secretary ASSK in the last week of June to stop all its political activities as NLD is no political party according to the Party Registration Law of the Union Election Commission. The Ministry warning emphatically mentioned that NLD’s actions were intentionally motivated against the Law.

On top of that Union Election Commission had warned with a letter dated April 5^th to all 37 Registered Political Parties not to communicate with illegal political entities. Presumably, political circles as well as diplomatic community considered the warning was directed towards NDL.

Though the new government’s changing color is visible it is still noticeably unruly. The disregards of public opinions as well as international barrages remain as the hallmark of the Thein Sein’s Administration.

Disregarding its own Ministry’s Order Thein Sein allowed Minister Aung Kyi to parley with ASSK and even invited her to Naypyidor and received her exclusively where all political leaders from the Registered Political Parties are treated shabbily at the same occasion.

The Constitution was amended proposed by the Union Election Commission regarding the Membership where criminals cannot be party members or a political entity cannot register if its members are serving criminals. That phrase has now been erased for the sake of NLD. That amendment had made eased NLD to avoid the issue of abandoning its own jailed members when and if they apply for Party Registration.

The antagonistic political ogres of Burma are, on the visual body politics, in cordial relationship. One is, up to recent past, enjoyed full support of China and now trying its best to veer off to get into the western orbit. The other ogre has, from the very beginning to present, receives consistent and absolute no-matter-what support from the western camp. It has four Radio stations providing overwhelming support in high volume of propaganda just for one person, viz. Radio Free Asia and Voice of America [two US outfits], BBC [British outfit], and Democratic Voice of Burma [EU outfit] beaming into Burma where people are socket in with one line to support, day in and day out, every day. This ogre is the western group’s horse of Burma and Thein Sein Administration wants to ride along with that horse to the winning post. Is consistent propping up necessitate a leader to become an icon? Yes, it is, at least in Burma, it has been proven!

Within a couple of days NLD will decide whether to register and the outcome is quite predictable: ‘if ASSK is promised to contest in the upcoming By-election then NLD will allow to Register by ASSK regardless of party or public opinion’. Does it mean: ‘if she is not allowed to contest in the upcoming By-election’ then NLD will not be permitted to register by ASSK? Quite likely so, as all the past behaviors indicated that: ‘person is superior to policy’, and the ‘party is dispensable’.

So far, there is no knowledge that the outcome of the Aung Kyi-Su Kyi Meeting had agreed whether ASSK will be allowed to contest in the election. If that is the case the amendment of the constitution will be a major issue. At the end of the day, one faction will sure to swallow the other like python. No on

e knows, which one will come out as the python and which one is Mai Dwe Lay.

Maung Thar Kyaw

Taiwan, November 3, 2011.

Here she is, Thinzar Win, on the right.

Could you still think you are looking at Burmese girls who are posting for this photo in Rangoon? If you think the junta is to be blamed for all decadent aspects, then, your thinking may be inconclusive.

Shwedarling.com, a website for dating and mating prevails in today’s Burma. In 1988 no one could dream that Burma would be at this stage today but it has advanced so fast and so vast.

Infested with nouveau riche in the ngathalau’ economy decadences are abound; instead of tea break at usual hour at or around 4:00 PM now the nouveau riche have new past time at 3:30 PM or so – “Time to squeeze Pau’ Si” at Karaoke bars that are mushrooming through out Burma!

Junta’s policies may have pushed urbanites to that corner but it is just a plain excuse. Getting along by going along is a sin, by all means.

Here is another exhibit to think of!

Moe Hay Ko, another Model, good at Catwalk as well as other walks – bed walk [?] smooching somewhere in the quiet corner!

Salamani Kantchalar!

Burma was under absolute monarchy from 1044 AD until 1885 AD and was under different dynasties. The Monarchs yearned to possess White Elephant; i.e. to claim as the Owner of the White Elephant or Sin Phyu Shin, or, if they have more than one White Elephant, then, Sin Phyu Myarr Shin!

One White Elephant-crazy king even commanded to retrieve a dead elephant floated down the river that had resemblances of White Elephant and kept in his palace and claimed he was the Sin Phuy Shin.

White Elephant is considered to represent the power and glory of the Owner and the White Elephant would appear, according to the myth, only if the Ruler of the country has strong Power and Glory.

Burma has dictators since 1962: viz. Ne Win, Saw Maung, Than Shwe; and, all of them seem to believe that they were the royalty somehow or other. The last dynasty, Koane Baung, ended with His Majesty King Thibaw. The prophecy had it that there would be 13 Koane Baung kings to reign Burma. Thibaw was the 11th and two more kings are yet to reign. Ne Win presumed he was the 12th Koane Baung King! Saw Maung seemed to have believed that he was the reincarnation of King Kyan Sit Tharr of the Pagan Dynasty, and, Than Shwe believes he was the reincarnation of King Thar Lun.

During Thar Lun Than Shwe’s reign, a White Elephant was sited in the jungle of Rakhine State. With pomp and pageantry the White Elephant was brought to Rangoon, the then Nay Pyi Daw and kept in the highly decorated pavilion that befits only to the royalty with special elephant guards, etc., so on and so forth. All the necessary arrangements were carried out by MI and its Chief Lt. Gen. Khin Nyunt who believes he was the reincarnation of Bayint Naung of Taungngoo Dynasty, though he never got to the top most spot of the junta’s ivory tower. The propaganda mill was fanning at high speed that the current rulers of Burma have highly auspicious power and glory so much so that the White Elephant was presented by the Nats [Resplendent being worthy of veneration].

Within a few months after the White Elephant had settled in at the newly built pavilion a Bangladeshi, or, to be more exact, a Chittagonian, or better known in Burma as Khortaw Kalar showed up at the Bangladeshi Embassy in Rangoon, claiming that the elephant at the Pavilion was his elephant that was herded away by the Burmese while grazing in the jungle and requested the Bangladeshi Ambassador to reclaim the elephant from the Burmese junta on his behalf. To cut the story short the Ambassador along with the Officials from the Ministry of Foreign Affairs and MI officers went to the Pavilion with the Khortaw Kalar and demanded to prove his claim.

There, Khortaw Kalar stepped out and bellowed: Salamani Kantchalar!

At the very instant the ‘Command’ was heard the White Elephant lifted up his trunk and trumpeted a very loud noise. The ‘Command’ was given for the second time and the White Elephant responded in the same manner again. Then, Khortaw Kalar commanded in more Khortaw words: the White Elephant was under complete spell of commands – sitting, kneeling, etc. Now, the claim was proven to be true and the negotiation was but started. MI ended up paying US $ 100,000.00 from the State coffer as demanded by the Khortaw Kalar for the White Elephant that was supposed to have been presented by the Nats due to the power and glory of the rulers of Burma.

Khortaw did not stop then and there. He added there are four more such elephants in his possession and they were up for sale if the price is right. MI arranged a delegation to accompany the Khortaw to his native village in the no-man’s land between Bangladesh and Burma to inspect the so called White Elephants. There, the delegation found two more White Elephants out of the four and agreed to pay US$ 200,000 a piece.

Burmese delegation could not just take the two elephants away they bought; they need the Khortaw to release the two in the Rakhine jungle for them to herd them back to Burma later as though it was naturally sited. Thus, the usurper royalties of Burma got three White Elephants at a price of US $ 500,000.

Some one got excited regarding the Salamani Kantchalar and traced back how it came into existence! In the anal of Burma there was a time when a Shan Prince by the name of Sao Han Pha, better known as Tho Han Bwa reigned Burma. He was a tyrant by all means; conceited and insolent, and very much anti-Buddhist religion. During his rein many Monks were tortured, killed and extradited to far away places and forced them from learning Buddhist scripture. Tho Han Bwa was the Daman daye [impediment endangering the teachings of Buddha] of his time. Under Tho Han Bwa, some aspects of Buddhist incantations had changed; for example: Buddhan Tharanan Gitsarmi, Dhaman Tharanan Gitsarmi but Sanghan Tharanan was turned into Gunsarmi, and Buddhan Puzaymi, Dhaman Puzaymi, and Sangan had turned into Pu-Jail-mi, just like recent events under Daman daye Thar Lun Than Shwe.

Many Burmese fled to far away places, including Burma-Bangladesh border to fight back Tho Han Bwa and/or other tyrants. There, they deployed Khortaws to attend their elephants. Khortaws were taught to learn ‘Commands’ in Burmese but it was very difficult for the Khortaws to learn the necessary commands for the elephants. By virtue of wits a Burmese gave a ‘battle command or a battle cry’ for the elephants: “Sarr Lho. Ma Nyee Kanazoe Thee”, in rhyme with the actual command. That, Khortaw could learn with not much difficulty. As the time woes on the command Sarr Lho. Ma Nyee Kanazoe Thee had resonance into Salamani Kantchalar!

Ne Win who presumed to be the 12th Koane Baung, Saw Maung who presumed to be the reincarnation of King Kyan Sit Tharr of the Pagan Dynasty, and the cagey sly fox Khin Nyunt who believes he was the reincarnation of Bayint Naung of Taungngoo Dynasty had all but ended badly. Now we have to see how Than Shwe who believes he was the reincarnation of King Thar Lun ended? Is it to believe that those who sit on such chairs excrete such excreta?

As a matter of fact, the real Owner of the White Elephants or the Sin Phyu Myarr Shin actually was the Khortaw Kalar of Bangladesh!

By the way,
All the Usurpers,
Ne Win, Saw Maung, Than Shwe are mere “Suu Yauts”!