6/07/2013

တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးမွသည္ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္ထူေထာင္ေရးႏွင့္ စိန္ေခၚမွဳမ်ား



“ စစ္အတြင္း ၁၉၄၆ တြင္ Jami- a – tul Ulema-e Islam جمیعت علمائے اسلام‎; အဖြဲ႕ေပၚေပါက္လာရာ ၄င္းပါတီက ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ ကရာခ်ီသုုိ႔သြားကာ ပါကစၥတန္လြတ္ေျမာက္ေရးလွဳပ္ရွားေနေသာ မြတ္ဆလင္ေခါင္းေဆာင္ ဂ်င္းနားႏွင့္ေတြ႕ ဆံုၿပီး ဘူးသီးေတာင္၊ ေမာင္ေတာ၊ ရေသ့ ေတာင္တုုိ႔ကို ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံႏွင့္ပူးေပါင္းခြင့္ျပဳရန္ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ထိုသုုိ႔ေဆြးေႏြးရာတြင္ ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းေဒသကို တိုက္ခိုက္ၿပီး ပါကစၥတန္ထဲသုုိ႔ သြတ္သြင္းရန္ သုုိ႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသအျဖစ္ရရွိေအာင္ လုပ္ေပးရန္ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္း အိႏၵိယသုုိ႔ အသြားတြင္ မြတ္ဆလင္ေခါင္းေဆာင္ မစၥတာဂ်င္းနားႏွင့္ေတြ႕ဆံုခဲ့ရာ ဂ်င္းနားက ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ေမာင္ေတာ ေဒသမွ မြတ္ဆလင္မ်ားက ပါကစၥတန္ထဲသုုိ႔ ပူးေပါင္းရန္ ေတာင္းဆိုမွဳကို မိမိကိုယ္တိုင္ မေထာက္ခံေၾကာင္းေျပာၾကားခဲ့သည္။ မြတ္ဆ လင္ေခါင္းေဆာင္ ဂ်င္းနားက ရခိုင္ျပည္ေမာင္ေတာႏွင့္ဘူးသီး ေတာင္နယ္မ်ားကို ဘဂၤလားျပည္ (ယခုဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ)ထဲသုုိ႔ သြတ္သြင္းေပးရန္ စစ္တေကာင္းမူဆလင္အခ်ဳိ႕က ေတာင္းဆိုခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ဤသုုိ႔ လံုး၀မျဖစ္ေစရပါဟုေျပာရင္း ဗမာျပည္ သာမက မည္သည့္အျခားနယ္ပယ္ကိုမွ သိမ္းယူရန္ သုုိ႔မဟုတ္ ေတာင္းယူရန္ မူဆလင္လိ(ခ္)၌ ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိေၾကာင္း ၊ ထိုကဲ့သုုိ႔ ဘဂၤလားျပည္အေရွ့ပိုင္းမွ လက္တဆုပ္မ်ွေလာက္ေသာ မူဆလင္လူမ်ိဳးအခ်ဳိ႕၏ ေတာင္းဆိုခ်က္ ဆိုသည္မွာလည္း ဘာမွ ဂရုစိုက္ စရာမလိုေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ရွင္းျပခဲ့သည္။ “ ဟု ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ထုတ္ ဦးပုကေလးေရးတဲ့ ငါတုုိ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘာေတြလုပ္ခဲ့သလဲ တတိ ယတြဲမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ အထက္က ဦးပုကေလးရဲ့ ေရးသားခ်က္ဟာ ကေန့အခ်ိန္မွာ ေရးသားခ်က္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ လြန္ခဲ့တဲ့(၆၅)ႏွစ္ အပိုင္းအျခားကာလက ေရးသားထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ကေန့ မိမိကိုယ္ကို ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံယူထားတဲ့ ဘဂၤလီေတြရဲ့ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မွဳ ၊ ႏိုင္ငံသားတေယာက္ရဲ့အခြင့္အေရးကို ေတာင္းဆိုမွဳမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ရွမ္း၊မြန္၊ဗမာ၊ရခိုင္၊ကရင္၊ကခ်င္၊ခ်င္း၊ ကရင္နီစတဲ့ တိုင္းရင္းသား ေတြလို တိုင္းရင္းသားျဖစ္လိုမွဳဟာ အတိတ္က(ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးမရခင္က)တိုင္းျပည္ဖဲ့ထုတ္ေရးအခင္းအက်င္းေတြနဲ႔ ယွဥ္ထိုး စဥ္းစားစရာ ၊ သံသယျဖစ္စရာေတြကို ျဖစ္ေပၚေစခဲ့ပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြဟာ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးနဲ႔ႏိုင္ငံသားျဖစ္မွဳကို ေရာေထြးသံုးႏွုန္းျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေရးပရိယာယ္တခုျဖစ္သလို လူ့အခြင့္အေရးရွဳေထာင့္မွ စာနာသည့္ႏိုင္ငံမ်ားရဲ့ အားကို ရယူလိုတဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံတကာသုုိ႔ ခ်ျပတဲ့အခါ “ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရး ဆံုးရွံဳးျခင္း “ လုုိ႔ မသံုးဘဲ “ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရး” ကိုသာ ခ်ျပတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာအျမင္မွာ ႏိုင္ငံသားတေယာက္ ျဖစ္ခြင့္နဲ႔ ႏိုင္ငံသားတေယာက္ရဲ့အခြင့္အေရးကို ျငင္းပယ္ခံရတဲ့လူေတြကို တေယာက္တည္းျဖစ္ေစ စာနာတဲ့စိတ္နဲ႔ ေဖးမကူညီေပးၿပီး ဖိအားေပးတတ္တဲ့ သဘာ၀ရွိပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာဖိအားနဲ႔အတူ အထူးသျဖင့္ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံေတြရဲ့ဖိအား ရပ္တည္မွဳကို လိုခ်င္လုုိ႔ သံုးႏွံဳးျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာထင္ရွားပါတယ္။ ျမန္မာလို ေျပာဆို ေရးသားတဲ့အခါ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးအေပၚမွာသာ ရပ္ၾကတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါဟာ မရိုးသားျခင္းကို ညြန္ျပေနတာျဖစ္ၿပီး အစိုးရအေနနဲ႔လည္း ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ဆက္ဆံတဲ့အခါ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြရဲ့ေတာင္းဆိုမွဳဟာ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးျဖစ္တယ္။ ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာလူထုအေနနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ဘဂၤလီ ေတြကို ဥပေဒနဲ႔ အညီ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ကို လက္ခံေၾကာင္း ေျပာဖို့လိုအပ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားအခ်ဳိ႕ကလည္း သမာသမတ္ က်တဲ့ ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ ထင္ရွားလိုသျဖင့္ ႏိုင္ငံသားဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မသံုးဘဲ တိုင္းရင္းသားလုုိ႔ သံုးႏွံုးျခင္းမ်ိဳးလား သုုိ႔မဟုတ္တိုင္းရင္းသားနဲ႔ႏိုင္ငံသားကို ကြဲကြဲျပားျပားမသိ၍လားဆိုတာ မေျပာတတ္ပါဘူး။ဆိုေတာ့ မြန္၊ ဗမာ၊ ရွမ္း၊ ရခိုင္စတဲ့တိုင္းရင္းသားေတြရတဲ့ ျပည္နယ္ဖြဲ႕စည္းခြင့္အခြင့္အေရးနဲ႔ အိႏၵိယ ၊ တရုတ္စတဲ့အမ်ိဳးသား ေတြရဲ့ ရရွိမယ့္ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးဟာ မတူပါဘူး။ VOA နဲ႔ အင္တာဗ်ဴးတခုမွာ ေဒါက္တာ ရင္ရင္ႏြယ္က -

“ ဘယ္သူမဆို ဥပေဒနဲ႔အညီ ႏိုင္ငံသားအျဖစ္ေလ်ွာက္ထားခြင့္ရွိတယ္။ လိုအပ္ခ်က္ေတြက အမ်ားအျပားရွိမယ္။ ဒါ ႏိုင္ငံတိုင္းမွာ ရွိတာဘဲ။ ဒါေပမယ့္ တိုင္းရင္းသားဆိုတာ ေလွ်ာက္လုုိ႔ရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားဆိုတာ ေမြးရာပါအခြင့္အေရးျဖစ္တယ္။ ဘယ္ ဘဂၤလီ တရုတ္ အိႏၵိယ ေဂါရခါးတုုိ႔က ဘယ္ေတာ့မွ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ခြင့္မရွိဘူး။ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ ႏိုင္ငံသားကို ကြဲကြဲျပားျပား နားလည္ဖို့လိုတယ္ “ လုုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့ျခင္းဟာ သဘာ၀အက်ဆံုးအေျဖျဖစ္ပါတယ္။



ဒါေၾကာင့္ ရိုဟင္ဂ်ာနာမည္နဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ အျခားနာမည္တခုနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ဘဂၤလီေတြကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးကို ရခိုင္လူထုက ျငင္းပယ္ သလို ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုကလည္း ျငင္းပယ္ပါတယ္။ ဒီျငင္းပယ္မွဳဟာ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မွဳကို ျငင္းပယ္ျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးအေပၚမွာရပ္တည္ျခင္းဟာ ျပႆနာရဲ့” အေျဖ “ ျဖစ္သလို ရိုဟင္ဂ်ာအမည္နဲ႔တိုင္းရင္းသားေတာင္းဆိုမွဳဟာ ျပႆနာရဲ့ “ ရင္းျမစ္ “ ျဖစ္တယ္ဆိုေတာ့ ယခင္ေဆာင္းပါးေတြမွာ ေထာက္ျပခဲ့ဖူးပါတယ္။ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံဘဂၤလီေတြရဲ့တိုင္းရင္း သားျဖစ္ေရးအိပ္မက္ရွည္ကို ရန္ကုန္စတဲ့ေဒသေတြက မြတ္ဆလင္ေတြပါ ရပ္တည္ေပးလာခဲ့ျခင္းမ်ိဳးေတြဟာ ရခိုင္ပဋိပကၡကို အျခား ေဒသေတြကိုပါ လက္ဆက္ကမ္းသလိုျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ျပည္ေထာင္စုၾကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ဖြံ့ၿဖိဳးေရးပါတီက ျပည္သူ့လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ျဖစ္သူ ဦးေရႊေမာင္ဟာ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္စမွာ ႏိုင္ငံျခားသတင္းေထာက္မ်ားရဲ့ေမးခြန္းကို ေျဖၾကားတဲ့အခါ ရိုဟင္ဂ်ာနာ မည္က အေရးမၾကီးေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးရရွိေရးကသာ အေရးၾကီးေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့ေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္ မတ္လ(၁၈) ၂၀၁၃ မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ပထမအၾကိမ္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဒုတိယေန့မွာ ရိုဟင္ဂ်ာလူမ်ိဳးကို ျပည္ေထာင္စုတိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳေပးဖို့ အဆိုတင္းသြင္းခဲ့ပါတယ္။ ရခိုင္ပဋိပကၡေျဖရွင္းလုုိ႔ မၿပီးျပတ္ေသးတဲ့ အခ်ိန္မွာ ျပႆနာေတြဆက္လက္ျဖစ္ဖို့ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေတြ သံသယဆက္ပြားဖို့ ေဒါသေတြဆက္ျဖစ္ဖို့ တြန္းအားေပးသလို ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံဘဂၤလီေတြဟာ မြန္၊ ဗမာ၊ ရွမ္း၊ရခိုင္စတဲ့ တိုင္းရင္းသားေတြလို ျပည္နယ္ရရွိေရးကို လိုခ်င္ပါတယ္။ ျပည္နယ္ထူ ေထာင္ခြင့္ရရွိဖို့အတြက္ ဥပေဒအရ တိုင္းရင္းသားျဖစ္တယ္ဆိုတာကို တရား၀င္ဖို့လိုအပ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ဥပေဒအရ ဘဂၤလီ ေတြဟာ အခ်က္အလက္ျပည္စံုရင္ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ရွိေပမယ့္ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ခြင့္မရွိပါဘူး။ ဘဂၤလီေတြလိုခ်င္တဲ့ ျပည္နယ္ထူေထာင္ ေရးကို သြားဖို့အတြက္ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးကို ျဖတ္ေက်ာ္ရမွာျဖစ္တယ္။ ဒီတိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးကို ျဖတ္ေက်ာ္ဖို့အတြက္ ရိုဟင္ဂ်ာ သမိုင္းလိမ္ကို တီထြင္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ရိုဟင္နာမည္ကို ျငင္းပယ္ျခင္းဟာ သမိုင္းလိမ္ကို ျငင္းပယ္ျခင္းျဖစ္သလို တိုင္းရင္းသား ျဖစ္ခြင့္ကိုလည္း ျငင္းပယ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီလို ျငင္းပယ္ျခင္းဟာ ဘာသာေရးအေပၚအေျခခံၿပီး မုန္းတီးလုုိ႔ ျငင္းပယ္ျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ ေခတ္သစ္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ သမိုင္းအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး ျငင္းပယ္ျခင္းျဖစ္တယ္။ ဘာသာေရးအေပၚမွာ အေျခခံၿပီး တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ ျငင္းပယ္ျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုရင္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ျဖစ္တဲ့ ကမန္လူမ်ိဳးေတြကို တိုင္းရင္းသားအဆင့္အား သတ္မွတ္ ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ေခတ္သစ္ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံမတည္ေဆာက္မီ ရခိုင္ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ သီးျခားတည္ရွိ ကတည္းကပင္ (၁၆)ရာစု အလြန္ ရခိုင့္ဘုရင့္တပ္မေတာ္ထဲမွာ ေလးသည္ေတာ္အျဖစ္အမွဳထမ္းခဲ့ဖူးၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ဥပေဒအရ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ထိုက္သူေတြျဖစ္လုုိ႔ တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ တိုင္းရင္းသားနဲ႔ႏိုင္ငံသားျဖစ္မွဳ သတ္မွတ္ခ်က္ဟာ ဘာသာေရးအေပၚမွာ အေျခခံျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ သမိုင္းအေပၚမွာ အေျခခံထားတဲ့ ဥပေဒျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတဲ့  “ သေကၤတ “ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသားေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းမဟုတ္ေပမယ့္ ဘာသာေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံခံေနရတယ္ ၊ ဘာသာ ေရးပဋိပကၡျဖစ္တယ္လုုိ႔ စြပ္စြဲေျပာဆိုခ်က္ေတြဟာ အစၥလာမ္ႏိုင္ငံေတြစုေပါင္းထားတဲ့ OIC ပါ၀င္လာေရးကို လုပ္ေဆာင္ေနျခင္းျဖစ္ တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မွဳအေပၚမွာ ရပ္မေနဘဲ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးမွတဆင့္ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္ထူေထာင္ေရး ။ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္မွတဆင့္ ႏိုင္ငံေတာ္ (သုုိ႔မဟုတ္)လူဦးေရေပါက္ကြဲေနၿပီး ေျမေနရာေတြ အထူးလိုအပ္ေနတဲ့ ဘဂၤလားေဒ့(ရွ္)နဲ႔ ပူးေပါင္းေရးေတြထိ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္တဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြက ရွိေနပါတယ္။တိုင္းရင္းသားအခြင့္ အေရးကို တက္လွမ္းျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ပကတိျဖစ္တည္မွဳအရ ႏိုင္ငံသားျဖစ္မွဳနဲ႔ အဲဒီျဖစ္ရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ ရပ္တည္မယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ သစၥာရွိမွဳမ်ိဳးကို ေမ(၂၅) ၂၀၁၃ နယူးေယာက္တကၠသိုလ္ခန္းမထဲမွာ ကိုမင္းကိုႏိုင္က -

“ ေဟာဒီႏိုင္ငံသားအျဖစ္နဲ႔ အခြင့္အေရးအျပည့္အ၀လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ေဟာဒီႏိုင္ငံနဲ႔ အျခားတိုင္းတပါးႏိုင္ငံရဲ့ အက်ိဳးစီးပြား ယွဥ္လာၿပီဆိုရင္ သုုိ႔မဟုတ္ စစ္တိုက္ရတာမ်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့  ရင္ဆိုင္ရၿပီဆိုရင္ ျပည္တြင္းကေနၿပီးေတာ့ အဲဒီအျပင္ႏိုင္ငံတခုခုကို လက္ယပ္ေခၚတဲ့ သူခိုးဓါးရိုးကမ္းမျဖစ္ဘဲနဲ႔ ငါကိုယ္တိုင္ ေရွ့ဆံုးက ရင္ေကာ့ၿပီး တိုက္မယ္ဆိုတဲ့ သစၥာရွိမွဳမ်ိဳး ရွိဖို့လိုပါမယ္။ အဲဒီလို သစၥာရွိမွဳဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တုုိ႔ဟာ ခင္ဗ်ားတိုကို ႏိုင္ငံသားစစ္စစ္ရဲ့ဘ၀၊ လူ့အခြင့္အေရး၊ လူ့ဂုဏ္သိကၡာေတြအတြက္ ခင္ဗ်ားတုုိ႔ေရွ့ ကေနတက္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ရပ္ပါမယ္လုုိ႔ ကတိျပဳပါတယ္ “ လုုိ႔ ေျပာၾကားခဲ့တယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးမွာ ရပ္တည္ေနမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာတိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ႏိုင္မယ္ဆိုတာ သံသယ မရွိပါဘူး ။ သုုိ႔ေသာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲ ေနထိုင္ေရးထက္ ဘာသာေရးပဋိပကၡဘက္ကို ေမာင္းႏွင္ေနတယ္ဆိုတာကို အခ်က္အလက္ေတြအရ ေကာက္ခ်က္ဆြဲႏိုင္ခဲ့သလို ရခိုင္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡမ်ား စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ရဲ့ ေတြ႕ရွိခ်က္ကလည္း မွန္ကန္မွဳကို ပံ့ပိုးေစခဲ့ပါတယ္။ ေကာ္မရွင္ရဲ့ အစီရင္ခံစာေတြထဲမွာ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ ဘဂၤလီေတြကို စစ္ေဆးတဲ့အခါ ရန္ကုန္အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ဘဂၤလီေတြ ကပါ လမ္းညြန္မွဳေတြေပးေနသလို စခန္းထဲက ဘဂၤလီေတြကလည္း လုပ္ေဆာင္မွဳေတြကို အစီရင္ခံၾကတဲ့ေတြ႕ရွိခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပ ထားပါတယ္။ ဒုကၡသည္စခန္း ရန္ကုန္ ၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ ႏို္င္ငံတကာထိပါ ျဖန့္က်က္ထားတဲ့ ကြန္ယက္ေတြဟာ က်ယ္ျပန့္စြာ စဥ္းစားရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ထိပါးလာျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေကာ္မရွင္ရဲ့အစီရင္ခံစာ စာမ်က္ႏွာ (၁၁၆)၁၃.၃ မွာ “ ရခိုင္ျပည္၌ ျဖစ္ပြားေနေသာ ပဋိပကၡမ်ားကို ျပည္တြင္း၌သာမက ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းကပါ အထူးေစာင့္ၾကည့္ ေနၿပီး ဤျပႆနာကို ႏိုင္ငံတကာ ျပႆနာျဖစ္လာေအာင္ ASEAN ႏိုင္ငံမ်ားသုုိ႔လည္း ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕က ၾကိဳးပမ္းလ်ွက္ရွိ ေနပါသည္။ “ ဟု  ေထာက္ျပထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုုိ႔ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ သစၥာရွိမွဳ မရွိမွဳဟာ စိန္ေခၚမွဳတရပ္အျဖစ္ တည္ရွိေနပါတယ္။

ဆက္ရရင္ ရခိုင္ျပည္ထဲမွာ ရွိေနတဲ့ ဘဂၤလီေတြဟာ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္ ကရာခ်ီၿမိဳ့မွာ က်င္းပတဲ့ အစၥလာမ္ညီလာခံမွာ ဘူးသီးေတာင္၊ ရေသ့ ေတာင္၊ ေမာင္ေတာကို ပါကစၥတန္နဲ႔ပူးေပါင္းေရးအဆိုကို တင္သြင္းခဲ့သလို ၁၉၄၇ မွာလည္း ပါကစၥတန္လြတ္ေျမာက္ေရးလွဳပ္ရွားေနတဲ့ မြတ္ဆလင္ေခါင္းေဆာင္ ဂ်င္းနားနဲ႔ေတြ႕ဆံုၿပီး ေတာင္းဆိုခဲ့တာေတြရွိပါတယ္။ ဒီလွုပ္ရွားမွဳေတြဟာ လြတ္လပ္ေရးမရခင္က လွဳပ္ရွားမွဳ ေတြျဖစ္ၿပီး လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစ ၁၉၄၈ မွာ မူဂ်ာဟစ္အဖြဲ႕က -

(က)ကုလားတန္ျမစ္ အေနာက္ဘက္ကမ္းႏွင့္ နစ္ျမစ္အေရွ ့ဘက္ကမ္းၾကားေဒသကို မြတ္ဆလင္ေတြရဲ့ National Home အျဖစ္သတ္ မွတ္ေပးရန္

(ခ) ရခိုင္ရွိမြတ္ဆလင္မ်ားကို တိုင္းရင္းသားစာရင္းထဲ ထည့္သြင္း ေပးရန္ စသည္ျဖင့္ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကတယ္။

ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြထဲမွာ တိုင္းရင္းသားစာရင္းထဲမွာ ထည့္သြင္းထားျခင္းမရွိသလို ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့စကားလံုးကို သံုးစြဲျခင္းမရွိေသးဘူး ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္မွာလည္း မြတ္ဆလင္ညီလာခံကို အလယ္သံေက်ာ္မွာ က်င္းပခဲ့ၿပီး ေအာက္မွာ ေဖာ္ျပ ထားတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရကို ေတာင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။

(က)ရခိုင္ေျမာက္ပိုင္းကို ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရွိ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ ခ်င္းေတာင္ တန္းမ်ား၊ ကခ်င္ေဒသမ်ားနည္းတူ လြတ္လပ္ေသာ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္အျဖစ္ အျမန္ဆံုးဖြဲ႕စည္းေပးရန္၊

(ခ)စစ္ေတြၿမိဳ့ကို ရခိုင္ျပည္နယ္ ေတာင္ပိုင္း ေျမာက္ပိုင္းၿမိဳ့ေတာ္ဟု သတ္မွတ္ကာ ၿမိဳ့ႏွင့္ဆိပ္ကမ္းကြပ္ကဲမွဳကို ရခိုင္ႏွင့္မြတ္ဆလင္(၅၀)ရာခိုင္ႏွဳန္းစီ စီမံခန့္ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ျပဳရန္ႏွင့္ ပထမဆံုးၿမိဳ့ေတာ္၀န္ႏွင့္ တိုင္းမင္းၾကီးကို မြတ္ဆလင္လူမ်ိဳးမွ ခန့္ထားရန္၊

(ဂ)လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕စည္းေပးရန္ ထိုတပ္ဖြဲ႕မွ မြတ္ဆလင္(၅၀)ရာခိုင္ႏွဳန္းပါ၀င္ရန္ ဗဟိုအစိုးရအဖြဲ႕တြင္မူ ၀န္ၾကီးခန့္ထားရန္၊

(ဃ)တိုင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ အျခားျပည္နယ္မ်ားႏွင့္ တိုင္းမ်ားနည္းတူ ကိုယ္စားလွယ္အညီအမွ် ေစလြတ္ခြင့္ရရန္၊

(င)မြတ္ဆလင္ေကာင္စီ ထားရွိခြင့္ျပဳရန္ စတဲ့အခ်က္မ်ားပါ၀င္ပါတယ္။

ဆိုေတာ့ ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြထဲမွာလည္း ရိုဟင္ဂ်ာဆိုတဲ့ စကားလံုးကို သံုးစြဲထားျခင္းမရွိတာကို ေတြ႕ရမွာျဖစ္သလို ရွမ္းျပည္နယ္စတဲ့ ျပည္နယ္ေတြလို မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္ဖြဲ႕စည္းေရးကို ေတာင္းဆိုထားတာကို ေတြ႕ရမွာပါ ။ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွာလည္း မူဂ်ာဟစ္ေခါင္းေဆာင္ ကာဆင္ရဲ့ ဘဂၤလီလက္က်န္မ်ား ျပန္လည္လွဳပ္ရွားလာတဲ့အခါ (ဖဆပလ)အမတ္ေဟာင္း စူလတန္မာမြတ္နဲ႔ ေမာ္လ၀ီဆရာမ်ားဟာ ေမာင္ေတာ္၊ဘူးသီးေတာင္၊ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ့နယ္အေနာက္ဘက္ျခမ္းကို အာကစၥတန္(Arkistan) ထူေထာင္ေရးလွဳပ္ရွားခဲ့တာေတြရွိ သလို ၁၉၇၄ ခုႏွစ္မွာ ဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာလြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႕အေနနဲ႔လည္း လြတ္လပ္တဲ့ မြတ္ဆလင္ျပည္ထူေထာင္ေရးကို ၾကိဳးပမ္းခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၈၈ ေမလက ေမာင္ေတာၿမိဳ့နယ္တခုလံုးရွိ ရခိုင္ေတြကို သုတ္သင္ေရးနဲ႔ေမာင္ေတာၿမိဳ့အား သိမ္းပိုက္ေရးကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္ ရဲနဲ႔လံုထိန္းတပ္ရင္းတုုိ႔က ျပန္လည္ခုခံခဲ့တဲ့အတြက္ ေမာင္ေတာၿမိဳ့ မက်ဆံုးခဲ့ပါ ။ အဲဒီကာလက ဘဂၤလီအင္အား ငါးေသာင္းခန့္က ၾကိဳးစားခဲ့ၿပီး တကယ္လုုိ႔ ၿမိဳ့သိမ္းတိုက္ပြဲေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ ဘဂၤလားေဒ့(ရွ္)ႏိုင္ငံဘက္က ေနာက္ထပ္ငါးေသာင္း ထပ္၀င္ လာမယ့္ သတင္းေတြေပါက္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေပါက္ၾကားသတင္းေတြကို အေျခခံၿပီး ၿမိဳ့နယ္သံဃာနာယက ဆရာေတာ္တပါးရဲ့ ေပးစာဟာ ခိုင္မာတဲ့သမိုင္းမွတ္တမ္းအျဖစ္ အထင္အရွားရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ဆိုလိုတာက ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၉၄၈ မွာ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့ပါတယ္။ ယခု ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြရဲ့ မ်ိဳးဆက္ေတြဟာ ၁၉၄၂ ၊ ၁၉၄၇ ၊ ၁၉၄၈ ၊ ၁၉၅၁၊၁၉၆၆၊၁၉၇၄၊ ၁၉၈၈ခုႏွစ္ ေတြမွာ လက္ရွိတည္ရွိေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ေနေျမအခ်ဳိ႕ကို ဖဲ့ထုတ္ဖို့  အၾကိမ္ၾကိမ္ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုတာကို ေျပာလိုပါ တယ္။ ဒီလို ေခတ္အဆက္ဆက္ၾကိဳးပမ္းခဲ့မွဳသမိုင္းေတြဟာ ဒီေန့ ရိုဟင္ဂ်ာနာမည္နဲ႔အတူ တိုင္းရင္းသားအျဖစ္ေတာင္းဆိုမွဳကို ျမန္မာလူထုက သံသေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ျငင္းပယ္ေနခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုျငင္းပယ္မွဳဟာ သမိုင္းေၾကာင္းေတြအရ ျငင္းပယ္ရတာျဖစ္ၿပီး ဘာသာေရး မတူညီမွဳ အေပၚမွာ ျငင္းပယ္ျခင္းမဟုတ္ဘူးဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။

ဘဂၤလီေတြဟာ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြရဲ့ရပိုင္ခြင့္ျဖစ္တဲ့ ျပည္နယ္ထူေထာင္ေရး ၊ အဲဒီကတဆင့္ သီးျခားႏိုင္ငံ ေတာ္(သုုိ႔မဟုတ္)အျခား မြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံတခုခုနဲ႔ပူးေပါင္းေရးဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ေတြမ်ိဳး ရခိုင္ျပည္ရဲ့ အျခားတဖက္က မြတ္ဆ လင္ေတြ မေတြးခဲ့သလို အကယ္၍ ေတြးခဲ့သည့္တိုင္ေအာင္ အေကာင္အထည္မေဖာ္ခဲ့ပါဘူး။ ေနာက္တခ်က္ အဲဒီ အုပ္စုႏွစ္ခုဟာ ဆက္စပ္မွဳမရွိခဲ့ျခင္း၊မစည္းရံုးႏိုင္ခဲ့ျခင္းေတြလည္း ပါေကာင္းပါႏိုင္ပါတယ္။ ဘာဘဲေျပာေျပာ အဲဒီေခတ္ကာလေတြဆီက ရခိုင္ျပည္ရဲ့ အျခားတဖက္မွာ ရွိေနတဲ့ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ ရိုးသားစြာ ခ်စ္ျပခဲ့ျခင္းကိုေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳရမွာျဖစ္ပါ တယ္။အဲဒီလိုေျပာလုုိ႔ ရခိုင္ျပည္မွာ ေနထိုင္တဲ့ ဘဂၤလီေတြအားလံုးဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ မရိုးသားဘူးလုုိ႔ မေျပာလိုပါဘူး။ အဲဒီေခတ္ ေတြက ႏိုင္ငံေတာ္အေပၚမွာ ရိုးသားစြာ ခ်စ္ျပခဲ့တဲ့ ဘဂၤလီေတြရွိခဲ့ပါတယ္။

ဆက္ရရင္ ၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္းကာလေတြမွာ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံဘဂၤလီေတြဟာ ရခိုင္ျပည္ရဲ့ အျခားတဖက္မွာရွိတဲ့ မြတ္ဆလင္ဘာသာ ၀င္ေတြကို ခ်ိတ္ဆက္ကာ စည္းရံုးႏိုင္ခဲ့တယ္။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္က ကုလား – ဗမာအဓိကရုဏ္းဟာ ရခိုင္ျပည္ဘက္ကို မကူးစက္ခဲ့ သလို ၁၉၄၂ ကုလား – ရခိုင္အဓိကရုဏ္းဟာလည္း ဗမာျပည္ကို မကူးစက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ၂၀၁၂ ရခိုင္အေရးအခင္းဟာ အျခား ေဒသေတြကိုပါ ျပန့္ႏွံ့သြားျခင္းဟာ ဆက္စပ္ေနျခင္းကို လွစ္ျပလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ့္တကယ္လည္း ရရွိထားတဲ့ အခ်က္အလက္ ေတြအရ ရိုဟင္ဂ်ာအမည္ခံဘဂၤလီေတြရဲ့ ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္အိပ္မက္ကို ရန္ကုန္စတဲ့ေဒသေတြက ပညာတတ္အခ်ဳိ႕ ၊ ပိုက္ဆံရွိ သူအခ်ဳိ႕ ၊ ေမာ္လ၀ီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားအား ေမ်ာ္လင့္ခ်က္အိပ္မက္ကို မက္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ကြယ္က ရပ္ေပးခဲ့တာေတြဟာ ရိုဟင္ ဂ်ာအမည္ခံ ဘဂၤလီေတြအတြက္ ေရွ့ဆက္လုပ္ရန္ အားေပးသလိုျဖစ္ေစခဲ့ျပန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဘာသာေရးပဋိပကၡကို စနစ္တက် ပံုေဖာ္ေနျခင္းဟာ သိသာထင္ရွားပါတယ္။ ဘာသာေရးပဋိပကၡျဖစ္ေပၚေရးဟာ သူတုုိ႔ေတြရဲ့ နည္းဗ်ဴဟာတခုဆိုတာကို သတိထားဖို့ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္ ဘာသာေရးပဋိပကၡျဖစ္မွ သူတုုိ႔လိုခ်င္တဲ့ ပန္းတိုင္ကို သြားလုုိ႔ရမယ္လုုိ႔ တြက္ထားပံုရပါတယ္။

ဒီအေပၚမွာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးေနတဲ့ အစၥလာမ္မစ္ႏိုင္ငံအခ်ဳိ႕ကလည္း ေနာက္ကြယ္က ရပ္ေပးျခင္းမ်ိဳးေတြထိ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ ပဋိပကၡမ်ား စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေကာ္မရွင္ရဲ့ အစီခံစာ စာမ်က္ႏွာ (၂၄) ၄.၉ မွာ “ ဘဂၤလီမ်ားအေနျဖင့္ ရခိုင္ျပည္ နယ္အား သိမ္းပိုက္ရန္ ၾကိဳးစားေနသည္ဟုဆိုရန္ ခိုင္မာေသာ သက္ေသမရွိေသာ္လည္း ၄င္းတုုိ႔၏ ရိုဟင္ဂ်ာတိုင္းရင္းသားအျဖစ္ အသိ အမွတ္ျပဳေပးေရးႏွင့္ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးရရွိရန္ ေတာင္းဆိုမွဳျပဳေနျခင္း၊ ေရွ့ကာလမ်ားက ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းနယ္ေျမကို အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ သီးသန့္နယ္ေျမအျဖစ္ ေတာင္းဆိုမွဳျပဳခဲ့ျခင္းမ်ားက ၄င္းတုုိ႔၌ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားလက္ခံႏိုင္သည့္  အေနအထားထက္ပို၍ ႏိုင္ငံေရးအရ လႊမ္းမိုးလိုမွဳႏွင့္ နယ္ေျမထိန္းခ်ဳပ္လိုမွဳစိတ္ဓါတ္မ်ား ကိန္းေအာင္းလွ်က္ရွိေနသည္ဟု သံုးသပ္ရေသာ အေနအထားကို ျဖစ္ေပၚေစပါသည္ ။ “ လုုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ေကာ္မရွင္ရဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ဟာ ေလ့လာေတြ႕ရွိခ်က္အေပၚမွာ သုုိ႔မဟုတ္အခ်က္ အလက္ေတြအေပၚမွာ သံုးသပ္ရ ေကာက္ခ်က္ခ်ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဆက္စပ္ေျပာခ်င္တာတခုက ၂၀၁၂ က က်ေနာ္ေရးတဲ့ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္မွသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သုုိ႔ ေဆာင္းပါးအေပၚမွာ မြတ္ဆလင္ပညာတတ္ NLD ပါတီ၀င္တဦးက မြတ္ဆလင္ေတြကို မီးေလာင္တိုက္သြင္းေနတယ္လုုိ႔ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေ၀ဖန္ပါတယ္။ေျပာခ်င္တာက အထက္မွာ က်ေနာ္တင္ျပခဲ့တဲ့ အတိတ္ကာလ ေတြက(က) ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံနဲ႔ပူးေပါင္းေရးလုပ္ေဆာင္ခ်က္ ၊ (ခ)သီးျခားမြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံ၊(ဂ) မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္ဖြဲ႕စည္းေရးစတဲ့ လွဳပ္ရွားမွဳ သတင္းအခ်က္အလက္ေတြအေပၚမွာ “ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္မွသည္ ႏိုင္ငံေတာ္သုုိ႔ “ လုုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ၿပီး ေဆာင္းပါး ေရးခဲ့တာျဖစ္တယ္။ အတိတ္က လုပ္ေဆာင္ခ်က္ ၊ လက္ရွိလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ အထက္က ေကာ္မရွင္ရဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ကို ဟပ္ၾကည့္ ရင္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာတံခါးကို အၾကိမ္ၾကိမ္လာေခါက္ေနတယ္လုုိ႔ ေျပာရမွာျဖစ္တယ္။ လူဦးေရေပါက္ကြဲေနတဲ့ ႏိုင္ငံနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းအျဖစ္ေနထိုင္ရျခင္းကိုလည္း သတိထားဖို့ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။

၁၉၉၀ ေနာက္ပိုင္းေတြမွာ တိုင္းရင္းသားျဖစ္ေရးမွတဆင့္ မြတ္ဆလင္ျပည္နယ္ဖြဲ႕စည္းေရးအိပ္မက္ကို ရန္ကုန္စတဲ့ေဒသေတြက မြတ္ဆ လင္ေတြကိုပါ မက္ေစခဲ့တယ္လုုိ႔ အထက္မွာ သံုးသပ္ျပခဲ့ျခင္းေတြ၊ ယခင္ကလည္း သံုးသပ္ျပခဲ့ျခင္းေတြဟာ အခ်က္အလက္ေတြအေပၚ မွာ သံုးသပ္ခဲ့ျခင္း၊ ေကာက္ခ်က္ဆြဲခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေကာ္မရွင္ရဲ့ စံုစမ္းေတြ႕ရွိခ်က္ဟာ က်ေနာ္ရဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ေတြကို မွန္ကန္ေၾကာင္းအေထာက္အကူျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။ ေကာ္မရွင္ရဲ့အစီရင္ခံစာ စာမ်က္ႏွာ(၂၄) ၄.၁၀ မွာ  “  ရခိုင္လူမ်ိဳးအခ်ဳိ႕ကလည္း အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ဘဂၤါလီမ်ားသည္ ယခင္မူဂ်ာဟစ္သူပုန္မ်ားေတာင္းဆိုခဲ့သည့္အခ်က္မ်ားကို ျပန္လည္ေတာင္းဆိုမွဳမ်ား ျပဳလုပ္ႏိုင္ သည္ဟု ေျပာဆိုၾကပါသည္။ တစ္ခ်ဳိ႕ဘဂၤါလီေဒသခံမ်ားသည္ တစ္ဖက္ႏိုင္ငံတြင္ RSO( The Rohingya Solidarity Organization) မ်ားမွ ဖြင့္လွစ္ေသာစစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးသင္တန္းမ်ားသုုိ႔ တက္ေရာက္ခဲ့သည္ဟုလည္း ရခိုင္လူမ်ိဳးအခ်ဳိ႕က ဆိုပါသည္။ သေဘာထား ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေသာ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ တစ္ခ်ဳိ႕ထံမွ သိရွိရသည္မွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ့ေပၚရွိ အခ်ဳိ႕ေသာဗလီမ်ားသည္ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားမွ ဘာ သာေရးအစြန္းေရာက္ အေတြးအျမင္မ်ားကို သင္ၾကားေမြးထုတ္ေပးျခင္း၊ သင္ၾကားေလ့က်င့္ေပးထားေသာ နယ္လွည့္တရားေဟာ ဆရာ မ်ားစြာကို ရခိုင္ေဒသအပါအ၀င္ ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္သုုိ႔ အသုတ္လိုက္ေစလႊတ္ျခင္းမ်ား ရွိေနသည္ဟု သိရွိရပါသည္။  “ ဟု စံုစမ္းစစ္ ေဆးခ်က္အား တိုင္းျပည္သုုိ႔ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ က်ေရာက္မယ့္အႏၱရာယ္ေတြကို တိုင္းျပည္ရဲ့ခါးပိုက္ထဲမွာ ေရာက္ရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့အတြက္ လူ့အခြင့္အေရးမ်က္ႏွာထက္ အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားရဲ့မ်က္ႏွာကို ေထာက္ရွဳရေတာ့မယ့္ စိန္ေခၚမွဳ တရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္က ရခိုင္ပဋိပကၡႏွစ္ၾကိမ္ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္းကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ရခိုင္ေတြအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ အေဆာက္အအံု မ်ားကို ဖ်က္ဆီးျခင္းအား မေတြ႕ရဘဲ ဘဂၤလီေတြကသာ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္အေဆာက္အအံုေတြထိ ဖ်က္ဆီးခဲ့ျခင္းရဲ့ ညြန္းကိန္းကိုလည္း ဆက္စပ္ စဥ္းစားဖို့ လိုအပ္ပါတယ္။ ၂၀၁၂  ၾသဂုတ္လ(၁)ရက္ေန့စြဲနဲ႔ “ အစၥလာမ္မစ္သမၼတ ရိုဟင္ဂ်ာႏိုင္ငံေတာ္ “ အျဖစ္ေၾကညာခ်က္ တေစာင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့အက်ယ္အ၀န္းဟာ (16,042Km2) ရွိၿပီး ၿမိဳ့ေတာ္ကို စစ္ေတြလုုိ႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒီေၾကညာခ်က္ မထြက္ခင္က တေက်ာ့ျပန္ ေအာက္တိုဘာရခိုင္အေရးအခင္းမျဖစ္ေသးပါဘူး။ဆိုေတာ့ ျပႆနာေတြဆက္လက္ျဖစ္ေပၚ လာေအာင္ လံွဳ့ေဆာ္သလိုျဖစ္ေစခဲ့တဲ့အျပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးမရခင္ကပင္ ၾကိဳးပမ္းခ်က္ေတြကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ေဆာင္ လာခဲ့ျခင္းကို လည္း ညြန္းဆိုေနသလို  တဘက္မွာ ရခိုင္၊ဗမာအပါအ၀င္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုရဲ့ သံသယေတြကို ပိုမိုျဖစ္ေစခဲ့၊ ေဒါသ ေတြကို ပိုျဖစ္ ေစခဲ့တယ္လုုိ႔ေျပာရမွာျဖစ္တယ္။လူမ်ိဳးတံုးသတ္ျဖတ္မွဳမရွိဘဲ လူမ်ိဳးတံုးသတ္ျဖတ္ေနတယ္လုုိ႔ေျပာဆိုျခင္း၊ ဘာသာေရး ပဋိပကၡမျဖစ္ပါဘဲလ်က္ ဘာသာေရးပဋိပကၡျဖစ္ေနပါတယ္လုုိ႔ေျပာဆိုျခင္းေတြဟာ အမွန္တကယ္ ျဖစ္မယ့္ ဘာသာေရးပဋိပကၡဆိုတာ ဘဂၤလီေတြရဲ့ မဟာဗ်ဴဟာလုုိ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို မျဖစ္မေနေရာက္ေအာင္ ေမာင္းႏွင္သြားမယ့္ အေနအထားေတြရွိေနျခင္းဟာ ႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ စိန္ေခၚမွဳေတြဘဲလုုိ႔ သံုးသပ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။

ေသနတ္တခ်က္ေဖာက္စရာမလိုဘဲ နယ္ေျမအခ်ဳိ႕ကို သိမ္းပိုက္လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဦးေအးသာေအာင္ရဲ့ ေထာက္ျပမွဳကို ႏိုင္ငံေတာ္ အေနနဲ႔ အထူးအေလးအနက္ထားစဥ္းစားဖို့လိုအပ္သလို ဘဂၤလီေတြရဲ့ ေနာက္ထပ္ မဟာဗ်ဴဟာတခုဆိုတာကိုလည္း ထည့္တြက္ထားဖို့ အထူးလိုအပ္ပါတယ္။

(၁၄)ရာစုက ကိုဆိုဗိုမွာ ဆာ့တ္လူမ်ိုးက (၉၆) ရာခိုင္ႏွုန္းရွိၿပီး အစၥလာမ္ အယ္ေဘးနီးယားက (၃)ရာခိုင္ႏွုန္းရွိခဲ့ ေပမယ့္ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာေတာ့ အစၥလာမ္အယ္ေဘးနီးယားေတြက (၈၁.၆)ရာခိုင္ႏွုန္းျဖစ္သြားကာ ဆာ့တ္လူမ်ိုးေတြက(၉)ရာခိုင္ႏွုန္း ျဖစ္သြားရပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ရခိုင္ေတြတခ်ိန္ကလူမ်ားစုျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ရွိအေနအထားမွာ ဘဂၤလီေတြက အသာစီးရလ်က္ရွိေန ပါတယ္။ ဘူးသီးေတာင္မွာ ဘဂၤလီ(၉၅)၊ ေမာင္ေတာ(၉၆)၊ရေသ့ေတာင္(၈၀)နဲ႔စစ္ေတြၿမိဳ့မွာ (၅၅)ရာခိုင္ႏွုန္းထိ ရွိေနပါတယ္။ ဘာသာ ေရးအရ မွန္ကန္သည္ျဖစ္ေစ ၊ မမွန္ကန္သည္ျဖစ္ေစ ေမာ္လ၀ီဆရာေတြရဲ့ သြန္သင္မွဳေတြက ကေလးေမြးဖြားႏွုန္းကို အားေပးေန တာေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ နယ္ေျမအခ်ဳိ႕ကို ေသနတ္တခ်က္ေဖာက္စရာမလိုဘဲ ဆက္လက္သိမ္းပိုက္ေစမယ့္ မဟာဗ်ဴဟာလည္း ႏိုင္ငံ ေတာ္အတြက္ စိန္ေခၚမွဳေတြျဖစ္တယ္လုုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ တခ်ိန္က ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားခဲ့တဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြဟာ မြတ္ဆ လင္ေတြရဲ့လူအင္အားတိုးပြားႏွုန္း(ေမြးဖြားႏွုန္း) မဟာဗ်ဴဟာေတြနဲ႔ ခ်ီတက္ရင္း ယေန့အခ်ိန္မွာေတာ့ အစၥလာမ္မစ္ႏိုင္ငံထူေထာင္ ေရးအႏၱိမပန္းတိုင္ကို ေရာက္ရွိေနျခင္းေတြကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္အတြက္ အေကာင္းဆံုး သခၤန္းစာေတြျဖစ္ေနမယ္လုုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ ပါတယ္။   ။
 http://www.youtube.com/watch?v=HaIgbBofx4s

(မုိးမခ) June 2013

Posted by at 6/07/2013 07:48:00 AM

2 comments:

Anonymous said...

အဲသည္ေလာက္ႀကီးလည္း ျဖဲသဲေၾကာက္မေနပါနဲ႔။
မြတ္ဆလင္ေတြ ပုဂံေခတ္ကတည္းကရွိတာ ခုထိမြတ္ဆလင္ႏိုင္ငံ မျဖစ္ေသးဘူး။

June 7, 2013 at 5:06 PM
Anonymous said...

ဒါက သူတို႕ကိုယ္တိုင္ရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈနဲ႕ ဆိုင္ပါတယ္ ပုဂံေခတ္မေျပာနဲ႕ က်ေနာ္တို႕ငယ္ငယ္က မြတ္ဆလင္ေတြနဲ႕ ခုေခတ္ မြတ္ဆလင္ေတြေတာင္ မတူေတာ့ဘူးဆရာတို႕ ဟိုတံုးက အယ္ကိုင္းဒါးတို႕ အာရ္အက္စ္အိုတို႕မရွိဘူး။
တဖက္မွာလဲ ဗမာျပည္သားမွ ဗမာျပည္သားဆိုတဲ့ မြတ္ဆလင္ေတြ အမ်ာႀကီးပါ

June 7, 2013 at 7:56 PM

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)

တီးမယ္


buttonbass.com

PALI ZI. CHAU’ CHE’ PALI OU: GYI PALI ZI. NJAN: HSIN

PALI ZI. CHAU’ CHE’ PALI OU: GYI PALI ZI. NJAN: HSIN
[Stuff and nonsense – lies] [Wheeler, one who deceives in an endearing way] [Using deceits as scaffolding]

Maung Thar Kyaw

The Statement, dated October 30th, and with the Place mentioned as: Sane Lai Kan Thar, the name of the State Guest House: ‘from 13:00 to 13:55 Daw Aung San Su Kyi [ASSK] came to see Union Minister U Aung Kyi, as she was invited by the Government of the Republic of Myanmar’ was issued.

At the Meeting the discussion dwelled on the situation where ‘the State is providing necessary assistances [meaning Constitution Amendments, for example, I guess]; and, in order to have economic development views on the importance of freedom of trade, and free circulation of currencies were also discussed’. And also, ‘the progress of the State’s undertakings to obtain perpetual peace initiatives with ethnic armed groups and the people that should be included in the amnesty were discussed’. Meetings in the future shall convene is agreed.

Details of the entire Meeting were not disclosed, as usual. This is the fourth time such Meeting had taken place.

After the Third Meeting between the two factions the Statement mentioned that the President was considering Amnesty, to join hands in controlling the flow of the Irrawaddy River, to bring in into legal folds of the people who are undergoing armed rebellion; and peace and rule of law were discussed.

After meeting with Aung Kyi twice ASSK met the President Thein Sein in August in Naypyidor. Soon afterward, over 200 so-called political prisoners were released under Amnesty Order. So-called political prisoner because the Governing clique consistently mentioned there is no political prisoners in Myanmar though there are plenty. There is some truth in the government’s claim that there is no political prisoner because no one was arrested under political issues but rather on criminal charges - for example: currency law, or disturbing public tranquility, etc.

ASSK met with Aung Kyi nine times under the previous military government but there was no substantive result whatsoever came out.

The Government came into existence on January 31, 2011 under the caption of the Government of the Republic of Myanmar with its President elected by the Union Parliament, a former military officer General Thein Sein. Many opinionated this General is a Dove – a soft liner, and his Deputy President Thiha Thura Tin Aung Myint Oo [Shit Loane], another ex-General is a Hawk – a hard liner; all baloney; they all are one liner, i.e. for the prosperity and welfare of the Armed Forces, meaning the top and upper echelon of the Army, under the guise of democracy.

New Guise needs, of course, new format and that new format is what the new government is formatting or formatted by the military junta before the State Power was transferred and implementing it as planned. Whether former SG Than Shwe is pulling the string from behind or is he still involved in day to day affairs are all irrelevant, though his State managed private office near Oatparta Thati Pagoda in Naypyidor is hooked with Online TV honing in onto the proceedings of the Union Parliament. He knows or he is privy to know who is behaving or misbehaving in the Union Parliament but whether he is watching the TV is something yet to be known or playing his favorite games.

The Executive, Judiciary, and Legislature were formed and on March 30th the State Power was transferred; the military junta SPDC was dissolved. The Ministry of Interior had given warnings to NLD Chairman Aung Shwe and Secretary ASSK in the last week of June to stop all its political activities as NLD is no political party according to the Party Registration Law of the Union Election Commission. The Ministry warning emphatically mentioned that NLD’s actions were intentionally motivated against the Law.

On top of that Union Election Commission had warned with a letter dated April 5th to all 37 Registered Political Parties not to communicate with illegal political entities. Presumably, political circles as well as diplomatic community considered the warning was directed towards NDL.

Though the new government’s changing color is visible it is still noticeably unruly. The disregards of public opinions as well as international barrages remain as the hallmark of the Thein Sein’s Administration.

Disregarding its own Ministry’s Order Thein Sein allowed Minister Aung Kyi to parley with ASSK and even invited her to Naypyidor and received her exclusively where all political leaders from the Registered Political Parties are treated shabbily at the same occasion.

The Constitution was amended proposed by the Union Election Commission regarding the Membership where criminals cannot be party members or a political entity cannot register if its members are serving criminals. That phrase has now been erased for the sake of NLD. That amendment had made eased NLD to avoid the issue of abandoning its own jailed members when and if they apply for Party Registration.

The antagonistic political ogres of Burma are, on the visual body politics, in cordial relationship. One is, up to recent past, enjoyed full support of China and now trying its best to veer off to get into the western orbit. The other ogre has, from the very beginning to present, receives consistent and absolute no-matter-what support from the western camp. It has four Radio stations providing overwhelming support in high volume of propaganda just for one person, viz. Radio Free Asia and Voice of America [two US outfits], BBC [British outfit], and Democratic Voice of Burma [EU outfit] beaming into Burma where people are socket in with one line to support, day in and day out, every day. This ogre is the western group’s horse of Burma and Thein Sein Administration wants to ride along with that horse to the winning post. Is consistent propping up necessitate a leader to become an icon? Yes, it is, at least in Burma, it has been proven!

Within a couple of days NLD will decide whether to register and the outcome is quite predictable: ‘if ASSK is promised to contest in the upcoming By-election then NLD will allow to Register by ASSK regardless of party or public opinion’. Does it mean: ‘if she is not allowed to contest in the upcoming By-election’ then NLD will not be permitted to register by ASSK? Quite likely so, as all the past behaviors indicated that: ‘person is superior to policy’, and the ‘party is dispensable’.

So far, there is no knowledge that the outcome of the Aung Kyi-Su Kyi Meeting had agreed whether ASSK will be allowed to contest in the election. If that is the case the amendment of the constitution will be a major issue. At the end of the day, one faction will sure to swallow the other like python. No on

e knows, which one will come out as the python and which one is Mai Dwe Lay.

Maung Thar Kyaw

Taiwan, November 3, 2011.



Nagis Cyclone BURMA

Nagis Cyclone PHOTO ALBUM
84 pic
ဓါတ္ပံုမ်ားၾကည္ရန္
ကမၻာတ၀ွမ္းမွ ရုပ္သံ သတင္းမ်ား

OUR COUNTRY -----

Burmese society is unique. With extended family system Burmese are laid back, or rather happy go lucky.
Sayar-Dagar relationship, or, the bond between the Sanghas and laymen is deep rooted and has been part of the culture from the time immemorial.

Elderly people spend time at pagodas or the monasteries sharing merits or family gossip, or whatever, and, that is how, unlike the Western society, members of the Burmese society do not need much of psychiatrists’ assistance.

Quiet time, alone, communicating with the Lord Buddha is part and parcel of our heritage we all enjoy tremendously. Visiting pagodas had never needed permission from the authorities.

see all

http://uk.geocities.com/kabarmakyay/Our_Country.pdf

Are these happening in Burma!

As long as one enriches him/her-self in the decadences the sky is the limit, as the junta would not bother them, that’s the saying goes in present context of Burma.
Thinzar Win, a Model, could do pretty well on Catwalk and other walks such as Burmanization of Bikini, for example. Just kicked off the blouse and the jeans and leave only bra and the underwear, that becomes Bikini, as simple as that. Look!



Here she is, Thinzar Win, on the right.

Could you still think you are looking at Burmese girls who are posting for this photo in Rangoon? If you think the junta is to be blamed for all decadent aspects, then, your thinking may be inconclusive.

Shwedarling.com, a website for dating and mating prevails in today’s Burma. In 1988 no one could dream that Burma would be at this stage today but it has advanced so fast and so vast.

Infested with nouveau riche in the ngathalau’ economy decadences are abound; instead of tea break at usual hour at or around 4:00 PM now the nouveau riche have new past time at 3:30 PM or so – “Time to squeeze Pau’ Si” at Karaoke bars that are mushrooming through out Burma!

Junta’s policies may have pushed urbanites to that corner but it is just a plain excuse. Getting along by going along is a sin, by all means.

Here is another exhibit to think of!

Moe Hay Ko, another Model, good at Catwalk as well as other walks – bed walk [?] smooching somewhere in the quiet corner!

These girls really have come out of Burmese cocoon – hi ri. u’ ta’ pa. [Shame and fear of sinning] for sure.

Mind you dear reader – the decaying culture of the people is unfathomable, especially the urbanites, the sponsors of such decadences, and, contemplate what reforms would be needed for our beloved country. Mind you, the tiger would never change into vegetarian out of pity for animals!

Are these happening in Burma! 2.

http://uk.geocities.com/kabarmakyay/Are_these_happening_in_Burma2.pdf

Salamani Kantchalar!

Burma was under absolute monarchy from 1044 AD until 1885 AD and was under different dynasties. The Monarchs yearned to possess White Elephant; i.e. to claim as the Owner of the White Elephant or Sin Phyu Shin, or, if they have more than one White Elephant, then, Sin Phyu Myarr Shin!

One White Elephant-crazy king even commanded to retrieve a dead elephant floated down the river that had resemblances of White Elephant and kept in his palace and claimed he was the Sin Phuy Shin.

White Elephant is considered to represent the power and glory of the Owner and the White Elephant would appear, according to the myth, only if the Ruler of the country has strong Power and Glory.

Burma has dictators since 1962: viz. Ne Win, Saw Maung, Than Shwe; and, all of them seem to believe that they were the royalty somehow or other. The last dynasty, Koane Baung, ended with His Majesty King Thibaw. The prophecy had it that there would be 13 Koane Baung kings to reign Burma. Thibaw was the 11th and two more kings are yet to reign. Ne Win presumed he was the 12th Koane Baung King! Saw Maung seemed to have believed that he was the reincarnation of King Kyan Sit Tharr of the Pagan Dynasty, and, Than Shwe believes he was the reincarnation of King Thar Lun.

During Thar Lun Than Shwe’s reign, a White Elephant was sited in the jungle of Rakhine State. With pomp and pageantry the White Elephant was brought to Rangoon, the then Nay Pyi Daw and kept in the highly decorated pavilion that befits only to the royalty with special elephant guards, etc., so on and so forth. All the necessary arrangements were carried out by MI and its Chief Lt. Gen. Khin Nyunt who believes he was the reincarnation of Bayint Naung of Taungngoo Dynasty, though he never got to the top most spot of the junta’s ivory tower. The propaganda mill was fanning at high speed that the current rulers of Burma have highly auspicious power and glory so much so that the White Elephant was presented by the Nats [Resplendent being worthy of veneration].

Within a few months after the White Elephant had settled in at the newly built pavilion a Bangladeshi, or, to be more exact, a Chittagonian, or better known in Burma as Khortaw Kalar showed up at the Bangladeshi Embassy in Rangoon, claiming that the elephant at the Pavilion was his elephant that was herded away by the Burmese while grazing in the jungle and requested the Bangladeshi Ambassador to reclaim the elephant from the Burmese junta on his behalf. To cut the story short the Ambassador along with the Officials from the Ministry of Foreign Affairs and MI officers went to the Pavilion with the Khortaw Kalar and demanded to prove his claim.

There, Khortaw Kalar stepped out and bellowed: Salamani Kantchalar!

At the very instant the ‘Command’ was heard the White Elephant lifted up his trunk and trumpeted a very loud noise. The ‘Command’ was given for the second time and the White Elephant responded in the same manner again. Then, Khortaw Kalar commanded in more Khortaw words: the White Elephant was under complete spell of commands – sitting, kneeling, etc. Now, the claim was proven to be true and the negotiation was but started. MI ended up paying US $ 100,000.00 from the State coffer as demanded by the Khortaw Kalar for the White Elephant that was supposed to have been presented by the Nats due to the power and glory of the rulers of Burma.

Khortaw did not stop then and there. He added there are four more such elephants in his possession and they were up for sale if the price is right. MI arranged a delegation to accompany the Khortaw to his native village in the no-man’s land between Bangladesh and Burma to inspect the so called White Elephants. There, the delegation found two more White Elephants out of the four and agreed to pay US$ 200,000 a piece.

Burmese delegation could not just take the two elephants away they bought; they need the Khortaw to release the two in the Rakhine jungle for them to herd them back to Burma later as though it was naturally sited. Thus, the usurper royalties of Burma got three White Elephants at a price of US $ 500,000.

Some one got excited regarding the Salamani Kantchalar and traced back how it came into existence! In the anal of Burma there was a time when a Shan Prince by the name of Sao Han Pha, better known as Tho Han Bwa reigned Burma. He was a tyrant by all means; conceited and insolent, and very much anti-Buddhist religion. During his rein many Monks were tortured, killed and extradited to far away places and forced them from learning Buddhist scripture. Tho Han Bwa was the Daman daye [impediment endangering the teachings of Buddha] of his time. Under Tho Han Bwa, some aspects of Buddhist incantations had changed; for example: Buddhan Tharanan Gitsarmi, Dhaman Tharanan Gitsarmi but Sanghan Tharanan was turned into Gunsarmi, and Buddhan Puzaymi, Dhaman Puzaymi, and Sangan had turned into Pu-Jail-mi, just like recent events under Daman daye Thar Lun Than Shwe.

Many Burmese fled to far away places, including Burma-Bangladesh border to fight back Tho Han Bwa and/or other tyrants. There, they deployed Khortaws to attend their elephants. Khortaws were taught to learn ‘Commands’ in Burmese but it was very difficult for the Khortaws to learn the necessary commands for the elephants. By virtue of wits a Burmese gave a ‘battle command or a battle cry’ for the elephants: “Sarr Lho. Ma Nyee Kanazoe Thee”, in rhyme with the actual command. That, Khortaw could learn with not much difficulty. As the time woes on the command Sarr Lho. Ma Nyee Kanazoe Thee had resonance into Salamani Kantchalar!

Ne Win who presumed to be the 12th Koane Baung, Saw Maung who presumed to be the reincarnation of King Kyan Sit Tharr of the Pagan Dynasty, and the cagey sly fox Khin Nyunt who believes he was the reincarnation of Bayint Naung of Taungngoo Dynasty had all but ended badly. Now we have to see how Than Shwe who believes he was the reincarnation of King Thar Lun ended? Is it to believe that those who sit on such chairs excrete such excreta?

As a matter of fact, the real Owner of the White Elephants or the Sin Phyu Myarr Shin actually was the Khortaw Kalar of Bangladesh!

By the way,
All the Usurpers,
Ne Win, Saw Maung, Than Shwe are mere “Suu Yauts”!


bX-31gb9w