kabarmakyay: မိုးေတြရြာဦး မယ္

8/06/2015

မိုးေတြရြာဦး မယ္

• ျမန္မာႏိုင္ငံသမုိင္းမွာ အခုလိုေရႀကီးတာမ်ဳိးၾကံဳဖူး ပါလား။
- ေနာက္ဆက္တြဲဘာေတြျဖစ္လာႏုိင္ပါသလဲ။
-
မိုးေလဝသဌာနက တာဝန္ယူတိုင္းတာေနတဲ့ျမစ္ အားလံုး။ အဲဒီမွာတာဝန္ယူေနတဲ့ ဇလေဗဒဌာနအား လံုးကတိုင္းတာတာက စိုးရိမ္ေရမွတ္ေက်ာ္ေနတယ္။ အဲဒါကထူးျခားမႈေပါ့။
-

ကုန္းတြင္းပိုင္းတို႔ ျမစ္မရိွတဲ့ ေနရာေတြမွာ ေရျမဳပ္တာေတာ့ ၂ဝဝ၄ တုန္းက ဒီ ေလာက္မဆိုးဘူး။ ခုဟာကကုန္းတြင္းပိုင္းေတြလဲ ျမဳပ္တယ္။ ျမစ္ကမ္းေဘးေတြလည္းျမဳပ္တယ္။ ရိွ သမွ်ျမစ္အကုန္လံုးမျမဳပ္ဘူးလို႔လည္းမေျပာႏိုင္ဘူး။ ခုမွမိုးရာသီက တစ္ဝက္ပဲရိွေသးတာ။ ေနာက္ထပ္ ႏွစ္လက်န္ေသးတယ္။ မိုးကလည္းမ်ားဦးမယ္။မုန္တိုင္းကလည္း ျဖစ္ဦးမယ္။ ဘဂၤလားပင္လယ္ ေအာ္မွာမုန္တိုင္းက ႏွစ္လံုးပဲလာေသးတယ္။ သံုးလံုး ကေနေလးလံုးရိွဦးမယ္။ အဲဒီက်ရင္မိုးေတြလာဦး မယ္။ ေနာက္တစ္ခါ ေရွ႕ဘက္ကလာတဲ့ေလေပြလိႈင္း က ခုထက္ထိတစ္လံုးမွမလာေသးဘူး။ ဒါေတြက မိုးေႏွာင္းမိုးလြန္မွာလာမယ္။ အဲဒီက်ရင္ မိုးေတြရြာဦး မယ္။ မိုးရာသီကုန္တဲ့ စက္တင္ဘာလအထိ မိုးရြာ သြန္းမႈကို အေမရိကန္က ခန္႔မွန္းထားတာ၊ ျမန္မာ ျပည္က ရြာသြန္းျမဲထက္ပိုမယ္လို႔ ေျပာထားတဲ့ အတြက္ မိုးရာသီကမိုးေကာင္းဦးမယ္။ ေနာက္ၿပီး မုတ္သုံျပန္ဆုတ္တဲ့ စက္တင္ဘာေရာက္ရင္ မိုးရြာဦး မယ္။ မိုးရြာဖို႔အေၾကာင္းအမ်ားႀကီး က်န္ေနေသး တယ္။ အဲဒီေတာ့ဒီလိုစံုျဖစ္လာရင္ အေနာက္ဘက္က လက္ရိွေရႀကီးေနတဲ့ ေရေတြအျပင္ အေရွ႕ဘက္က လာဦးမယ္။ ခုလည္း အေရွ႕ဘက္က သံလြင္ျမစ္တို႔ ဘားအံတို႔မွာစိုးရိမ္ေရမွတ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ က်န္တာ ဘာပဲက်န္လဲဆိုရင္ စစ္ေတာင္းတို႔ ဒု႒ဝတီတို႔ပဲက်န္ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂ဝဝ၄ကထက္ ပိုဆိုးတဲ့ႏွစ္တစ္ခု ျဖစ္မွာ စိုးရိမ္တယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ မိုးေတာ့နည္း

နည္းတန္႔သြားတယ္ေျပာေပမယ့္ ျမစ္ဆိုတဲ့သဘာဝက အထက္ကေနေအာက္ကိုဆင္းတဲ့သဘာဝရိွေတာ့ လက္ရိွ မိုးတိတ္ေနေပမယ့္ အထက္ကေရမလာေသးရင္ေတာ့ ဘာမွမျဖစ္ေသးဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မိုးတိတ္ေနေပ မယ့္ အထက္ကေရေတြက်လာရင္ေတာ့ျဖစ္မွာေပါ့။ ဒီေန႔ အေရးေပၚအေျခအေနေၾကညာေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေနတာေတာ့ မံုရြာနဲ႔ဟသၤာတပဲ။ မံုရြာရဲ႕သမိုင္းမွာ စံခ်ိန္တင္ေရအမွတ္ကို အခုေက်ာ္သြားၿပီ။ နာရီပိုင္း ေလးအတြင္းမွာေရတက္တာ ငါးစင္တီမီတာေလာက္ တက္တယ္။ သူကစိုးရိမ္ေရမွတ္ထက္ တစ္ေပခဲြ ေလာက္ေက်ာ္ေနတယ္။ ဒါေတြကလည္း ယိုယြင္းတဲ့ ေနရာ။ ေရစိမ့္တဲ့ေနရာရိွေနၿပီ။ နည္းနည္းၿပိဳတဲ့ေနရာ ရိွၿပီ။ အနိမ့္ပိုင္းမွာရိွတဲ့ ေနရာေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔ ႏိႈးေဆာ္ ေနၾကၿပီ။ တကယ့္ကို အေရးေပၚအေျခအေနပါ။ ဆိုးတာက ဘာလဲဆိုရင္ လာမယ့္တစ္ပတ္အတြင္းမွာ မံုရြာမွာမိုးရြာဖို႔ရိွတယ္။ မံုရြာအထက္ ကေလးဝမွာ လည္း ရြာဖို႔ရိွတယ္။ ေရေတြကအမ်ားႀကီးရိွေနေတာ့ အမ်ားႀကီးသတိထားဖို႔ လိုတာေပါ့။ မိုးေလဝသရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္က စိုးရိမ္ေရမွတ္အထက္တက္ေနတဲ့ေရ က ေနာက္ထပ္သံုးရက္ေလာက္ရိွဦးမယ္လို႔ မွန္း ထားေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ တာကခံႏိုင္မယ့္အေန အထားမရိွဘူး။ မံုရြာရဲ႕တာသာ က်ဳိးမယ္၊ ေပါက္မယ္ ဆိုရင္ မံုရြာၿမိဳ႕ျမဳပ္ႏုိင္တယ္။ အပ်က္အစီးအေသ အေပ်ာက္ေတြရိွေကာင္းရိွမယ္။ ေရနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ေတာ့ ဒီထက္မက အဆေပါင္းမ်ားစြာလုပ္သင့္တယ္။ ေနာက္ ဟသၤာတမွာလဲ ေရေတြက်လာတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ရြာသည့္ေရေတြက ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚကို ေရာက္လာမွာ။ ျမန္မာျပည္အေနာက္ဘက္တစ္ျခမ္း ရြာလုိက္တဲ့မိုးေတြက ခ်င္းတြင္းျမစ္ထဲေရာက္မယ္ ဆိုရင္လဲ၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ထဲေရာက္မယ္ဆိုရင္လဲ ဧရာဝတီျမစ္ထဲေရာက္တာပဲ။ ေရာက္ၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္းကိုျဖတ္မယ္။ ေနာက္ခ်င္းတြင္းနဲ႔ဧရာဝတီ လာဆံုမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚကိုေရာက္ မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚရဲ႕ေရက တိုးဖို႔ပဲ ရိွတယ္။ က်ဖို႔မရိွဘူး။ အခုရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ရွမ္း ျပည္နယ္ဘက္မွာမိုးရြာတယ္။ ဤျပည္နယ္ဘက္ မွာရြာတဲ့မိုးကလည္း ဒု႒ဝတီကတစ္ဆင့္ ဧရာဝတီ ျမစ္ထဲေရာက္လာတယ္။ ေဇာ္ဂ်ီျမစ္နဲ႔ဆင္းရင္လည္း ေအာက္လာေပါင္းမွာပဲ။ ဘယ္ရြာရြာ ဧရာဝတီကို လာေပါင္းတာျဖစ္လို႔ ဧရာဝတီျမစ္နဲ႔ဆက္စပ္တဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ဝကြၽန္းေပၚဟာ ေတာ္ေတာ္အႏၲရာယ္ ႀကီးႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေန႔နံနက္ပဲ ဟသၤာတၿမိဳ႕ရဲ႕ေရေတြ က ႐ုတ္တရက္ငါးေပခန္႕ျမင့္တက္သြားတယ္။ စိုးရိမ္ ေရမွတ္ေရာက္သြားၿပီ။ စိုးရိမ္ေရမွတ္အထက္ကို ငါးေပေလာက္ေရာက္သြားၿပီ။ တစ္ဖက္ကမ္းမွာ ေရျမဳပ္ေနၿပီေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့ အေပၚပိုင္းေဒသ ေတြက ဆိုးခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီေဒသေတြမွာ ၾကာၾကာမေန ဘူး။ သူကထြက္ေပါက္ရိွတာကိုး။ ေအာက္ဘက္က ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေရာက္မယ္။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚကေရက ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္မုတၱမေကြ႕ကိုဆင္းရမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ရာသီက မုတ္သုံေလအားေကာင္းတဲ့ေလ ျဖစ္ေနေတာ့ အေနာက္ေတာင္ေလျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒီ ေလေၾကာင့္ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚရဲ႕ျမစ္ေတြအတြင္းမွာ ကပၸလီပင္လယ္ျပင္ မုတၱမေကြ႕ကေရေတြက ဆန္ၿပီး တက္ေနတယ္။ ေလကေရစီးေၾကာင္းကို ဆန္႔က်င္ ဘက္ကတိုက္ေနတယ္။ အေပၚကဆင္းလာတဲ့ေရေတြ က ေအာက္ကိုေရာက္ေလေလ ေရစီးကေႏွးလာမယ္ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚကိုဆန္တက္ေန တဲ့ေလစီးေၾကာင္းေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ ေလစီးေၾကာင္းနဲ႔ ဆန္႔က်င္လို႔ေႏွးေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ မလုပ္သင့္ဘူး။ တာဝန္ရိွသူတခ်ဳိ႕ေျပာေနတာေတြက ၾကားရတာ(ဒါကအေရးမႀကီးဘူး)ဘာညာေပါ့။ဆရာ့ အေနနဲ႔ကသဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ကာကြယ္ေရးလုပ္သူ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေျပာရရင္ အမွန္တရားကိုေျပာရ မယ္။ အမွန္တရားကိုလက္ခံရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးေတြ မပါရဘူး။ ႏိုင္ငံေရးကိုအေၾကာင္းျပၿပီး ကိုယ္လုပ္ ေနတဲ့အဖဲြ႕အစည္းကို ကာကြယ္ခ်င္လို႔ ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္နင္းတာျပတာကိုေလနဲ႔ျပေနလို႔မရဘူး။ ေသမွာက ျပည္သူေတြေသမွာ။ ခုပဲလူမႈဒုကၡေတြ ေရာက္ေနၿပီ။ ဟိုတစ္ေန႔ကဆရာေရမႀကီးတဲ့ေဒသေတြေရာက္တယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ ေတာင္ႀကီး၊ အင္းေလး၊ ပင္းတယ၊ အဲဒီမွာကို အလယ္ပိုင္းေရႀကီးတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ သူတို႔ ဆီမွာစီးပြားေရးပ်က္တယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဒီအခ်ိန္မွာ ကေလာတို႔၊ ပင္းတယတို႔မွာ ေဂၚဖီထုပ္ပို႔တယ္။ အလယ္ပိုင္းကေရျမဳပ္ေနေတာ့ ပို႔စရာမရိွဘူး။ ပို႔စရာ မရိွေတာ့ေငြက်ပ္ ၅ဝ၊ ၁ဝဝ ေတာင္မဝယ္ၾကဘူး။

ေလာေလာဆယ္ ေရျမဳပ္ေနတဲ့ေနရာမေျပာနဲ႔။ သူနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ့ေဒသမွာေတာင္ ေဂၚဖီထုပ္စီးပြားေရး လုပ္တဲ့သူေတြရဲ႕ စီးပြားေရးဘယ္ေလာက္ပ်က္သြားၿပီ လဲ။ တကယ္ျမဳပ္တဲ့သူေတြဆို ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲ။

ဒါက ကေလးကစားစရာကိစၥလည္းမဟုတ္ဘူး။အမ်ားျပည္သူရဲ႕ စားဝတ္ေနေရး၊ အသက္ေဘးဆိုင္ တဲ့ ကိစၥျဖစ္တဲ့အတြက္ တာဝန္ရိွသူေတြက ေလးေလး နက္နက္လုပ္သင့္တယ္။ အမွန္အတိုင္းလည္းေျပာ သင့္တယ္။ ေရကာတာေတြ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးေျပာေနတယ္။ဒါေပမယ့္ျမဳပ္ေနၿပီ။ မႏိုင္ရင္လႊတ္ရမယ္ဆိုတာနားလည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လႊတ္တဲ့အခါမွာ ခ်ိန္ခ်ိန္ဆဆျဖစ္ရမယ္။ တခ်ဳိ႕ႀကဳိ လႊတ္ရမယ္။ မိုးေလဝသက မိုးမ်ားမယ္ေၾကညာ ေနတာပဲေျပာေနတယ္ဆိုရင္ မိုးမ်ားမယ္ဆိုရင္ ေရကို မႏိုင္တဲ့အဆင့္ထိေစာင့္မေနဘဲ ေစာေစာစီးစီးပံုမွန္ ေလးနဲ႔လႊတ္ေနရင္ ေအာက္ကလူလည္းခံသာတယ္။ ေရလႊတ္တဲ့ေျမာင္းမွာေတာ့ အကာအကြယ္ရွိတာေပါ့။ အဲဒီကလြတ္သြားရင္ စိုက္ပ်ဳိးခင္းထဲဝင္၊ အိမ္ေတြထဲ ဝင္၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အဆက္အသြယ္ျပတ္။ သူ႕ဆီကိုယ္မသြားႏိုင္။ ကိုယ့္ဆီသူမလာႏုိင္ ေရဝိုင္း ေနတဲ့ ရြာငါးရြာကို ပရဟိတေတြက ကယ္ဆယ္ေရး လုပ္ေနရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကေလးတို႔ဘာတို႔က ေရ နည္းနည္းျပန္က်တယ္။ ေနာက္ထပ္မိုးက ထူးထူး ျခားျခား ေရႀကီးတယ္ဆိုရင္ ေျပာလို႔မရဘူး။ ဒီေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အေနာက္ေျမာက္ပိုင္းျဖစ္တဲ့ ခ်င္း ျပည္နယ္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး အေနာက္ျခမ္းက အပူပိုင္းေဒသအေနနဲ႔ ကမၻာေပၚမွာ မိုးအမ်ားဆံုးျဖစ္ေနတယ္။ အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ ေအာင္ရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္ေနတယ္။ လက္ရိွအေနနဲ႔ က ဒီေဒသမွာ မိုးသိပ္မ်ားေနတယ္လို႔ ထုတ္ျပန္ေပး တာႏွစ္လရိွၿပီ။ ေရႀကီးေတာ့မယ္လို႔ေျပာေနတာ ဇူလိုင္ ၁၄ ရက္မွာကတည္းက။ ပံုေတြစာေတြနဲ႔ ေသခ်ာတင္ေပးထားတယ္။ ေအာက္အရပ္ေတြမွာ မေနသင့္ဘူး။ မိုးေခါင္တယ္ဆိုၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ အလယ္ပိုင္းမွာက အကုန္ေရေမ်ာကုန္မယ္။ ဘာ ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဧရာဝတီေရာ၊ ခ်င္းတြင္းေရာဆံု တယ္။ အထက္မွာမိုးေကာင္းရင္ ဘယ္မွသြားစရာ မရိွဘူး။ ေအာက္ကိုလာမွာပဲ။ တစ္ႏွစ္ကလို ရြာ ၁ဝ ရြာေရေမ်ာပါသြားမယ္။ အဲဒီကတစ္ဆင့္ ဘယ္ေရာက္ မလဲ။ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚေရာက္မယ္။

ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚမွာ ဧရာဝတီ၊ ပဲခူး၊ ရန္ကုန္အျမဲေရဖံုးလႊမ္းတဲ့ ဧရိယာ ထဲမွာအျမဲရိွေနတယ္။ ၿဂိဳဟ္တုက႐ိုက္ျပတယ္။ ေန႔ တိုင္း႐ိုက္ျပတယ္။ မျပတ္တင္ျပတယ္။ အဲဒီက တည္းက ေဒသခြဲတာဝန္ရိွသူေတြကလုပ္သင့္တယ္။ ျပည္သူ႔ရဲ႕အက်ဳိးကို စိတ္ဝင္စားတဲ့သူေတြက မိမိ တာဝန္ကိုနားလည္တယ္ဆိုရင္အလုပ္လုပ္သင့္ၿပီ။အလုပ္လုပ္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္က စီစဥ္ေပးထား တာသိတယ္။ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၂၆ ရက္မွာဆူနာမီျဖစ္တယ္။ ဆူနာမီျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ လူသံုးသိန္းေသတယ္။ အဲဒီ တုန္းကျမန္မာႏိုင္ငံမွာ သဘာဝေဘးကာ ကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးေကာ္မတီ (ႏိုင္ငံ ေတာ္အဆင့္)ကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ဖဲြ႕တယ္။ အဲဒီတုန္းက ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကဥကၠ႒၊ ဝန္ႀကီး က ၁၇ ပါး၊ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေဒသႀကီး ၁၆ခုကတိုင္းမွဴးအားလံုးပါတယ္။မႏၲေလး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ပါတယ္။ ျမန္မာ ႏိုင္ငံမွာ အႀကီးဆံုးအဖဲြ႕၊ ဆပ္ေကာ္မတီ ရွစ္ခုရိွတယ္။ ေကာ္မတီတစ္ခုခ်င္းက ဘာလုပ္ရမလဲစီမံခ်က္ဆဲြၿပီးသား။ တိုင္း ေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္က အားလံုးသဘာဝ ေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္ရင္ ဘာလုပ္ရ မလဲဆိုတာ အရန္သင့္ေရးဆဲြထားတယ္။ အဲဒါကိုေမ့ေနၾကတယ္။ ဘယ္သူမွမသံုး ဘူး။ အဲဒီေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက ဘာျဖစ္ ေနလဲဆုိေတာ့ ကြင္းဆက္ျပတ္ေနတယ္။ လူတစ္ေယာက္နားၿပီးဆို ေနာက္တစ္ ေယာက္ဆက္မလုပ္ဘူး။ အဆိုးဆံုးက သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္ရင္ သူ တို႔တာဝန္ပါလားဆိုတာေမ့ေနတယ္။နာဂစ္ တုန္းကလဲအစည္းအေဝးမေခၚဘူး။ေရႀကီး တုန္းကလည္းမေခၚဘူး။ ဆရာေဖစ့္ဘုတ္ တက္ေရးမွ ဟိုေန႔ကေခၚတယ္။
တခ်ဳိ႕ေနရာေတြကေရႀကီးေနၿပီ။ ေမာ္ ေတာ္ဘုတ္နဲ႔သြားလို႔မရဘူး။ ရဟတ္ယာဥ္ နဲ႔မွသြားလို႔ရမယ္။ ဒါဆို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ မွလုပ္လို႔ရမယ္။ အဲဒီေတာ့ႏုိင္ငံေတာ္က အေရးေပၚအေျခအေန အျဖစ္ ေၾကညာရမယ္။ ဘယ္လို အေျခအေနမွာ ဘယ္လိုသံုးရမွာဆိုတာ ႏုိင္ငံတိုင္းမွာရိွတယ္။
-
သာမန္ရပ္ကြက္ထဲ ရန္ျဖစ္တာကို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္လို႔သတ္ မွတ္လို႔မရဘူး။
-
အခုလို သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္ တဲ့အခါ ဘယ္အခ်ိန္ဆို ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ေၾကညာရမယ္ဆိုတာရိွတယ္။ သင္တန္း ေတြမွာသင္ထားၿပီးသား။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၲရားပ်က္သြားၿပီ။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ က်န္းမာေရး၊ စားဝတ္ေနေရး ဒါေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ေနတာ ပ်က္သြားၿပီဆိုရင္ ဒီေဒသက သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္က် ေရာက္တဲ့ေဒသပဲ။ အဲဒီလိုမေစာင့္ေရွာက္ မကာကြယ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္ အေရးေပၚ အေျခအေနပဲ။ တရားဝင္ေၾကညာရမယ္။ အဲဒီလုိေၾကညာျခင္းျဖင့္ အကူအညီေပးတဲ့ အတိုင္းအတာက ျမင့္သြားမယ္။ ဥပမာ ဟတ္စကီးကိုသံုးမယ္ဆိုရင္လည္း သံုးလို႕ ရၿပီ။ တပ္ကိုသံုးမယ္ဆိုလည္း သံုးလို႔ရၿပီ။ ဒါကိုအစိုးရကနားလည္ရမယ္။ ဘယ္ အဆင့္ဘာဆိုတာနားလည္ရမယ္။ ေသေရး ရွင္ေရးဆိုတာက ဦးစားေပးလုပ္ရမယ္။
သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္လုပ္ေနတဲ့သူ အေနနဲ႔အာေပါက္ေအာင္ေျပာရတာပဲ။
-
နာဂစ္ တုန္းကဖဲြ႕စည္းပံုနဲ႔တိုက္ေနတယ္။ ခုလည္း ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔တိုက္ေနတယ္။ မလုပ္တာ ေတာ့ သူ႔ဟာသူသမိုင္းကသြားလိမ့္မယ္။လုပ္ရေတာ့မယ္။ေနာက္ထပ္အလားအလာ ေတြရိွေသးတယ္။
-
ေနာက္ႏွစ္လမွာ ျဖစ္ႏိုင္ ေသးတယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားတယ္။

• ဒီအေျခအေနက ႏိုင္ငံတကာအကူအညီ ယူသင့္ၿပီလား။
အကူအညီဆိုတာအျမဲလိုတယ္။ ကိုယ့္ ထက္ျမင့္တဲ့ႏိုင္ငံေတြေတာင္ ဒီလိုေဘး အႏၲရာယ္ၾကံဳလာတဲ့အခါ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီကိုေတာင္းရတာပဲ။ ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီကိုေတာင္းရတာ ရွက္စရာ မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံျခားကလည္း ေတာင္း တိုင္းေပးတာမဟုတ္ဘူး။ အေနအထားကို ၾကည့္ၿပီးမွေပးတာပါ။ ခုဆိုရင္ကုလသမဂၢ အဖဲြ႕ေတြက ကူညီဖို႔အသင့္ျဖစ္ေနၿပီလို႔ သတင္းထဲမွာပါလာၿပီ။
-

ဒါေပမယ့္ ဒီက တာဝန္ရိွသူေတြက ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး၊ အားလံုးထိန္းႏုိင္ပါတယ္လို႔ေျပာေနတုန္းပဲ ခုခ်ိန္ထိ။ လူထုနဲ႔က လံုးဝဆန္႔က်င္ဘက္ ႀကီး။ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့သူက သူကတာဝန္ ယူထားတာ။ သူကအေရးမႀကီးပါဘူး။ ေျပာေနတာ။ ေသတဲ့လူကေသကုန္ၿပီ။ ပ်က္တဲ့ဟာေတြက ပ်က္ကုန္ၿပီ။ ဘာလို႔ အဲလိုေျပာေနရတာလဲ။ အလြယ္ေျပာေန တာေတြက ဘယ္ေလာက္ဆုိးရြားလဲ။ အစိုးရဆိုတာ ႏိုင္ငံသားအားလံုးနဲ႔ဆိုင္ တယ္။ ျပည္သူရဲ႕ပစၥည္း၊ ေငြေၾကးကိုင္ ထားတာ အစိုးရေလ။ သူကလုပ္ရမွာပဲ။ ဒီလိုအလုပ္မ်ဳိးက တစ္သီးပုဂၢလနဲ႔ တစ္ ေယာက္တည္းလုပ္လို႔မရဘူးေလ။ ဒီလို အလုပ္မ်ဳိးက ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္နဲ႔လုပ္ရ မယ္။ ႏွစ္မ်ဳိးပဲရိွတယ္။ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္နဲ႔ တစ္အုပ္တစ္မ။ ဒါက တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ အဆင့္မဟုတ္ဘူး။ တစ္အုပ္တစ္မလုပ္ ရမယ့္အဆင့္ျဖစ္တယ္။ အားလံုးဝိုင္းလုပ္ရ ပါတယ္။ မီဒီယာအပါအဝင္ အားလံုးက ေဖာ္ျပရမယ္။ အန္ဂ်ီအုိဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ မွာ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဖဲြ႕စည္းထားတာ ၂ဝဝ ေက်ာ္ရိွတယ္။ အဲ့ဒီ ၂ဝဝ ေက်ာ္ရဲ႕ တာဝန္ကအရမ္းႀကီးတယ္။ ၿပီးေတာ့ေဒသ အစိုးရ၊ ေနာက္ျပည္သူအားလံုးေပါင္းလုပ္မွ ေအာင္ျမင္မွာ။ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲေရးပဲျဖစ္ျဖစ္ ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားဖို႔ လုပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အမ်ားလက္ခံထားတဲ့နည္းလမ္းကအဘက္ ဘက္ကပါဝင္ကူညီရမယ္။ အစိုးရ၊ ေဒသ အစိုးရ၊ ျပည္သူ၊ အန္ဂ်ီအုိ၊ အကုန္လံုးပါ ရမယ္။ ေဝဖန္ခ်င္တာတစ္ခုက အစိုးရက အရမ္းေႏွးလြန္းတယ္။ အခုက ယာဥ္ စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္တာကို ေစာင့္ဖမ္း ေနတာနဲ႔တူေနတယ္။ မျဖစ္မခ်င္းဘာမွ မလုပ္ဘူး။ ေဖာက္မွထြက္ဖမ္းေနတယ္။ ေရွ႕မွာျမင္ေအာင္ရပ္ေနရင္ ေတာ္႐ံုကစည္း မေဖာက္ရဲဘူး။ ဆရာေဝဖန္ခ်င္တာက သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္နဲ႔ပတ္သက္ရင္ လုပ္ရမယ့္အပိုင္းႏွစ္ပိုင္းရိွတယ္။ ၾကိဳတင္ ကာကြယ္ရမယ့္အပိုင္း၊ ေနာက္တစ္ခုက ကယ္ဆယ္ေရး၊ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး၊ ျမန္မာျပည္မွာက ဒုတိယက႑ကေတာ့ အရမ္းလုပ္ၾကတယ္။ အစိုးရကေတာ့ အေႏွးဆံုးေပါ့။ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဗုဒၶဘာသာ ႏိုင္ငံျဖစ္လို႔ ပရဟိတထြန္းကားတယ္။ တစ္ခုခုျဖစ္ရင္ အကုန္လံုးဝိုင္းကူၾကတယ္။ ဆိုးေနတဲ့အပိုင္းက ႀကိဳတင္ကာကြယ္ေရး နဲ႔ ျပင္ဆင္ေရးအပိုင္းမွာဘာမွကိုလုပ္တာ မရိွဘူး။
• ဆံုး႐ံႈးမႈအေျခအေန ဘယ္ေလာက္ရွိႏုိင္ ပါသလဲ၊
စာရင္းမခ်ဳပ္ရေသးလို႔ ေျပာလို႔မရ ေသးဘူး။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ဘဝ ေတြကေတာ့ ယုိင္နဲ႔ေနႏိုင္တယ္။ မုန္တိုင္း နဲ႔ေတာ့မတူဘူးေပါ႔။ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေသ ဆံုးႏႈန္းက ဆယ္ဂဏန္းမက ရာဂဏန္းနား ကပ္ခ်င္ကပ္မွာေပါ့။ နာဂစ္ေလာက္ေတာ့ မျပင္းထန္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ပ်က္စီး ဆံုး႐ႈံးမႈက မကြာလွဘူးေပါ့။

• ဧရာဝတီအေျခအေနက ဘယ္ေလာက္ အထိျဖစ္သြားႏုိင္လဲ။
ေနရာေဒသအလိုက္ေတာ့ရိွမွာပါ။ ဟသၤာတဆိုတာ ႏွစ္တိုင္း စိုးရိမ္ေရမွတ္ ေက်ာ္ေနတာပါ။ သူ႕မွာရိွတဲ့တာေတြကလဲ အဂၤလိပ္ေဆာက္ခဲ့တာ။ ေနရာေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားမွာ လယ္သမားေဆာက္တဲ့ လယ္ သမားတာေတြပဲရိွတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္က ေဆာက္ခဲ့တာမရိွဘူး။ အဂၤလိပ္ေခတ္က ေဆာက္ခဲ့တာကို ထိန္းသိမ္းမႈကိုလည္းျပန္ ၾကည့္ဦး။ အဲဒီတာေပၚမွာ ႏြားလွည္းလမ္း ရိွတယ္။ လူေနအိမ္ေတြရိွတယ္။ ဒါေတြကို ကာကြယ္ရမွာ မကာကြယ္ဘူး။ ဒီလိုလုပ္ ရင္ ဒီလိုျဖစ္တတ္တယ္ဆိုတာကို အဲဒါ ေတြက ဒီလိုအခ်ိန္မွာေပးဆပ္လိုက္ရရင္ နည္းမွာမဟုတ္ဘူး။ တာႀကီးသာက်ဳိးရင္ လယ္ေျမဧကေသာင္းခ်ီ၊ သိန္းခ်ီ ေရျမဳပ္ မယ္။ စိုက္ပ်ဳိးေျမပ်က္စီးမယ္။ စီးပြားေရး ထိခိုက္မယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါထိႏိုင္တယ္။ အူမ မေတာင့္ရင္

သီလေစာင့္ဖို႔ခက္တယ္။ ဒါကိုတာဝန္ယူထားတဲ့သူေတြက လတ္ တေလာျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥေတြကိုအလ်င္အျမန္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္။ အရင္ဟာအရင္လုပ္ရ မယ္။ ပထမဦးစားေပးက အပ်က္အစီး ေတြရိွတယ္။ ေသေရးရွင္ေရးရိွေနတယ္။ ျပည္သူေတြက စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနရၿပီ ဆိုရင္ အစိုးရကမေၾကာက္ေအာင္လုပ္ေပး ရမယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရမယ္။ တကယ္လို႔ေရျမဳပ္မယ္၊ ေျပာင္းရမယ္ ဆိုရင္ ေျပာင္းကိုေျပာင္းရမယ္။
-
ဒါကို နယ္ ေျမမတည္ၿငိမ္မွာစိုးလို႔ဆိုၿပီး ထားလိုက္ရင္ အကုန္ေသမွာပဲ။ နာဂစ္တုန္းကလဲ ေသၿပီး သြားၿပီ။ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္က်ေရာက္ ရင္ ေရႊ႕ကိုေရႊ႕ရမယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒေတြကို ျပ႒ာန္းရမယ္။ ဒီႏိုင္ငံမွာမရိွဘူး။ ဥပေဒ က၊ ဥပေဒေရးရာက ခိုင္မာမႈရိွရမယ္။ ခုေတာ့အစိုးရက တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္းလုပ္ ေနတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္အေနနဲ႔ ေရးဆဲြ ၿပီးပါလ်က္နဲ႔ ေျခဦးတည့္ရာ လုပ္ခ်င္ရာကို တစ္ေယာက္ေကာင္းလုပ္ေနတာက ဆရာ့ အျမင္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္႐ုပ္ဆိုးတယ္။

http://uniondaily.net/News/DetailView.aspx…

No comments:

Maung Thar Kyaw

The Statement, dated October 30^th, and with the Place mentioned as: Sane Lai Kan Thar, the name of the State Guest House: ‘from 13:00 to 13:55 Daw Aung San Su Kyi [ASSK] came to see Union Minister U Aung Kyi, as she was invited by the Government of the Republic of Myanmar’ was issued.

At the Meeting the discussion dwelled on the situation where ‘the State is providing necessary assistances [meaning Constitution Amendments, for example, I guess]; and, in order to have economic development views on the importance of freedom of trade, and free circulation of currencies were also discussed’. And also, ‘the progress of the State’s undertakings to obtain perpetual peace initiatives with ethnic armed groups and the people that should be included in the amnesty were discussed’. Meetings in the future shall convene is agreed.

Details of the entire Meeting were not disclosed, as usual. This is the fourth time such Meeting had taken place.

After the Third Meeting between the two factions the Statement mentioned that the President was considering Amnesty, to join hands in controlling the flow of the Irrawaddy River, to bring in into legal folds of the people who are undergoing armed rebellion; and peace and rule of law were discussed.

After meeting with Aung Kyi twice ASSK met the President Thein Sein in August in Naypyidor. Soon afterward, over 200 so-called political prisoners were released under Amnesty Order. So-called political prisoner because the Governing clique consistently mentioned there is no political prisoners in Myanmar though there are plenty. There is some truth in the government’s claim that there is no political prisoner because no one was arrested under political issues but rather on criminal charges - for example: currency law, or disturbing public tranquility, etc.

ASSK met with Aung Kyi nine times under the previous military government but there was no substantive result whatsoever came out.

The Government came into existence on January 31, 2011 under the caption of the Government of the Republic of Myanmar with its President elected by the Union Parliament, a former military officer General Thein Sein. Many opinionated this General is a Dove – a soft liner, and his Deputy President Thiha Thura Tin Aung Myint Oo [Shit Loane], another ex-General is a Hawk – a hard liner; all baloney; they all are one liner, i.e. for the prosperity and welfare of the Armed Forces, meaning the top and upper echelon of the Army, under the guise of democracy.

New Guise needs, of course, new format and that new format is what the new government is formatting or formatted by the military junta before the State Power was transferred and implementing it as planned. Whether former SG Than Shwe is pulling the string from behind or is he still involved in day to day affairs are all irrelevant, though his State managed private office near Oatparta Thati Pagoda in Naypyidor is hooked with Online TV honing in onto the proceedings of the Union Parliament. He knows or he is privy to know who is behaving or misbehaving in the Union Parliament but whether he is watching the TV is something yet to be known or playing his favorite games.

The Executive, Judiciary, and Legislature were formed and on March 30^th the State Power was transferred; the military junta SPDC was dissolved. The Ministry of Interior had given warnings to NLD Chairman Aung Shwe and Secretary ASSK in the last week of June to stop all its political activities as NLD is no political party according to the Party Registration Law of the Union Election Commission. The Ministry warning emphatically mentioned that NLD’s actions were intentionally motivated against the Law.

On top of that Union Election Commission had warned with a letter dated April 5^th to all 37 Registered Political Parties not to communicate with illegal political entities. Presumably, political circles as well as diplomatic community considered the warning was directed towards NDL.

Though the new government’s changing color is visible it is still noticeably unruly. The disregards of public opinions as well as international barrages remain as the hallmark of the Thein Sein’s Administration.

Disregarding its own Ministry’s Order Thein Sein allowed Minister Aung Kyi to parley with ASSK and even invited her to Naypyidor and received her exclusively where all political leaders from the Registered Political Parties are treated shabbily at the same occasion.

The Constitution was amended proposed by the Union Election Commission regarding the Membership where criminals cannot be party members or a political entity cannot register if its members are serving criminals. That phrase has now been erased for the sake of NLD. That amendment had made eased NLD to avoid the issue of abandoning its own jailed members when and if they apply for Party Registration.

The antagonistic political ogres of Burma are, on the visual body politics, in cordial relationship. One is, up to recent past, enjoyed full support of China and now trying its best to veer off to get into the western orbit. The other ogre has, from the very beginning to present, receives consistent and absolute no-matter-what support from the western camp. It has four Radio stations providing overwhelming support in high volume of propaganda just for one person, viz. Radio Free Asia and Voice of America [two US outfits], BBC [British outfit], and Democratic Voice of Burma [EU outfit] beaming into Burma where people are socket in with one line to support, day in and day out, every day. This ogre is the western group’s horse of Burma and Thein Sein Administration wants to ride along with that horse to the winning post. Is consistent propping up necessitate a leader to become an icon? Yes, it is, at least in Burma, it has been proven!

Within a couple of days NLD will decide whether to register and the outcome is quite predictable: ‘if ASSK is promised to contest in the upcoming By-election then NLD will allow to Register by ASSK regardless of party or public opinion’. Does it mean: ‘if she is not allowed to contest in the upcoming By-election’ then NLD will not be permitted to register by ASSK? Quite likely so, as all the past behaviors indicated that: ‘person is superior to policy’, and the ‘party is dispensable’.

So far, there is no knowledge that the outcome of the Aung Kyi-Su Kyi Meeting had agreed whether ASSK will be allowed to contest in the election. If that is the case the amendment of the constitution will be a major issue. At the end of the day, one faction will sure to swallow the other like python. No on

e knows, which one will come out as the python and which one is Mai Dwe Lay.

Maung Thar Kyaw

Taiwan, November 3, 2011.

Here she is, Thinzar Win, on the right.

Could you still think you are looking at Burmese girls who are posting for this photo in Rangoon? If you think the junta is to be blamed for all decadent aspects, then, your thinking may be inconclusive.

Shwedarling.com, a website for dating and mating prevails in today’s Burma. In 1988 no one could dream that Burma would be at this stage today but it has advanced so fast and so vast.

Infested with nouveau riche in the ngathalau’ economy decadences are abound; instead of tea break at usual hour at or around 4:00 PM now the nouveau riche have new past time at 3:30 PM or so – “Time to squeeze Pau’ Si” at Karaoke bars that are mushrooming through out Burma!

Junta’s policies may have pushed urbanites to that corner but it is just a plain excuse. Getting along by going along is a sin, by all means.

Here is another exhibit to think of!

Moe Hay Ko, another Model, good at Catwalk as well as other walks – bed walk [?] smooching somewhere in the quiet corner!

Salamani Kantchalar!

Burma was under absolute monarchy from 1044 AD until 1885 AD and was under different dynasties. The Monarchs yearned to possess White Elephant; i.e. to claim as the Owner of the White Elephant or Sin Phyu Shin, or, if they have more than one White Elephant, then, Sin Phyu Myarr Shin!

One White Elephant-crazy king even commanded to retrieve a dead elephant floated down the river that had resemblances of White Elephant and kept in his palace and claimed he was the Sin Phuy Shin.

White Elephant is considered to represent the power and glory of the Owner and the White Elephant would appear, according to the myth, only if the Ruler of the country has strong Power and Glory.

Burma has dictators since 1962: viz. Ne Win, Saw Maung, Than Shwe; and, all of them seem to believe that they were the royalty somehow or other. The last dynasty, Koane Baung, ended with His Majesty King Thibaw. The prophecy had it that there would be 13 Koane Baung kings to reign Burma. Thibaw was the 11th and two more kings are yet to reign. Ne Win presumed he was the 12th Koane Baung King! Saw Maung seemed to have believed that he was the reincarnation of King Kyan Sit Tharr of the Pagan Dynasty, and, Than Shwe believes he was the reincarnation of King Thar Lun.

During Thar Lun Than Shwe’s reign, a White Elephant was sited in the jungle of Rakhine State. With pomp and pageantry the White Elephant was brought to Rangoon, the then Nay Pyi Daw and kept in the highly decorated pavilion that befits only to the royalty with special elephant guards, etc., so on and so forth. All the necessary arrangements were carried out by MI and its Chief Lt. Gen. Khin Nyunt who believes he was the reincarnation of Bayint Naung of Taungngoo Dynasty, though he never got to the top most spot of the junta’s ivory tower. The propaganda mill was fanning at high speed that the current rulers of Burma have highly auspicious power and glory so much so that the White Elephant was presented by the Nats [Resplendent being worthy of veneration].

Within a few months after the White Elephant had settled in at the newly built pavilion a Bangladeshi, or, to be more exact, a Chittagonian, or better known in Burma as Khortaw Kalar showed up at the Bangladeshi Embassy in Rangoon, claiming that the elephant at the Pavilion was his elephant that was herded away by the Burmese while grazing in the jungle and requested the Bangladeshi Ambassador to reclaim the elephant from the Burmese junta on his behalf. To cut the story short the Ambassador along with the Officials from the Ministry of Foreign Affairs and MI officers went to the Pavilion with the Khortaw Kalar and demanded to prove his claim.

There, Khortaw Kalar stepped out and bellowed: Salamani Kantchalar!

At the very instant the ‘Command’ was heard the White Elephant lifted up his trunk and trumpeted a very loud noise. The ‘Command’ was given for the second time and the White Elephant responded in the same manner again. Then, Khortaw Kalar commanded in more Khortaw words: the White Elephant was under complete spell of commands – sitting, kneeling, etc. Now, the claim was proven to be true and the negotiation was but started. MI ended up paying US $ 100,000.00 from the State coffer as demanded by the Khortaw Kalar for the White Elephant that was supposed to have been presented by the Nats due to the power and glory of the rulers of Burma.

Khortaw did not stop then and there. He added there are four more such elephants in his possession and they were up for sale if the price is right. MI arranged a delegation to accompany the Khortaw to his native village in the no-man’s land between Bangladesh and Burma to inspect the so called White Elephants. There, the delegation found two more White Elephants out of the four and agreed to pay US$ 200,000 a piece.

Burmese delegation could not just take the two elephants away they bought; they need the Khortaw to release the two in the Rakhine jungle for them to herd them back to Burma later as though it was naturally sited. Thus, the usurper royalties of Burma got three White Elephants at a price of US $ 500,000.

Some one got excited regarding the Salamani Kantchalar and traced back how it came into existence! In the anal of Burma there was a time when a Shan Prince by the name of Sao Han Pha, better known as Tho Han Bwa reigned Burma. He was a tyrant by all means; conceited and insolent, and very much anti-Buddhist religion. During his rein many Monks were tortured, killed and extradited to far away places and forced them from learning Buddhist scripture. Tho Han Bwa was the Daman daye [impediment endangering the teachings of Buddha] of his time. Under Tho Han Bwa, some aspects of Buddhist incantations had changed; for example: Buddhan Tharanan Gitsarmi, Dhaman Tharanan Gitsarmi but Sanghan Tharanan was turned into Gunsarmi, and Buddhan Puzaymi, Dhaman Puzaymi, and Sangan had turned into Pu-Jail-mi, just like recent events under Daman daye Thar Lun Than Shwe.

Many Burmese fled to far away places, including Burma-Bangladesh border to fight back Tho Han Bwa and/or other tyrants. There, they deployed Khortaws to attend their elephants. Khortaws were taught to learn ‘Commands’ in Burmese but it was very difficult for the Khortaws to learn the necessary commands for the elephants. By virtue of wits a Burmese gave a ‘battle command or a battle cry’ for the elephants: “Sarr Lho. Ma Nyee Kanazoe Thee”, in rhyme with the actual command. That, Khortaw could learn with not much difficulty. As the time woes on the command Sarr Lho. Ma Nyee Kanazoe Thee had resonance into Salamani Kantchalar!

Ne Win who presumed to be the 12th Koane Baung, Saw Maung who presumed to be the reincarnation of King Kyan Sit Tharr of the Pagan Dynasty, and the cagey sly fox Khin Nyunt who believes he was the reincarnation of Bayint Naung of Taungngoo Dynasty had all but ended badly. Now we have to see how Than Shwe who believes he was the reincarnation of King Thar Lun ended? Is it to believe that those who sit on such chairs excrete such excreta?

As a matter of fact, the real Owner of the White Elephants or the Sin Phyu Myarr Shin actually was the Khortaw Kalar of Bangladesh!

By the way,
All the Usurpers,
Ne Win, Saw Maung, Than Shwe are mere “Suu Yauts”!